Прејди на содржината

Албериго Евани

Од Википедија — слободната енциклопедија
Албериго Евани
Албериго Евани во 1992 година
Лични податоци
Полно име Албериго Евани
Роден на 1 јануари 1963(1963-01-01) (61 г.)
Роден во Маса, Италија
Висина 1.74 м
Позиција среден ред
Младинска кариера
Милан
Кариера*
Години Клуб Наст. (Гол.)
1980–1993 Милан Милан 296 (14)
1993–1997 Сампдорија Сампдорија 94 (2)
1997–1998 Реџана Реџана 7 (0)
1998–1999 Карарезе Карарезе 12 (1)
Вкупно 409 (17)
Репрезентација
1982–1984 Италија Италија 21 6 (1)
1991–1994 Италија Италија 15 (1)
Тренер на екипи
2009–2010 Сан Марино
2010–2013 Италија Италија 18
2011–2013 Италија Италија 19
2013–2017 Италија Италија 20
2018 Италија Италија 21

Алберико Евани (роден на 1 јануари 1963 година) — италијански фудбалски менаџер и поранешен играч, кој играл во средниот ред. Својата клупска кариера ја започнал со Милан, каде што го поминал поголемиот дел од својата играчка кариера, освојувајќи неколку трофеи во текот на неговите 13 сезони во клубот, вклучувајќи три титули во Серија А и два европски купа; подоцна играл и за Сампдорија, Реџина и Карарезе. На меѓународно ниво, тој ја претставувал Италија на Светското првенство во фудбал во 1994 година, каде што Италија стигнала до финалето. Тој е актуелен селектор на селекцијата на Италија до 18 години.

Клупска кариера

[уреди | уреди извор]

Роден во Маса, Тоскана, Евани има 353 настапи во Серија А со 16 голови. Откако започнал во младинската академија на Милан, тој бил промовиран во сениорскиот тим на Милан, каде што се развил во брз левостран играч од средниот ред, со добра техника. Иако не бил толку брз или вешт како некои од позабележителните играчи на Милан во тоа време, константноста, стапката на работа и сестраноста на Евани по левото крило се покажале како витални за сениорскиот тим на Милан, особено за време на владеењето на Ариго Саки, и подоцна под Фабио Капело.[1][2]

Евани го имал своето деби на 18-годишна возраст во 1981 година, продолжувајќи да го носи дресот на Росонерите во следните 13 години. Неговите почести додека бил во Милан вклучуваат две промовирања од Серија Б, три титули во Серија А, два европски купа, два италијански Суперкупа, два европски суперкупа и два интерконтинентални купа, победувајќи го Атлетико Национал во нивниот триумф во 1989 година, и освојувајќи ја наградата „Човекот на натпреварот“. Тој го напуштил Милан во 1993 година за да се приклучи на Сампдорија, клубот со кој го освоил Купот на Италија во 1994 година, останувајќи таму четири години додека не се преселил во тимот од Серија Б Реџана во 1997 година и ја завршил кариерата во Карарезе во 1998 година, во Серија Ц1.[1][2]

Меѓународна кариера

[уреди | уреди извор]

Евани ја претставувал селекцијата на Италија до 21 години и репрезентацијата на Италија до 23 години на Олимпијадата 1988 година, каде што Италија стигнала до полуфиналето, завршувајќи на четвртото место. Кога Саки бил назначен за селектор на Италија, Евани станал редовен член на италијанската репрезентација; вкупно забележал 15 настапи за Италија. Тој го направил своето деби за Италија на 21 декември 1991 година во победата со 2–0 над Кипар. Тој потоа ја претставувал својата земја на Светското првенство во 1994 година, појавувајќи се во првиот пораз на Италија од Ирска и постигнувајќи пенал во поразот од Бразил во финалето.[1][3]

Стил на игра

[уреди | уреди извор]

Иако Евани не бил надарен со извонредно темпо како за крилен напаѓач, ниту со способност да ги волшебува своите дефанзивци со елаборирани финти, тој се развил во динамичен и вешт левостран играч од средниот ред, чија брзина, дисциплина и сигурни квалитети се покажале како витални за успехот на сениорскиот тим на Милан во доцните 80-ти и раните 90-ти; неговата техника, дистрибуција, способност за вкрстување, а особено неговата склоност да изведува напаѓачки трчања по левото крило му овозможиле да биде одличен на оваа позиција. Поради неговата тактичка интелигенција, разноврсност, позиционираност, професионализам, издржливост и дефанзивна стапка на работа, тој исто така бил способен да ја држи својата позиција и да покрива одбранбено на напаѓачките бекови; овие квалитети, исто така, го направиле способен да игра како бек, позиција што често ја заземал порано во неговата кариера. Тој дури бил користен и како централен играч за врска во неговата подоцнежна кариера, откако изгубил дел од темпото, поради неговата способност да започне напаѓачки игра со негови додавања. Евани исто така бил прецизен изведувач на слобони удари и поседувал силен шут.[1][2][4][5][6][7][8][9] Во текот на неговата кариера, Евани го добил прекарот „Бубу“, поради неговата очигледна сличност со помошникот на мечето Јоги, Бу-Бу.[8]

