Хаплогрупа К2

Од Википедија — слободната енциклопедија
Хаплогрупа К2
Можно време на потекло47,000-50,000 п.н.е.
Можно место на потеклоСредна Азија или Јужна Азија
Предок[[Хаплогрупа K|K]]
ПотомциK2a (M2308); K2b (MPS); K2c; K2d; K2e
Дефинирање на мутацииrs2033003 (M526)

Хаплогрупа K2, позната и како K-M526 и порано позната како K(xLT) и MNOPS[1] — човечка Y-DNA хаплогрупа.

Во однос на неговата старост, внатрешната структура на К2 е исклучително сложена, а поткладите од него се носат од мажјаци родени во региони вклучувајќи ги Австралија, Океанија, Југоисточна Азија, Јужна Азија, Источна Азија, Централна Азија, Америка, Европа и Рогот. на Африка. Многу од неговите гранки се многу чести, а најнумерички најважни се R во Европа и Јужна Азија и О во Источна и Југоисточна Азија (како и неодамнешните имигранти на другите континенти). Хаплогрупите N и Q, иако се поретки во целина, се исто така многу распространети, во северна Евроазија и Америка, соодветно. M и S се речиси целосно ограничени на Океанија и источна Индонезија, каде што се појавуваат на висока фреквенција.

Ретките подклади надвор од овие главни лоза се познати главно од островот Југоисточна Азија (вклучувајќи ги Андаманските Острови и Филипините).

Базалната парагрупа К2* е идентификувана кај домородните Австралијци, околу 27% од нив носат базален K-M526∗.[2]

K2a* е пронајден само во остатоците од горниот палеолит од западен Сибир и од Балканот, познати соодветно како „ Уст'-Ишим човек “ и „ Оаза-1 “.[3] Единствената примарна гранка на K2a, позната како K-M2313*, е документирана кај две живи индивидуи, кои имаат етнички врски со Јужна Азија и Југоисточна Азија соодветно: Телугу од Индија и етнички Малајец од Сингапур. Покрај тоа, K-Y28299, кој се чини дека е примарна гранка на K-M2313, е пронајден кај три живи индивидуи од Индија.[4] Друга подклада, NO (M214)* – за која некое време се сметаше дека е синоним за K2a (M2308)* – не е идентификувана кај живи поединци или остатоци.

Базалната парагрупа K2b* не е идентификувана кај живите мажјаци, но била пронајдена кај маж од Горнопалеолит Тианјуан од Кина.[5] K2b1 (P397/P399) познат претходно како Haplogroup MS, и Haplogroup P (P-P295), исто така познат како K2b2 се единствените примарни клади на K2b.

Според генетичарот Спенсер Велс, хаплогрупата К, од која потекнува хаплогрупата P, потекнува од Блискиот Исток или Централна Азија. Веројатно е дека хаплогрупата P се разделила некаде во Јужна Азија во P1, која се проширила во Сибир и Северна Евроазија, и во P2, која се проширила во Океанија и Југоисточна Азија.[6]

Популацискиот генетичар Татјана Карафет и други истражувачи (2014) истакнуваат дека и K2b1 и P* се практично ограничени географски на Југоисточна Азија и Океанија.[7] Додека, во зачудувачки контраст, P1 (P-M45) и неговите примарни подклади Q и R сега ја сочинуваат „најчестата хаплогрупа во Европа, Америка и Централна Азија и Јужна Азија “. Според Карафет и сор., проценетите датуми за разгранување на K, K2, K2b и P укажуваат на „брза диверзификација“ во рамките на K2 „која веројатно се случила во Југоисточна Азија“, со последователни „проширувања на запад“ на P*, P1, Q и R.[7] Меѓутоа, овие автори, исто така, навеле дека хаплогрупата К можеби се појавила во Евроазија и подоцна исчезнала таму, и дека која било хипотеза за потекло е „подеднакво скромна“.[8]

Структура[уреди | уреди извор]

Директен потомок на Хаплогрупата К, К2 е брат или сестра на базалната/парагрупата К* и Хаплогрупата LT (исто така позната како К1).

