Хаплогрупа К (mtДНК)

Од Википедија — слободната енциклопедија
Хаплогрупа K
Можно време на потекло26,700 ± 4,300 п.н.е.[1]
Можно место на потеклоЗападна Азија
ПредокU8b'K
ПотомциK1, K2
Дефинирање на мутации3480 10550 11299 14798 16224 16311[2]

Хаплогрупа К, порано Хаплогрупа ОК — човечка митохондријална ДНК (mtДНК) хаплогрупа. Тој е дефиниран со HVR1 мутациите 16224C и 16311C. Сега е познато дека К е подклада на U8.[3]

Потекло[уреди | уреди извор]

Се верува дека хаплогрупата К потекнува од средината на горниот палеолит, пред околу 30.000 и 22.000 години. Тоа е најчестата подклада на хаплогрупата U8b.[4]

Распространетост[уреди | уреди извор]

Проектирана просторна фреквентна дистрибуција за хаплогрупата К.

Хаплогрупата К се појавува во Централна Европа, Јужна Европа, Северна Европа, Северна Африка, Рогот на Африка, Јужна Азија и Западна Азија и во популации со такво потекло. Севкупно, mtДНК хаплогрупата К се наоѓа кај околу 6% од популацијата на Европа и Блискиот Исток, но таа е почеста кај одредени популации.

Во Европа, К се чини дека е најчест во регионите Морбихан (17,5%) и Перигор - Лимузен (15,3%) во Франција, и во Норвешка и Бугарија (13,3%).[5] Нивото е 12,5% во Белгија, 11% во Грузија и 10% во Австрија и Велика Британија.[6] Некои специфични подклади на К меѓу Европејците се K1a1b2b во Финска, K1a3a1 во Сардинија, K1a19 во Унгарија, K1b1b1a кај Грците, K1b1c во Србија, Словачка, и Полска, K1c2 на ирски и Германци [7] и во Унгарија, и K2a9a во Сардинија. Студијата од 2013 година сугерираше дека K1a1b1a, K1a9 и K2a2a1 би можеле да потекнуваат од Западна Европа.[8]

Околу 16% од Друзите од Сирија, Либан, Израел и Јордан припаѓаат на хаплогрупата К. Исто така, се наоѓа кај 8% од Палестинците.[9] Дополнително, К достигнува ниво од 17% во Курдистан.[10]

Приближно 32% од луѓето со еврејско потекло Ашкенази се во хаплогрупата К, со околу 21% само во K1a1b1a. Овој висок процент укажува на генетско тесно грло што се случило околу годините 800-1000[11] под кое K1a1b1a бил особено погоден бидејќи пропорциите на основачите на алели и патогени варијанти на носителите на K1a1b1a биле повисоки отколку кај носителите на другите хаплогрупи, а K1a1b1a имаа подолги носители вкупни должини за патеки на хомозиготност во споредба со носители на други хаплогрупи.[12] Ашкенази mtДНК K се групира во шест подклади: K1a1b1*, K1a1b1a, K1a4a, K1a9, K2a* и K2a2a1.[13]

Хаплогрупата К се наоѓа и кај Гураж (10%), Сиријците (9,1%), Афар (6,3%), Зенатските Бербери (4,11%), Регуибатските Сахрави (3,70%), Оромо (3,3%), Ирачани (2,4%), Саудијци (0%-10,5%), Јеменци (0%-9,8%), и Алжирци (0% -4,3%).[14][15]

