Медена земја

Од Википедија — слободната енциклопедија
„Медена земја“
Македонскиот плакат
РежисерТамара Котевска
Љубомир Стефанов
ПродуцентАтанас Георгиев
МузикаФолтин
КинематографијаФејми Даут
Самир Љума
МонтажаАтанас Георгиев
Студио
  • Trice Films
  • Apolo Media[1]
ДистрибутерDogwoof
Премиера28 јануари 2019 (2019-01-28) (Санденс)
Времетраење87 минути
ЗемјаМакедонија Македонија
Јазикмакедонски
турски
Бруто заработка$1,140,879[2][3]

Медена земја (англиски: Honeyland) — македонски документарен филм во режија на Тамара Котевска и Љубомир Стефанов. Филмот го прикажува животот на Атиџе Муратова, последната пчеларка во Македонија, која живее во селото Бекирлија, и промените што нејзиниот живот ќе ги претрпи по пристигнувањето на едно номадско семејство во соседната куќа. Изворниот план на режисерите бил да снимат краток документарец поддржан од владата на Македонија, чија главна цел ќе биде да го сними регионот околу реката Брегалница во Средна Македонија. Кога филмската група стигнала на местото на снимање, дознала за Атиџе и нејзиниот живот и филмот го сменил текот. Документарецот бил премиерно прикажан на кинофестивалот „Санденс“ на 28 јануари 2019 година.

Снимањето на Медена земја траело три години при што бил снимен материјал во траење од 400 часа. Филмот обработува неколку еколошки теми, како што се: климатските промени, загуба на биоразновидност и експлоатација на природните ресурси. Две идеологии се спротивставени преку главните ликови во филмот, имено балансот на луѓето со екосистемот,, кои се прикажани преку Атиџе, и потрошуваштвото и потрошувачката на ресури прикажани преку нејзините новодојдени соседи. За време на снимањето, режисерите најмногу внимание посветиле на визуелното претставување на настание и не користеле никаква аудиотрака. Документарецот, исто така, ги прикажува односите на Атиџе со нејзината мајка, која е болна, и со нејзините соседи.

Содржина[уреди | уреди извор]

Филмот започнува со претставување на Атиџе Муратова, македонска пчеларка со турско потекло што живее во далечното планинско село Бекирлија во Македонија. Таа живее сама во традиционална камена куќа и се храни преку берење мед од диви пчели. Методите на Атиџе се точни и одржливи, бидејќи внимателно се грижи за своите улишта без да им наштети на пчелите или нивното природно живеалиште. Мирното постоење на Атиџе е нарушено кога во соседството се преселува номадско семејство, вклучувајќи ги Хусеин, неговата жена и нивните многубројни деца. Првично, Атиџе се спријателува со семејството и им нуди совети за пчеларството. Меѓутоа, напнатоста се појавува бидејќи постапките на Хусеин го загрозуваат како животот на Атиџе, така и кревката рамнотежа на екосистемот.

Хусеин решава самиот да почне да чува пчели, но тоа го прави непромислено, уништувајќи диви улишта и прекумерно берење мед. Неговите постапки водат до еколошка штета и финансиска пропаст за Атиџе, која зависи од дивите пчели за нејзиниот приход. Како што судирот расте, филмаџиите ја доловуваат сложената динамика помеѓу семејството на Хусеин и Атиџе, како и пошироките теми на обичајот наспроти современоста, зачувувањето на животната средина и суровата стварност на селскиот живот.

Во текот на филмот, Атиџе се појавува како издржлива и сочувствителна личност, посветена на нејзиниот занает и на благосостојбата на пчелите. И покрај бројните предизвици, таа останува посветена на нејзините начела и на крајот наоѓа начин да ги продолжи своите пчеларски практики во Бекирлија.

Улоги[уреди | уреди извор]

Критички осврт[уреди | уреди извор]

Филмот Медена земја добил универзално признание од современите филмски критичари, кои доделиле пофалби до вниманието што режисерите им го дале на деталите и до пораката за зачувување на природата што ја пренесуваат кај гледачите. Документарецот освоил многу награди на европските и американските кинофестивали и бил единствениот филм на фестивалот „Санденс“ во 2019 г. што освоил три награди. Исто така, филмот бил предложен на 92-та церемонија на Оскарите во категориите за најдобар меѓународен филм и за најдобар документарен филм.[4][5] Со ова постигнување, тој е единствениот документарен филм во историјата што добил две номинации во уште една категорија, освен таа за документарни филмови. Исто така, тој е вториот македонски филм, по Пред дождот на Милчо Манчевски од 1994 година, кој бил предложен за наградата „Оскар“. До 2020 година, филмот има заработено 768 010 американски долари.

Филмот остварил забележителен успех на кинофестивалите во:Хонгконг, Полска, Индија, Шпанија, Израел, Грција, Бразил, Русија, Австралија итн. Исто така, „Медена земја“ се нашла на првото место на списокот на најдобрите филмови во 2019 година, објавен од „Њујорк тајмс“, а Кружокот на њујоршките филмски критичари (The New York Film Critics Circle) го прогласил за најдобар документарен филм во 2019 година.[6]

По проекцијата на филмот во Њујорк, американската глумица и продуцентка Сара Џесика Паркер на својот инстаграм-профил напишала: „Импресивна, интимна приказна што те остава без здив е приказната за пчеларката Атиџе Муратова, жена што нема да ја заборавам.“ Притоа, на својот профил, таа објавила и фотографија од филмот, изјавувајќи дека „со право овој документарен филм ги доби сите награди и признанија.“[7]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. 'Honeyland': Sundance Review | Reviews | Screendaily
  2. „Honeyland (2019)“. Box Office Mojo. 16 April 2020. Посетено на 21 February 2020.
  3. „Honeyland (2019)“. The Numbers. 26 July 2019. Посетено на 21 February 2020.
  4. Magleshov, Vasko. „„Медена земја" – македонски кандидат за „Оскар". Makfax. Посетено на 27 August 2019.
  5. Holdsworth, Nick. „Oscars: North Macedonia Selects 'Honeyland' for Best International Feature Category“. The Hollywood Reporter. Посетено на 27 August 2019.
  6. Ѓорѓи Јаневски, „Медено резиме“, Економија и бизнис, година 21, број 257/257, јануари 2020, стр. 112.
  7. „Медена земја е најдобриот македонски амбасадор“, Слободен печат, година VII, број 1783, стр. 17.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]