Од 2017 година, филогенијата на хаплогрупата К2 е како што следува:

  • K-M526 (K2) M526 - порано познат како K(xLT) и MNOPS
  • K-M2308 (K2a) M2308 – пронајден само во антички остатоци; види погоре)[9]
    • K-M2313 (K2a1) M2313[9]
      • NO-F549 (NO*) или K-M2335 F549/S22380/M2335/V4208; M2335/Z4952/M2339/E482; CTS11667[10][9]
        • NO1-M214 (NO1*) или NO-F176 M214/Стр.39; F176/M2314; CTS5858/M2325/F346; CTS11572[10][9][11]
          • N-M231 (N*) M231; CTS2947/M2175; Z4891; CTS10118[10]
          • O-M175 (O*) M175/P186/P191/P196; F369/M1755; F380/M1757/S27659[10]
      • K-Y28299 (примарна подклада на K2a; нема филогенетско име од 2017 година) Y28299/Y28355; Y28357; Y28412 – пронајден кај една жива единка во Индија[10]
      • K-Y28301 (примарна подклада на K2a; нема филогенетско име од 2017 година) Y28301/Y28328; Y28358; Y28410 – пронајден кај две живи единки во Индија[10]
  • K-P331 (K2b) M1221/P331/PF5911, CTS2019/M1205, PF5990/L405, PF5969 – подкладите на K2b ги вклучуваат главните хаплогрупи М; С, П, К и Р
  • K-P261 (K2c) P261
  • K-P261 (K2d) P402
  • K-P261 (K2e) M147

Распространетост[уреди | уреди извор]

На ниво на високо изведени подклади, К2 е речиси универзален кај некои модерни евроазиски, австралазиски и индијански популации. Хаплогрупа БР (М214), како потомок на К2а (M2308), ги вклучува повеќето мажи меѓу популациите што зборуваат југоисточна Азија, Источна Азија и фино-угрично.[12] Слично на тоа, директните потомци на K2b ги вклучуваат главните хаплогрупи M; S, P, Q и R. Тие сега се бројно доминантни во: Океанија, Централна Азија, Сибир, меѓу домородните американски популации, Европа и Јужна Азија.

Брза диверзификација во и од K2 (M526), најверојатно во Југоисточна Азија, е предложена од проценките на времето во кое К2 се разграни од K* (M9). Исто така, разгранувањето од K2 на K2b (P331) и Хаплогрупата P (K2b2 P295) од K2b, како и Хаплогрупите Q и R од P (K2b2), и нивните последователни експанзии на запад во Европа,[13] и на исток во Америка.

K2c, K2d и K2e се исклучително ретки субхаплогрупи кои се наоѓаат во одредени делови на Јужна и Југоисточна Азија.[14] K2c (P261) е пријавен само кај мажите на Бали и K2d (P402) само во Јава. K2e (M147), кој е пронајден во два современи случаи од Јужна Индија,[14] беше привремено наречен „pre-NO“ (меѓу другите имиња), бидејќи првично се веруваше дека е предок на K2a (NO). Сепак, подоцна беше откриено дека е примарна гранка на Хаплогрупата К2 (K-M526) и брат или сестра на К2а; новиот клад беше преименуван во K2e.

Студиите објавени во 2014 и 2015 година покажаа дека до 27% од Абориџините австралиски мажи носат K-M526*, кој не можеше да се класифицира во позната подклада во тоа време, а уште 27% веројатно имаат K2b1a1 (P60, P304, P308; исто така познат како „S-P308“) и можеби 2,0% имаат Хаплогрупа М1 – исто така позната како M-M4 (или „M-M186“) и K2b1d1.[15][16]

Именување[уреди | уреди извор]

Името К2 беше воведено во 2014 година, по незадоволството од претходните имиња.

K(xLT), името воведено од Y Chromosome Consortium во 2012 година за да го замени MNOPS, беше контроверзно. Според претходната методологија, терминот како „K(xLT)“ ги означувал сите клади и подклади кои припаѓале на K, но не припаѓале на Haplogroup LT; хаплогрупите подредени на MNOPS најверојатно би биле преименувани во „U“, „V“, „W“ и „X“, и затоа MNOPS би станале „MNOPSUVWX“. Ова претставуваше проблем, бидејќи немаше начин да се појасни „K(xLT)“ во широките и тесните значења на терминот.