Деренко и сор. (2007) ја најде хаплогрупата К во многу примероци на ирански, турски, монголски и тунгуски народи од централна Евроазија, вклучително и 6,8% (3/44) од примерокот на Таџикистанци, 6,7% (6/90) од примерокот на Алтај Кижи, 3,7% (3/82) од примерокот Персијци, 2,7% (2/73) од примерокот западни евенки од регионот Краснојарск, 2,7% (3/110) од примерок од Калмици, 2,1% (1/ 47) од примерок од Монголци, 2,0% (2/99) од примерок од Камнигани, 1,9% (1/53) од примерок од Телеути, 1,4% (4/295) од примерок од Бурјати и 1,2% (1/82) од примерок од Шорс.[16] Мин-Шенг Пенг и сор. пронајдена хаплогрупа К1 во 10,3% (7/68) од примерок од киргистанци од Такскорган, 7,6% (5/66) од примерок од Ваки од Такскорган, 5,8% (5/86) од примерок од Сариколи од Такскорган, 3,7% (1/27) од примерок од ујгур од Артукс и 2,0% (1/50) од примерок од Памири од Горно-Бадакшан. Во источна Кина, mtДНК хаплогрупата К е пронајдена во 1,3% (1/149 K1a13, 1/149 K2a5) од примерокот од Барга Монголите во Хулунбуир[17] и во 0,9% од примерокот од Пекинг Хан.[18]

Античка ДНК[уреди | уреди извор]

Постарите докази за Хаплогрупата К се пронајдени во остатоците на три поединци од горниот палеолит Магдалениец од Шпанија пред 11.950 години[19] и во местото пред-грнчарски неолитски Б во Тел Рамад, Сирија, кое датира од в. 6000 п.н.е.[20] Клејдот бил откриен и во скелети на раните фармери во Централна Европа, датирани околу 5500-5300 п.н.е., во проценти кои биле речиси двојно поголеми од процентот присутен во модерна Европа. Некои техники на земјоделство, заедно со придружните растителни и животински раси, се рашириле во Европа од Блискиот Исток. Доказите од античката ДНК сугерираат дека неолитската култура се проширила со миграција на луѓето.[21]

Анализата на mtДНК на Оци, замрзнатата мумија од 3300 п.н.е. пронајдена на австриско - италијанската граница, покажа дека Оци припаѓа на подкладата К1. Не може да се категоризира во ниту една од трите модерни гранки на таа потклада (K1a, K1b или K1c). Новата подклада е привремено наречена K1ö за Оци.[22] Студијата за мултиплекс анализа беше во можност да потврди дека mtДНК на Ледениот човек припаѓа на нова европска mtДНК клада со многу ограничена дистрибуција меѓу современите збирки на податоци.[23]

Една жена погребана извесно време помеѓу 2650 и 2450 п.н.е. во наводна аморетска гробница во Терка (Тел Ашара), Средна долина на Еуфрат, Сирија, носела Хаплогрупа К.[24]

Праменот коса чуван во реликвијарот во базиликата Сен-Максимин-ла-Сен Баум, Франција, за кој локалната традиција смета дека и припаѓа на библиската личност Марија Магдалена, исто така беше доделен на хаплогрупата К. Античка секвенционирање на ДНК на капиларна сијалица го носеше K1a1b1a подклада и според мошне контроверзниот истражувач Жерард Лукоте, која тврди дека ја открила ДНК на Исус Христос,[25] тоа би укажало дека таа би била од фаризиско мајчинско потекло.[26]

Хаплогрупата К1, исто така, е забележана меѓу примероците на гробиштата на копното во Кулубнарти, Судан, кои датираат од ранохристијанскиот период (550-800 година од н.е.).[27]

Во 2016 година, истражувачите извлекоа ДНК од тибијата на две индивидуи одделно датирани од 7288-6771 п.н.е. и 7605-7529 п.н.е. закопани во пештерата Теопетра, Грција, најстарата позната структура направена од човек, и беше откриено дека и двете индивидуи припаѓаат на mtДНК Haplogroup. K1c.[28]

Јуја, моќен антички египетски дворјанин за време на 18-тата династија на Египет (околу 1390 п.н.е.) и неговата сопруга Туја, египетска благородничка поврзана со кралското семејство и припаѓале на мајчината хаплогрупа К, како и на нивните потомци:

  • Кралицата Тије
  • Фараонот Ехнатон
  • Помладата дама (KV35YL)
  • фараонот Тутанкамон

Остатоците од 3 носители на Хаплогрупата К беа меѓу древните египетски мумии ископани на археолошкиот локалитет Абусир ел-Мелек во Блискиот Египет како што следува, почнувајќи од нивниот број на примерок, проследено со клада и датум:

  • ЈК2139 К1а АД 54-124
  • JK2150 K1a4 п.н.е. 759-551 г
  • JK2895 K 16T AD AD 25-111

Фосилите ископани на местото Келиф ел Боруд во доцниот неолит во Мароко, кои се датирани околу 3.000 п.н.е., исто така, се забележани дека ја носат поткладата К1.