Менаџерска кариера

[уреди | уреди извор]

По неговото пензионирање, Евани се вратил во Милан, служејќи како тренер на младинскиот тим за Алиеви Национали (играчи од 16 до 17 години), крунисајќи се како национални шампиони во 2007 година, а потоа започнал да се занимава со тренерски квалификации.[1] Во јуни 2009 година бил најавен за нов главен тренер на клубот од Сан Марино Калчо од Лега Про Секунда Дивизија.[10] Тој бил сменет од тренерската функција во април 2010 година и покрај тоа што бил на второто место со неговиот тим, наведувајќи ги внатрешните проблеми во тимот и тешките односи со одборот како главни причини за неговото отпуштање.[11]

Во август 2010 година, Евани бил назначен за главен тренер на Италија до 18 години.[1]

На 6 август 2013 година, Евани бил назначен за селектор на Италија до 20 години.[12]

На 6 февруари 2018 година, Евани бил назначен за привремен менаџер на Италија до 21 години за мартовските пријателски натпревари против Норвешка и Србија, додека Лујџи Ди Бјаџо бил назначен за привремен менаџер на сениорската репрезентација на Италија до враќањето на Ди Бјаџо на 15 мај.[13][14] Подоцна истиот месец, сениорскиот тренер Роберто Манчини го именувал Евани за помошник тренер.[15] Во ноември 2020 година, откако Манчини бил позитивен на тестот за КОВИД-19 среде пандемијата во Италија, Евани станал тренер на пријателскиот натпревар против Естонија (победа 4–0) и на последните два натпревари од Лигата на нации А на УЕФА 2020–21 против Полска и Босна и Херцеговина.[16]

Почести

[уреди | уреди извор]

Играчки

[уреди | уреди извор]

Милан [1]

Сампдорија [1]

Италија [1]

Индивидуални

  • Интерконтинентален куп човек на натпреварот: 1989 година [17]
  • Куќата на славните на Милан [1]

Менаџерски

[уреди | уреди извор]

Милано [1]

Наводи

[уреди | уреди извор]
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 „A.C. Milan Hall of Fame: Alberico Evani“. acmilan.com. A.C. Milan. Посетено на 31 March 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 „Alberico Evani“. magliarossonera.it (италијански). Посетено на 17 April 2015.
  3. ↑ „Nazionale in cifre – FIGC – Alberigo Evani“. figc.it (италијански). FIGC. Посетено на 17 April 2015.
  4. ↑ „Tutti gli Uomini del Milan un Cocktail di Vizi e di Virtù“. La Stampa (италијански). 23 May 1987. стр. 3. Посетено на 27 November 2022.
  5. ↑ Perrone, Roberto (11 April 2012). „Chicco Evani, il «panda» da proteggere“. Corriere della Sera Milano (италијански). Посетено на 27 November 2022.
  6. ↑ „E L' OPPOSIZIONE CRESCE“. la Repubblica (италијански). 20 June 1994. Посетено на 27 November 2022.
  7. ↑ GRANELLO, LICIA (16 February 1994). „NAPOLI CHIEDE UNA NAZIONALE DA RICORDARE“. la Repubblica.it (италијански). Посетено на 27 November 2022.
  8. ↑ 8,0 8,1 Barker, Matt (28 October 2016). „Milan '88: The inside story of Sacchi's all-conquering kings, as told by them“. fourfourtwo.com. Посетено на 19 November 2022.
  9. ↑ „Il Milan di Arrigo Sacchi, la squadra perfetta che incantò l'Europa“. Eurosport (италијански). 20 March 2020. Посетено на 19 November 2022.
  10. ↑ „UFFICIALE: San Marino, Evani allenatore“ (италијански). TuttoMercatoWeb. 26 June 2009. Посетено на 27 June 2009.
  11. ↑ „San Marino – Il San Marino caccia Evani“ (италијански). RomagnaNoi. 27 April 2010. Архивирано од изворникот на 22 July 2011. Посетено на 26 April 2010.
  12. ↑ „Riparte la stagione: Evani promosso all'U.20, Pane sulla panchina dell'U.19“ (италијански). 6 August 2013. Архивирано од изворникот на 24 September 2015. Посетено на 6 February 2018.
  13. ↑ „Official: Evani Azzurrini caretaker“. Football Italia. 6 February 2018.
  14. ↑ „Di Biagio returns to Under-21s“. Football Italia. 15 May 2018.
  15. ↑ „Mancini unveils backroom staff as new-look Italy meet for first time“. sports.yahoo.com. May 23, 2018. Архивирано од изворникот на 2022-12-03. Посетено на 2022-12-03.
  16. ↑ „Con l'Estonia un'amichevole con vista su Qatar 2022. Evani: "Ritiro complicato, ma c'è grande spirito di gruppo"“ (италијански). figc.it. 10 November 2020.
  17. ↑ Leme de Arruda, Marcelo (2 January 2009). „Toyota Cup – Most Valuable Player of the Match Award“. RSSSF. Архивирано од изворникот на 11 February 2009. Посетено на 26 January 2009.
Состав на Италија на СП 1994
Италија
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Албериго_Евани&oldid=5045836“