Шугово
| Шугово Πλατανάκια | |
|---|---|
  Шугово | |
|
Местоположба во областа   Шугово | |
| Координати: 41°18′N 22°57′E / 41.300° СГШ; 22.950° ИГД | |
| Земја | Грција |
| Област | Централна Македонија |
| Округ | Серски |
| Општина | Синтика |
| Општ. единица | Беласица |
| Надм. вис. | 320 м |
| Население (2011)[1] | |
| • Вкупно | 444 |
| Часовен појас | EET (UTC+2) |
| • Лете (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
Шугово (грчки: Πλατανάκια, Платанакија; до 1922 г. Σιούγκοβα, Сугова[2]) — село во Валовишко, Егејска Македонија, денес во општината Синтика на Серскиот округ во областа Централна Македонија, Грција. Населението брои 444 жители (2011). Сè до 1923 г. било населено со Македонци и Турци.[3]
Географија и местоположба[уреди | уреди извор]
Селото се наоѓа на околу 63 километри северозападно од градот Сер и на 30 километри од Валовишта, во падините на Беласица, на надморска височина од 320 м.[3]
Историја[уреди | уреди извор]
Во Отоманското Царство[уреди | уреди извор]
Во отоманскиот збирен даночен список на немуслиманското население од вилаетот Тимур Хисар од 1616-1617 година селото е наведено под името Шугова со 133 домаќинства.[4]
Во XIX век Шугово било мешано македонско-турско село во Серската каза на Серскиот санџак. Во „Етнографија на вилаетите Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. во Шугово (Chougovo) имало 250 домаќинства со 340 жители Македонци и 300 муслимани.[5][6]
Во 1891 година Георги Стрезов за селото напишал:
| „ | Шугово, на 2 часа западно од Порој. Местоположбата и занаетите се исти како и во Матница. Имаат црква и училиште со 20 ученици, во кои служат на грчки. 30 турски и 60 македонски куќи.[7] | “ |
Христијанското население било под влијание на Бугарската егзархија. Според податоците на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) од 1900 г., во селото Шугово имало 1.350 жители, од кои 850 Македонци и 500 Турци.[5][8] По податоци на егзархискиот секретар Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 г. во Шугово имало 1.800 Македонци под врховенство на егзархијата и во селото работело бугарско училиште.[5][9]
Во Првата балканска војна, 27 лица од селото се вклучиле во Македонско-одринските доброволни чети.[10]
Во Грција[уреди | уреди извор]
За време на Првата балканска војна селото е окупирано од Бугарија, но по Втората балканска војна во 1913 г. е припоено кон Грција согласно Букурешкиот договор. Таа година селото броело 511 жители, кои поради војните во 1920 г. се намалиле на 295 лица.[3] Во 1922 година, името на селото било променето во Платанакија (Πλατανάκια).[2]
Во 1923-1924 г. по сила на Лозанскиот договор муслиманското население е иселено во Турција, а вкупно 535 Македонци принудно биле иселени во Бугарија. На нивно место се населиле 254 бегалски семејства (вкупно 976 бегалци), така што селото повторно станало мешана населба.[3]
Стопанство[уреди | уреди извор]
Населението произведува многу костени, како и компири, жито и други земјоделски производи, а внимание му се посветува и на сточарството и краварството.[3]
Население[уреди | уреди извор]
Еве преглед на населението во сите пописни години, од 1940 г. до денес:
| Година | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 | 2021 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | 1.229 | 947 | 948 | 723 | 816 | 604 | 697 | 444 |
- Извор за 1940-1991 г.: Т. Симовски, Населените места во Егејска Македонија
Самоуправа и политика[уреди | уреди извор]
Во 1926 година, селото станало самостојна општина, чиј атар зафаќал површина од 29 квадратни километри.[3] Општината Шугово била приклучена во општината Валовишта во 1997 година, која била укината во 2011 година и станала дел од поголемата општина Синтика.
Селото припаѓа на општинската единица Беласица со седиште во селото Станица Порој, која припаѓа на поголемата општина Синтика, во округот Сер. Воедно, селото е дел од општинскиот оддел Шугово, во кој е единствено село.
Личности[уреди | уреди извор]
Родени во Шугово
- Георги (Гого) Кехајов (1875 - 1912) — македонски револуционер
- Илија Гегов — македонски револуционер
- Костадин Георгиев Ангов — борец во Македонско-одринските доброволни чети, IV чета на XIV Воденска дружина[11]
- Коста Димитров — македонски револуционер на ВМРО, во четата на Трифун Аџаларски[12]
- Мито Кехајлов — македонски револуционер на ВМРО
- Коста Димитров — борец во Македонско-одринските доброволни чети, во четата на Ташо Стојанов[12]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ „Попис на населението од 2011 г. Трајно население“. Државен завод за статистика на Грција.
- ↑ 2,0 2,1 „Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας“. Πανδέκτης: Name Changes of Settlements in Greece. Посетено на 31 март 2024.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Симовски, Тодор (1998). Населените места во Егејска Македонија : географски, етнички и стопански одлики. II дел. Скопје: Институт за национална историја. стр. 214–215.
- ↑ Турски извори за българската история, т. VII, София 1986, с. 228.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
- ↑ Македония и Одринско : Статистика на населението от 1873 г. София: Македонски научен институт – София, Македонска библиотека № 33. 1995. стр. 120–121. ISBN 954-8187-21-3.
- ↑ Стрезов, Г. Два санджака от Източна Македония. Периодично списание на Българското книжовно дружество в Средец, кн.XXXVII-XXXVIII, 1891, стр. 859-860.
- ↑ Кѫнчовъ, Василъ (1900). Македония. Етнография и статистика. София: Българското книжовно дружество. стр. 177. ISBN 954430424X.
- ↑ Brancoff, D. M (1905). La Macédoine et sa Population Chrétienne : Avec deux cartes etnographiques (PDF). Paris: Librarie Plon, Plon-Nourrit et Cie, Imprimeurs-Éditeurs. стр. 188–189.
- ↑ Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. : Личен състав по документи на Дирекция „Централен военен архив“ (PDF). София: Главно управление на архивите, Дирекция „Централен военен архив“ В. Търново, Архивни справочници № 9. 2006. стр. 889. ISBN 954-9800-52-0.
- ↑ Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. : Личен състав по документи на Дирекция „Централен военен архив“ (PDF). София: Главно управление на архивите, Дирекция „Централен военен архив“ В. Търново, Архивни справочници № 9. 2006. стр. 35. ISBN 954-9800-52-0.
- ↑ 12,0 12,1 „Дневник на четите, изпратени в Македония от пункт Кюстендил. 1903-1908“, ДА - Враца, ф. 617к, оп.1, а.е.1, л.54
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||