Манган хептоксид

Манган(VII) оксид
	Назив според МСЧПХ Манган(VII) оксид
	Други називи Манган окдис; диманган хептоксид; Пермангански анхидрид; Пермангански оксид
Назнаки
CAS-бр.	12057-92-0
ChemSpider	9944714
EC-број	235-025-8
	МХН InChI=1S/2Mn.7O/q;;7*-2; Key: ZEFXULJEOUCCOQ-UHFFFAOYSA-N ;
3Д-модел (Jmol)	Слика
PubChem	13879826
	SMILES O=[Mn](=O)(=O)O[Mn](=O)(=O)=O ;
Својства
Хемиска формула
Моларна маса	0 g mol−1
Изглед	темно црвено масло (собна темпрература.), зелено ако е во допир со сулфурна киселина
Густина	2.79 g/cm3
Точка на топење
Точка на вриење
Растворливост во вода	се распаѓа во перманганска киселина, HMnO4
Структура
Кристална структура	моноклинички
Координациска геометрија	битетрахедрален
Опасност
	Безбедност при работа:
Главни опасности	експлозивен, силен оксидирач, многу корозивен
	GHS-ознаки:
Пиктограми	Предлошка:GHS01
Сигнални зборови	Опасност
Изјави за опасност	H201, H271, H314, H330
Изјави за претпазливост	P260, P284, P283, P221
NFPA 704	4 0 4 OX
Дополнителни податоци
	(што е ова?) (провери); Освен ако не е поинаку укажано, податоците се однесуваат на материјалите во нивната стандардна состојба (25 °C, 100 kPa)
	Наводи

Манган хептоксид (манган(VII) оксид) ― неорганско соединение со формула Mn₂O₇. Оваа испарлива течност е многу реактивна. Тој е опасен оксидирач и првпат бил опишан во 1860 година.^[1] Тој е киселински анхидрид на перманганската киселина.

Својства[уреди | уреди извор]

Оксидациони својства на манган(VII) оксид.

Кристалниот облик на ова хемиско соединение е темно зелена. Течноста е зелена од одбиената светлина и црвена од пренесената светлина.^[2] Растворлив е во јаглерод тетрахлорид и се распаѓа кога е во допир со вода.

Структура[уреди | уреди извор]

Неговите својства на растворливост укажуваат на неполарен молекуларен вид, што е потврдено од неговата структура. Молекулите се состојат од пар тетраедри кои делат заедничко теме. Во темињата има атоми на кислород, а во средиштата на тетраедрите се средишта на Mn(VII). Поврзаноста е означена со формулата O₃ Mn−O−MnO₃ . Крајните растојанија Mn−O се 1,585 Å и премостувачкиот кислород е 1,77 Å оддалечен од двата атоми на Mn. Аголот Mn−O−Mn е 120,7°.^[3]

Дисулфат, дифосфат и дихромат прифаќаат структури слични на онаа на Mn₂O₇. Веројатно најслична главна група видови е Cl₂O₇. Фокусирајќи се на споредбите во низите на преодниот метал, Tc₂O₇ и Mn₂O₇ се структурно слични, но аголот Tc−O−Tc е 180°. Цврстиот Re₂O₇ не е молекуларен, туку се состои од вкрстено поврзани средишта Re со тетраедрални и октаедрални места;^[4] во фазата на пареа е молекуларен со слична структура на Tc₂O₇.^[5]

Синтеза и реакции[уреди | уреди извор]

Mn₂O₇ настанува како темно зелено масло со додавање на концентрирана сулфурна киселина во калиум перманганат.^[2] Реакцијата првично произведува перманганска киселина, HMnO₄ (структурно, HOMnO₃), која се дехидрира со ладна сулфурна киселина за да го образува својот анхидрид, Mn₂O₇.

2 KMnO₄ + 2 H₂SO₄ → Mn₂O₇ + H₂O + 2 KHSO₄

Mn₂O₇ може дополнително да реагира со сулфурна киселина за да даде извонреден манганил (VII) катјон MnO+
3, кој е изоелектронски со хром триоксид:

Mn₂O₇ + 2 H₂SO₄ → 2 [MnO₃]⁺[HSO₄]⁻ + H₂O

Mn₂O₇ се распаѓа блиску до собна температура, експлозивно толку над 55 °C. Експлозијата може да биде започната со удар на примерокот или со негова изложеност на оксидирачки органски соединенија. Производите се манган диоксид и кислород.^[6] Се произведува и озон, кој и дава силен мирис на супстанцијата. Озонот може спонтано да запали парче хартија на која е ставен алкохолен раствор.

Манган хептоксид реагира со водород пероксид во присуство на сулфурна киселина, ослободувајќи кислород и озон:

2 Mn₂O₇ + 2 H₂O₂ + 4 H₂SO₄ → 4 MnSO<sub id="mwgw">4</sub> + 6 H₂O + 2 O₃ + 3 O₂

Наводи[уреди | уреди извор]

↑ Aschoff, H. Ann. Phys. Chem. Ser. 2 volume 111 (1860) page 217 and page 224.
↑ ^2,0 ^2,1 H. Lux (1963). „Manganese(VII) Oxide“. Во G. Brauer (уред.). Handbook of Preparative Inorganic Chemistry, 2nd Ed. 1. NY,NY: Academic Press. стр. 1459–1460.
↑ Simon, A.; Dronskowski, R.; Krebs, B.; Hettich, B. (1987). „The Crystal Structure of Mn₂O₇“. Angew. Chem. Int. Ed. Engl. 26 (2): 139–140. doi:10.1002/anie.198701391.
↑ Krebs, B.; Mueller, A.; Beyer, H. H. (1969). „The Crystal Structure of Rhenium(VII) Oxide“. Inorganic Chemistry. 8 (3): 436–443. doi:10.1021/ic50073a006.
↑ Wells A.F. (1962) Structural Inorganic Chemistry 3d edition Oxford University Press
↑ Holleman, A. F.; Wiberg, E. "Inorganic Chemistry" Academic Press: San Diego, 2001. ISBN 0-12-352651-5.

[1] Aschoff, H. Ann. Phys. Chem. Ser. 2 volume 111 (1860) page 217 and page 224.

[brauer-2] 2,0 ^2,1 H. Lux (1963). „Manganese(VII) Oxide“. Во G. Brauer (уред.). Handbook of Preparative Inorganic Chemistry, 2nd Ed. 1. NY,NY: Academic Press. стр. 1459–1460.

[3] Simon, A.; Dronskowski, R.; Krebs, B.; Hettich, B. (1987). „The Crystal Structure of Mn₂O₇“. Angew. Chem. Int. Ed. Engl. 26 (2): 139–140. doi:10.1002/anie.198701391.

[4] Krebs, B.; Mueller, A.; Beyer, H. H. (1969). „The Crystal Structure of Rhenium(VII) Oxide“. Inorganic Chemistry. 8 (3): 436–443. doi:10.1021/ic50073a006.

[5] Wells A.F. (1962) Structural Inorganic Chemistry 3d edition Oxford University Press

[6] Holleman, A. F.; Wiberg, E. "Inorganic Chemistry" Academic Press: San Diego, 2001. ISBN 0-12-352651-5.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]