Подклади[уреди | уреди извор]

Дрво[уреди | уреди извор]

Ова филогенетско дрво на хаплогрупата К потклади се заснова на трудот на Манис ван Овен и Манфред Кајзер Ажурирано сеопфатно филогенетско дрво на глобалната варијација на човечката митохондријална ДНК и последователните објавени истражувања.

Генетски карактеристики[уреди | уреди извор]

Студијата во која беа вклучени кавкаски пациенти покажа дека индивидуите класифицирани како хаплогрупа Ј или К покажаа значително намалување на ризикот од Паркинсонова болест наспроти индивидуите кои ја носат најчестата хаплогрупа, H.[29] Дополнително, една студија од 2020 година покажа дека присуството на хаплогрупата К служи како заштитен агенс против АДХД, со значителна вредност ( ).[30] Употребен во врска со хаплогрупата U, предкурсорот на хаплогрупата К, се покажа дека има уште позначаен ефект во заштитата од АДХД кај учесниците ( ).[30]

Во популарната култура[уреди | уреди извор]

Во својата популарна книга Седумте ќерки на Ева, Брајан Сајкс го именуваше основачот на оваа mtДНК хаплогрупа Катрин.

На емитување на 18 ноември 2005 година на „Тудеј шоу“, за време на интервјуто со д-р Спенсер Велс од The National Geographic Genographic Project, беше откриено дека водителката Кејти Курик припаѓа на хаплогрупата К.[31][32]

На 14 август 2007 година, на Стивен Колберт му беше кажано од генетичарот Спенсер Велс дека тој е член на оваа хаплогрупа за време на сегментот на Извештајот на Колбер.