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ Chiaroni, Jacques; Underhill, Peter A.; Cavalli-Sforza, Luca L. (2009). „Y chromosome diversity, human expansion, drift, and cultural evolution“. PNAS. 106 (48): 20174–9. Bibcode:2009PNAS..10620174C. doi:10.1073/pnas.0910803106. PMC 2787129. PMID 19920170.
  2. ↑ Bergström, Anders; Nagle, Nano; Chen, Yuan; McCarthy, Shane; Pollard, Martin O.; Ayub, Qasim; Wilcox, Stephen; Wilcox, Leah; van Oorschot, Roland A.H. (21 March 2016). „Deep Roots for Aboriginal Australian Y Chromosomes“. Current Biology. 26 (6): 809–813. doi:10.1016/j.cub.2016.01.028. PMC 4819516. PMID 26923783.
  3. ↑ Poznik, G David; Xue, Yali; Mendez, Fernando L; Willems, Thomas F; Massaia, Andrea; Wilson Sayres, Melissa A; Ayub, Qasim; McCarthy, Shane A; Narechania, Apurva (June 2016). „Punctuated bursts in human male demography inferred from 1,244 worldwide Y-chromosome sequences“. Nature Genetics. 48 (6): 593–599. doi:10.1038/ng.3559. PMC 4884158. PMID 27111036.
  4. ↑ YFull YTree v5.08, 2017, "K-M2335" (9 December 2017); PhyloTree, 2017, "Details of the Y-SNP markers included in the minimal Y tree" (9 December 2017); GeneticHomeland.com, 2016, DNA Marker Index Chromosome Y V4208 (9 December 2017).
  5. ↑ „Downloadable genotypes of present-day and ancient DNA data (compiled from published papers) | David Reich Lab“. reich.hms.harvard.edu. Архивирано од изворникот на 2019-11-02. Посетено на 2019-09-11.
  6. ↑ Wells, Spencer (20 November 2007). Deep Ancestry: The Landmark DNA Quest to Decipher Our Distant Past (англиски). National Geographic Books. стр. 79. ISBN 978-1-4262-0211-7.
  7. ↑ 7,0 7,1 Karafet, Tatiana M; Mendez, Fernando L; Sudoyo, Herawati; Lansing, J Stephen; Hammer, Michael F (March 2015). „Improved phylogenetic resolution and rapid diversification of Y-chromosome haplogroup K-M526 in Southeast Asia“. European Journal of Human Genetics. 23 (3): 369–373. doi:10.1038/ejhg.2014.106. PMC 4326703. PMID 24896152.
  8. ↑ Karafet и др. 2015
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 Poznik, G David; Xue, Yali; Mendez, Fernando L; Willems, Thomas F; Massaia, Andrea; Wilson Sayres, Melissa A; Ayub, Qasim; McCarthy, Shane A; Narechania, Apurva (June 2016). „Punctuated bursts in human male demography inferred from 1,244 worldwide Y-chromosome sequences“. Nature Genetics. 48 (6): 593–599. doi:10.1038/ng.3559. PMC 4884158. PMID 27111036.
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 10,5 YFull YTree v5.08, 2017, "K-M2335" (9 December 2017); PhyloTree, 2017, "Details of the Y-SNP markers included in the minimal Y tree" (9 December 2017); GeneticHomeland.com, 2016, DNA Marker Index Chromosome Y V4208 (9 December 2017).
  11. ↑ „ISOGG 2018 Y-DNA Haplogroup Tree Trunk“. www.isogg.org.
  12. ↑ Poznik, G David; Xue, Yali; Mendez, Fernando L; Willems, Thomas F; Massaia, Andrea; Wilson Sayres, Melissa A; Ayub, Qasim; McCarthy, Shane A; Narechania, Apurva (June 2016). „Punctuated bursts in human male demography inferred from 1,244 worldwide Y-chromosome sequences“. Nature Genetics. 48 (6): 593–599. doi:10.1038/ng.3559. PMC 4884158. PMID 27111036.
  13. ↑ Karafet, Tatiana M; Mendez, Fernando L; Sudoyo, Herawati; Lansing, J Stephen; Hammer, Michael F (March 2015). „Improved phylogenetic resolution and rapid diversification of Y-chromosome haplogroup K-M526 in Southeast Asia“. European Journal of Human Genetics. 23 (3): 369–373. doi:10.1038/ejhg.2014.106. PMC 4326703. PMID 24896152.
  14. ↑ 14,0 14,1 Karafet, Tatiana M; Mendez, Fernando L; Sudoyo, Herawati; Lansing, J Stephen; Hammer, Michael F (March 2015). „Improved phylogenetic resolution and rapid diversification of Y-chromosome haplogroup K-M526 in Southeast Asia“. European Journal of Human Genetics. 23 (3): 369–373. doi:10.1038/ejhg.2014.106. PMC 4326703. PMID 24896152.
