Генетски проучувања на Русите

Од Википедија — слободната енциклопедија
Европска генетска структура (врз основа на SNP) Анализа на компјутер

Генетските проучувања покажуваат дека Русите се најблиску до Полјаците, Белорусите, Украинците и другите Словени, како и со Естонците, Летонците, Литванците, Унгарците.[1]

Y-ДНК[уреди | уреди извор]

Осум хромозомски потклади на хаплогрупите на Y, вклучувајќи ги R1a, N3, I1b, R1b, I2a, J2, N2 и E3b сите заедно, претставуваат >95 % од вкупниот руски Y-хромозомски базен. Од 1228 примероци, 11/1228 (0,9%) беа класифицирани до коренското ниво на хаплогрупите F и K. Само 9/1228 примероци (0,7 %) паднале во хаплогрупите C, Q и R2, кои се специфични за популациите на Источна и Јужна Азија.[2]

Најдобрите четири хаплогрупи на Y-ДНК меѓу примерокот од 1228 Руси се:[3]

Осум хромозомски потклади на хаплогрупите на Y, вклучувајќи ги R1a, N3, I1b, R1b, I1a, J2, N2 и E3b сите заедно, претставуваат >95 % од вкупниот руски Y-хромозомски базен. Од 1228 примероци, 11/1228 (0,9 %) биле класифицирани до коренското ниво на хаплогрупите F и K. Само 9/1228 примероци (0,7 %) спаѓаат во хаплогрупите C, Q и R2, кои се специфични за популациите на Источна и Јужна Азија.[4]

mtДНК[уреди | уреди извор]

Митохондријалниот генски базен на Русите е претставен со типови на mtДНК кои припаѓаат на типични западноевроазиски групи. Источноевроазиската примеса се покажа како минимална и постоела на ниски фреквенции во форма на Хаплогрупа М.[5][6] Истите студии покажуваат дека западноевроазиските хаплогрупи се присутни на фреквенција од 97,8% и 98,5% кај примерок од 325 и 201 Руси соодветно.[5][6]

Автосомна ДНК[уреди | уреди извор]

Користејќи го алгоритмот за кластерирање имплементиран во ADMIXTURE, беа моделирани генетски компоненти на предците во балто-словенските популации.[7]

Автосомно, Русите се најмногу слични на популациите во Источна Европа, а потоа следат другите западно-евроазиски групи.[8] Генетските истражувања сугерираат поголеми количини на примеси кај северните Руси отколку кај централните и јужните Руси. Потекло слично на источносибирско потекло било пронајдено со фреквенција од ~ 12% кај северните Руси. Ова потекло слично на источносибирско потекло е максимизирано меѓу современите Нганасанци и примерок од бронзеното време од Јужен Сибир, што укажува на асимилација и словенизирање на уралските етнички групи за време на експанзијата на раните Руси. Другите Руси го носеа со помала фреквенција од околу 4%.[9][10][11] Студија на Ванг и сор. тврдеше дека малите количини на „источносибирско“ потекло меѓу Русите, но и Финците, може да се поврзани со дифузијата на татковската хаплогрупа N-M231.[12]

Голема студија со целосен геном од Триска и сор. 2017 година за Русите и другите етнички групи, кои се протегаат од балтичкиот регион до Бајкалското Езеро, покажа дека Русите се тесно поврзани со другите словенски народи, проследени со другите европски популации. Според генетичарите, „Украинците, Белорусите и Русите имаат речиси идентични пропорции на компонентите на Кавказ и Северна Европа и практично немаат азиско влијание“. Сепак, беше откриено дека многу етнички малцински групи од Русија се карактеризираат со присуство на значително поголеми количини на азиски компоненти, но сепак европското потекло, исто така, го сочинува најголемиот дел од нивниот генетски базен: „Европските компоненти сочинуваат 50% - 90% од смесата вектори и во турски и уралски говорители на регионот Волга-Урал“. Другите етнички малцинства, како на пример од регионот на Кавказ, имаа претежно „кавкаски и ирански“ компоненти.[13]