Хенри Луис Гејтс Џуниор наведува дека Мерил Стрип припаѓа на Хаплогрупата К во неговата книга Лица на Америка.[33]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ Behar et al. (2012), haplogroup.org Архивирано на 12 февруари 2018 г.
  2. ↑ van Oven, Mannis; Manfred Kayser (13 Oct 2008). „Updated comprehensive phylogenetic tree of global human mitochondrial DNA variation“. Human Mutation. 30 (2): E386–E394. doi:10.1002/humu.20921. PMID 18853457. S2CID 27566749.
  3. ↑ A. González et al. The mitochondrial lineage U8a reveals a Paleolithic settlement in the Basque country.
  4. ↑ González, Ana M (2006). „The mitochondrial lineage U8a reveals a Paleolithic settlement in the Basque country“. BMC Genomics. 7: 124. doi:10.1186/1471-2164-7-124. PMC 1523212. PMID 16719915.
  5. ↑ Dubut, Vincent (2003). „mtDNA polymorphisms in five French groups: importance of regional sampling“. European Journal of Human Genetics. 12 (4): 293–300. doi:10.1038/sj.ejhg.5201145. PMID 14694359.
  6. ↑ Lucia Simoni, Francesc Calafell, Davide Pettener, Jaume Bertranpetit, and Guido Barbujani, Geographic Patterns of mtDNA Diversity in Europe, American Journal of Human Genetics, vol.
  7. ↑ Предлошка:GenBank
  8. ↑ Richards, Martin B.; Pereira, Luísa; Soares, Pedro; Carr, Martin; Macaulay, Vincent; Eng, Ken Khong; Woodward, Scott R.; Hatina, Jiři; Naumova, Oksana (8 October 2013). „A substantial prehistoric European ancestry amongst Ashkenazi maternal lineages“. Nature Communications. 4: 2543. Bibcode:2013NatCo...4.2543C. doi:10.1038/ncomms3543. PMC 3806353. PMID 24104924.
  9. ↑ Non, Amy. „ANALYSES OF GENETIC DATA WITHIN AN INTERDISCIPLINARY FRAMEWORK TO INVESTIGATE RECENT HUMAN EVOLUTIONARY HISTORY AND COMPLEX DISEASE“ (PDF). University of Florida. Архивирано од изворникот (PDF) на 2020-10-13. Посетено на 17 April 2016.
  10. ↑ Lucia Simoni, Francesc Calafell, Davide Pettener, Jaume Bertranpetit, and Guido Barbujani, Geographic Patterns of mtDNA Diversity in Europe, American Journal of Human Genetics, vol.
  11. ↑ Waldman, Shamam; Backenroth, Daniel; и др. (8 December 2022). „Genome-wide data from medieval German Jews show that the Ashkenazi founder event pre-dated the 14th century“. Cell. 185 (25): Supplemental Data S1, p. 48. doi:10.1016/j.cell.2022.11.002. PMC 9793425 Проверете ја вредноста |pmc= (help). PMID 36455558 Проверете ја вредноста |pmid= (help).
  12. ↑ Waldman, Shamam; Backenroth, Daniel; и др. (8 December 2022). „Genome-wide data from medieval German Jews show that the Ashkenazi founder event pre-dated the 14th century“. Cell. 185 (25): Supplemental Data S1, p. 33. doi:10.1016/j.cell.2022.11.002. PMC 9793425 Проверете ја вредноста |pmc= (help). PMID 36455558 Проверете ја вредноста |pmid= (help).
  13. ↑ Brook, Kevin Alan (2022). The Maternal Genetic Lineages of Ashkenazic Jews. Academic Studies Press. стр. 15. ISBN 978-1644699843.
  14. ↑ Non, Amy. „ANALYSES OF GENETIC DATA WITHIN AN INTERDISCIPLINARY FRAMEWORK TO INVESTIGATE RECENT HUMAN EVOLUTIONARY HISTORY AND COMPLEX DISEASE“ (PDF). University of Florida. Архивирано од изворникот (PDF) на 2020-10-13. Посетено на 17 April 2016.
  15. ↑ Asmahan Bekada; Lara R. Arauna; Tahria Deba; Francesc Calafell; Soraya Benhamamouch; David Comas (September 24, 2015). „Genetic Heterogeneity in Algerian Human Populations“. PLOS ONE. 10 (9): e0138453. Bibcode:2015PLoSO..1038453B. doi:10.1371/journal.pone.0138453. PMC 4581715. PMID 26402429.
  16. ↑ Miroslava Derenko, Boris Malyarchuk, Tomasz Grzybowski, et al. (2007), "Phylogeographic Analysis of Mitochondrial DNA in Northern Asian Populations." Am.
  17. ↑ Derenko M, Malyarchuk B, Denisova G, Perkova M, Rogalla U, et al. (2012), "Complete Mitochondrial DNA Analysis of Eastern Eurasian Haplogroups Rarely Found in Populations of Northern Asia and Eastern Europe." PLoS ONE 7(2): e32179. doi:10.1371/journal.pone.0032179
