Неохори (Серско)
| Неохори Νεοχώρι | |
|---|---|
  Неохори | |
|
Местоположба во областа   Неохори | |
| Координати: 41°16′N 23°5′E / 41.267° СГШ; 23.083° ИГД | |
| Земја | Грција |
| Област | Централна Македонија |
| Округ | Серски |
| Општина | Синтика |
| Општ. единица | Беласица |
| Надм. вис. | 90 м |
| Население (2011)[1] | |
| • Вкупно | 499 |
| Часовен појас | EET (UTC+2) |
| • Лете (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
Неохори (грчки: Νεοχώρι) — село во Валовишко, Егејска Македонија, денес во општината Синтика на Серскиот округ во областа Централна Македонија, Грција. Населението брои 499 жители (2011).
Географија и местоположба[уреди | уреди извор]
Селото се наоѓа во подножјето на планината Беласица, западно од Валовишта и Мандраџик, на надморска височина од 90 м.[2]
Историја[уреди | уреди извор]
Основано е по Граѓанската војна (1946 - 1949) од жителите на селата Липош и Тодорич. За прв пат се споменува како населба во пописот од 1951 г. со 498 жители. Во 1961 г. Неохори се води со 731, во 1971 г. со 587, во 1981 со 499, а во 1991 г. со 752 жители.[2]
Жителите на селото ги задржуваат своите имоти во старите села и сѐ уште ги користат.[2]
Население[уреди | уреди извор]
Еве преглед на населението во сите пописни години, од 1940 г. до денес:
| Година | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 | 2021 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | — | 498 | 731 | 587 | 499 | 752 | 684 | 499 |
- Извор за 1940-1991 г.: Т. Симовски, Населените места во Егејска Македонија
Самоуправа и политика[уреди | уреди извор]
Во 1960-тите, селото станало самостојна општина.[2] Општината Неохори била приклучена во општината Беласица во 1997 година, која била укината во 2011 година и станала дел од поголемата општина Синтика.
Селото припаѓа на општинската единица Беласица со седиште во селото Станица Порој, која припаѓа на поголемата општина Синтика, во округот Сер. Воедно, селото е дел од општинскиот оддел Неохори, во кој е единствено село.
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ „Попис на населението од 2011 г. Трајно население“. Државен завод за статистика на Грција.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Симовски, Тодор (1998). Населените места во Егејска Македонија : географски, етнички и стопански одлики. II дел. Скопје: Институт за национална историја. стр. 255.
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||