Анализа на низа на геном на населението во Русија од Жернакова и сор. 2020 година, покажа дека Русија како целина покажува значителна хетерогеност. Етничките Руси првенствено потекнуваат од раните словенски народи, кои се разликувале од другите Индоевропејци и се прошириле од Источна Европа кон исток. Последователно, Русите се проширија понатаму кон исток, подоцна стапувајќи во контакт со разни други групи, како што се уралските, турските, иранските, монголските и тунгуските народи, како и палео-сибирските групи на Сибир. Текот на родот помеѓу азиските малцински групи и Русите придонесе за севкупниот модел на разновидност на геномот низ различните етно-лингвистички групи во Русија.[14][15]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ Balanovsky, O; Rootsi, S; Pshenichnov, A; и др. (January 2008). „Two sources of the Russian patrilineal heritage in their Eurasian context“. American Journal of Human Genetics. 82 (1): 236–50. doi:10.1016/j.ajhg.2007.09.019. PMC 2253976. PMID 18179905.
  2. ↑ Balanovsky, O; Rootsi, S; Pshenichnov, A; и др. (January 2008). „Two sources of the Russian patrilineal heritage in their Eurasian context“. American Journal of Human Genetics. 82 (1): 236–50. doi:10.1016/j.ajhg.2007.09.019. PMC 2253976. PMID 18179905.
  3. ↑ Balanovsky, O; Rootsi, S; Pshenichnov, A; и др. (January 2008). „Two sources of the Russian patrilineal heritage in their Eurasian context“. American Journal of Human Genetics. 82 (1): 236–50. doi:10.1016/j.ajhg.2007.09.019. PMC 2253976. PMID 18179905.
  4. ↑ Balanovsky, O; Rootsi, S; Pshenichnov, A; и др. (January 2008). „Two sources of the Russian patrilineal heritage in their Eurasian context“. American Journal of Human Genetics. 82 (1): 236–50. doi:10.1016/j.ajhg.2007.09.019. PMC 2253976. PMID 18179905.
  5. ↑ 5,0 5,1 Malyarchuk, BA; Grzybowski, T; Derenko, MV; Czarny, J; Woźniak, M; Miścicka-Sliwka, D (April 2002). „Mitochondrial DNA variability in Poles and Russians“ (PDF). Annals of Human Genetics. 66 (4): 261–283. doi:10.1046/j.1469-1809.2002.00116.x. PMID 12418968. Архивирано од изворникот (PDF) на 2012-09-17. Посетено на 2016-05-14.
  6. ↑ 6,0 6,1 Malyarchuk, B; Derenko, M; Grzybowski, T; и др. (December 2004). „Differentiation of Mitochondrial DNA and Y Chromosomes in Russian Populations“ (PDF). Human Biology. 76 (6): 877–900. doi:10.1353/hub.2005.0021. PMID 15974299. Архивирано од изворникот (PDF) на 2012-03-25. Посетено на 2016-05-14.
  7. ↑ Kushniarevich, Alena; Utevska, Olga; Chuhryaeva, Marina; Agdzhoyan, Anastasia; Dibirova, Khadizhat; Uktveryte, Ingrida; Möls, Märt; Mulahasanovic, Lejla; Pshenichnov, Andrey (2015-09-02). „Genetic Heritage of the Balto-Slavic Speaking Populations: A Synthesis of Autosomal, Mitochondrial and Y-Chromosomal Data“. PLOS ONE (англиски). 10 (9): e0135820. doi:10.1371/journal.pone.0135820. ISSN 1932-6203. PMC 4558026. PMID 26332464.
  8. ↑ Khrunin, Andrey V. (March 7, 2013). „A Genome-Wide Analysis of Populations from European Russia Reveals a New Pole of Genetic Diversity in Northern Europe“. PLOS ONE. 8 (3): e58552. Bibcode:2013PLoSO...858552K. doi:10.1371/journal.pone.0058552. PMC 3591355. PMID 23505534.