  18. ↑ Rishishwar L, Jordan IK (2017). „Implications of human evolution and admixture for mitochondrial replacement therapy“. BMC Genomics. 18 (1): 140. doi:10.1186/s12864-017-3539-3. PMC 5299762. PMID 28178941.
  19. ↑ CAS.181, 191, 202, Los Cascajos, Navarre.
  20. ↑ Fernández Domínguez, Eva (16 December 2005). Polimorfismos de DNA mitocondrial en poblaciones antiguas de la cuenca mediterránea. Universitat de Barcelona. ISBN 9788468964799. Посетено на 19 October 2017.
  21. ↑ W. Haak, et al, "Ancient DNA from the First European Farmers in 7500-Year-Old Neolithic Sites", Science, vol.
  22. ↑ Luca Ermini et al., "Complete Mitochondrial Genome Sequence of the Tyrolean Iceman," Current Biology, vol.
  23. ↑ Endicott et al., "Genotyping human ancient mtDNA control and coding region polymorphisms with a multiplexed Single-Base-Extension assay: the singular maternal history of the Tyrolean Iceman," BMC Genetics, vol.
  24. ↑ J. Tomczyk, et al., "Anthropological Analysis of the Osteological Material from an Ancient Tomb (Early Bronze Age) from the Middle Euphrates Valley, Terqa (Syria)," International Journal of Osteoarchaeology, published online ahead of print (2010).
  25. ↑ André Marion et Gérard Lucotte, "L’Église Le linceul de Turin et la tunique d'Argenteuil, Paris, Presses de la Renaissance", 2006, ISBN 978-2-7509-0204-9
  26. ↑ Lucotte, Gérard (December 2016). „The Mitochondrial DNA Mitotype of Sainte Marie-Madeleine“ (PDF). International Journal of Sciences. 5 (12). Посетено на 16 February 2017.
  27. ↑ Sirak, Kendra; Frenandes, Daniel; Novak, Mario; Van Gerven, Dennis; Pinhasi, Ron (2016). „Abstract Book of the IUAES Inter-Congress 2016 - A community divided? Revealing the community genome(s) of Medieval Kulubnarti using next- generation sequencing“. Abstract Book of the Iuaes Inter-Congress 2016. IUAES: 115.
  28. ↑ Hofmanová, Zuzana; Kreutzer, Susanne; Hellenthal, Garrett; Sell, Christian; Diekmann, Yoan; Díez-del-Molino, David; van Dorp, Lucy; López, Saioa; Kousathanas, Athanasios (2016). „Early farmers from across Europe directly descended from Neolithic Aegeans“. Proceedings of the National Academy of Sciences. 113 (25): 6886–6891. Bibcode:2016PNAS..113.6886H. doi:10.1073/pnas.1523951113. ISSN 0027-8424. PMC 4922144. PMID 27274049.
  29. ↑ van der Walt, Joelle M.; Nicodemus, Kristin K.; Martin, Eden R.; Scott, William K.; Nance, Martha A.; Watts, Ray L.; Hubble, Jean P.; Haines, Jonathan L.; Koller, William C. (2003). „Mitochondrial Polymorphisms Significantly Reduce the Risk of Parkinson Disease“. The American Journal of Human Genetics. 72 (4): 804–811. doi:10.1086/373937. ISSN 0002-9297. PMC 1180345. PMID 12618962.
  30. ↑ 30,0 30,1 Chang, Xiao; Liu, Yichuan; Mentch, Frank; Glessner, Joseph; Qu, Huiqi; Nguyen, Kenny; Sleiman, Patrick M. A.; Hakonarson, Hakon (2020-11-02). „Mitochondrial DNA haplogroups and risk of attention deficit and hyperactivity disorder in European Americans“. Translational Psychiatry. 10 (1): 370. doi:10.1038/s41398-020-01064-1. ISSN 2158-3188. PMC 7608630 Проверете ја вредноста |pmc= (help). PMID 33139694 Проверете ја вредноста |pmid= (help).
  31. ↑ Okwu, Michael (November 18, 2005). „Family tree project helps trace deep history“. The Today Show. NBC Universal. Посетено на July 27, 2021.
  32. ↑ Slatalla, Michelle (October 25, 2007). „Marie Antoinette, Is That You?“. The New York Times. Посетено на July 27, 2021.
  33. ↑ Gates, Henry Louis Jr. (2010). Faces of America: How 12 Extraordinary People Discovered their Pasts. NYU Press. стр. 49. ISBN 978-0-8147-3265-6.

Литература[уреди | уреди извор]

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Оваа страница била создадена, целосно или делумно, како превод од оригиналната страница « Haplogroup K (mtDNA) » од Википедија на англиски јазик под ГЛСД. Ве молиме обратете се кон историјата на оригиналната страница за да ја погледнете листата на нејзините автори.
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Хаплогрупа_К_(mtДНК)&oldid=5184401“