  15. ↑ Nagle, Nano; Ballantyne, Kaye N.; van Oven, Mannis; Tyler-Smith, Chris; Xue, Yali; Taylor, Duncan; Wilcox, Stephen; Wilcox, Leah; Turkalov, Rust (March 2016). „Antiquity and diversity of aboriginal Australian Y-chromosomes: Aboriginal Australian Y-Chromosomes“. American Journal of Physical Anthropology. 159 (3): 367–381. doi:10.1002/ajpa.22886. PMID 26515539.
  16. ↑ Karafet, Tatiana M; Mendez, Fernando L; Sudoyo, Herawati; Lansing, J Stephen; Hammer, Michael F (March 2015). „Improved phylogenetic resolution and rapid diversification of Y-chromosome haplogroup K-M526 in Southeast Asia“. European Journal of Human Genetics. 23 (3): 369–373. doi:10.1038/ejhg.2014.106. PMC 4326703. PMID 24896152.
Филогенетско дрво на човечките ДНК хаплогрупи на човечкиот Y-хромозом [χ 1][χ 2]
"Y-хромозомски Адам"
A00 A0-T [χ 3]
A0 A1 [χ 4]
A1a A1b
A1b1 BT
B CT
DE CF
D E C F
F1  F2  F3  GHIJK
G HIJK
IJK H
IJ K
I   J     LT [χ 5]       K2 [χ 6]
L     T    K2a [χ 7]        K2b [χ 8]     K2c     K2d K2e [χ 9]  
K-M2313 [χ 10]     K2b1 [χ 11] P [χ 12]
NO1   S [χ 13]  M [χ 14]    P1     P2
N O Q R
Footnotes
  1. ↑ Van Oven M, Van Geystelen A, Kayser M, Decorte R, Larmuseau HD (2014). „Seeing the wood for the trees: a minimal reference phylogeny for the human Y chromosome“. Human Mutation. 35 (2): 187–91. doi:10.1002/humu.22468. PMID 24166809. S2CID 23291764.
  2. ↑ International Society of Genetic Genealogy (ISOGG; 2015), Y-ДНК Хаплогрупа Tree 2015. (Access date: 1 February 2015.)
  3. ↑ Хаплогрупа A0-T е исто позната како A-L1085 (и претходно како A0'1'2'3'4).
  4. ↑ Хаплогрупа A1 е исто така позната и како A1'2'3'4.
  5. ↑ Хаплогрупа LT (L298/P326) е исто така позната и како Хаплогрупа K1.
  6. ↑ Помеѓу 2002 и 2008, Хаплогрупа T-M184 била позната како "Хаплогрупа K2". Оттогаш тоа име е повторно доделено на K-M526, брат или сестра на Хаплогрупа LT.
  7. ↑ Хаплогрупа K2a (M2308) и нејзината примарна подклада K-M2313 биле одделени од Хаплогрупа NO (F549) во 2016 година. (Ова следеше по објавувањето на: Poznik GD, Xue Y, Mendez FL, и др. (2016). „Punctuated bursts in human male demography inferred from 1,244 worldwide Y-chromosome sequences“. Nature Genetics. 48 (6): 593–9. doi:10.1038/ng.3559. PMC 4884158. PMID 27111036. Во минатото, друга Хаплогрупа, NO (M214) и K2e исто така се идентификувале како "K2a".
  8. ↑ Хаплогрупа K2b (M1221/P331/PF5911) е исто така позната и како Хаплогрупа MPS.
  9. ↑ Хаплогрупа K2e (K-M147) претходно била позната како "Хаплогрупа X" и "K2a" (но е брат/сестра подклада на сегашната K2a).
  10. ↑ K-M2313*, кој сè уште нема филогенетско име, е документиран кај две живи индивидуи, кои имаат етнички врски со Индија и Југоисточна Азија. Покрај тоа, K-Y28299, кој се чини дека е примарна гранка на K-M2313, е пронајден кај три живи индивидуи од Индија. Види
    Poznik op. cit.; YFull YTree v5.08, 2017, "K-M2335", and; PhyloTree, 2017, "Details of the Y-SNP markers included in the minimal Y tree" (Датум на пристап на овие страници: 9 декември 2017 година)
  11. ↑ Хаплогрупа K2b1 (P397/P399) е исто така позната и како Хаплогрупа MS, но има поширока и посложена внатрешна структура.
  12. ↑ Хаплогрупа P (P295) is also klnown as K2b2.
  13. ↑ Хаплогрупа S, од of 2017, е исто така позната и како K2b1a. (Претходно името Хаплогрупа S било доделено на K2b1a4.)
  14. ↑ Хаплогрупа M, од 2017, е исто така позната и како K2b1b. (Претходно името Хаплогрупа M било доделено на K2b1d.)
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Хаплогрупа_К2&oldid=5159894“