  9. ↑ Qin, Pengfei; Zhou, Ying; Lou, Haiyi; Lu, Dongsheng; Yang, Xiong; Wang, Yuchen; Jin, Li; Chung, Yeun-Jun; Xu, Shuhua (2015-04-02). „Quantitating and Dating Recent Gene Flow between European and East Asian Populations“. Scientific Reports (англиски). 5 (1): 9500. doi:10.1038/srep09500. ISSN 2045-2322. PMC 4382708. PMID 25833680.
  10. ↑ Khrunin, Andrey V.; Khokhrin, Denis V.; Filippova, Irina N.; Esko, Tõnu; Nelis, Mari; Bebyakova, Natalia A.; Bolotova, Natalia L.; Klovins, Janis; Nikitina-Zake, Liene (2013-03-07). „A Genome-Wide Analysis of Populations from European Russia Reveals a New Pole of Genetic Diversity in Northern Europe“. PLOS ONE (англиски). 8 (3): e58552. doi:10.1371/journal.pone.0058552. ISSN 1932-6203. PMC 3591355. PMID 23505534.
  11. ↑ Peltola, Sanni; Majander, Kerttu; Makarov, Nikolaj; Dobrovolskaya, Maria; Nordqvist, Kerkko; Salmela, Elina; Onkamo, Päivi (2023-01-09). „Genetic admixture and language shift in the medieval Volga-Oka interfluve“. Current Biology. 33 (1): 174–182.e10. doi:10.1016/j.cub.2022.11.036. ISSN 0960-9822.
  12. ↑ Wong, Emily H. M.; Khrunin, Andrey; Nichols, Larissa; Pushkarev, Dmitry; Khokhrin, Denis; Verbenko, Dmitry; Evgrafov, Oleg; Knowles, James; Novembre, John (2017-01-01). „Reconstructing genetic history of Siberian and Northeastern European populations“. Genome Research (англиски). 27 (1): 1–14. doi:10.1101/gr.202945.115. ISSN 1088-9051. PMC 5204334. PMID 27965293. Therefore, Siberian admixtures into Northeastern Europe likely began prior to 6.6 kya, coinciding with the expansion of Y-Chromosome haplogroup N1c1 among Siberians and Northeastern Europeans (7.1–4.9 kya). Since haplogroup N likely originated in Asia (Shi et al. 2013) and currently achieves its highest frequency among Siberian populations, its presence among Eastern Europeans likely reflects ancient gene flows from Siberia into Northeastern Europe.
  13. ↑ Triska, Petr; Chekanov, Nikolay; Stepanov, Vadim; Khusnutdinova, Elza K.; Kumar, Ganesh Prasad Arun; Akhmetova, Vita; Babalyan, Konstantin; Boulygina, Eugenia; Kharkov, Vladimir (2017-12-28). „Between Lake Baikal and the Baltic Sea: genomic history of the gateway to Europe“. BMC Genetics. 18 (1): 110. doi:10.1186/s12863-017-0578-3. ISSN 1471-2156. PMC 5751809. PMID 29297395.
  14. ↑ Zhernakova, Daria V.; Brukhin, Vladimir; Malov, Sergey; Oleksyk, Taras K.; Koepfli, Klaus Peter; Zhuk, Anna; Dobrynin, Pavel; Kliver, Sergei; Cherkasov, Nikolay (2020-01-01). „Genome-wide sequence analyses of ethnic populations across Russia“. Genomics (англиски). 112 (1): 442–458. doi:10.1016/j.ygeno.2019.03.007. ISSN 0888-7543.
  15. ↑ Qin, Pengfei; Zhou, Ying; Lou, Haiyi; Lu, Dongsheng; Yang, Xiong; Wang, Yuchen; Jin, Li; Chung, Yeun-Jun; Xu, Shuhua (2015-04-02). „Quantitating and Dating Recent Gene Flow between European and East Asian Populations“. Scientific Reports (англиски). 5 (1): 9500. doi:10.1038/srep09500. ISSN 2045-2322. PMC 4382708. Northeast Asians such as Oroqen, Mongolian, Hezhen and Daur (nomads who historically lived alongside Russians and Caucasians) inherited significantly more alleles from EUR: Mongolian 10.9 ± 0.1%, Oroqen 9.6 ± 0.2%, Daur 8.0 ± 0.2% and Hezhen 6.8 ± 0.2%.
Sub-topics
Генетска историја по регион
Популациона генетика
по група
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Генетски_проучувања_на_Русите&oldid=5166588“