Златен фазан
| Златен фазан | |
|---|---|
| |
| Машки златен фазан | |
| |
| Женски златен фазан | |
| Научна класификација [ у ] | |
| Непознат таксон (попр): | Chrysolophus |
| Вид: | Златен фазан |
| Научен назив | |
| Chrysolophus pictus (Линеј, 1758) | |
| Синоними | |
|
Phasianus pictus Линеј, 1758 | |
Златниот фазан (науч. Chrysolophus pictus), познат и како кинески фазан и виножитен фазан — кокошковидна птица од семејството фазани (подсемејство фазани). Името на родот е од старогрчкиот хрусолофос, „со златна цуцулка“, а пиктус е латински за „насликан“ од пингере, „да наслика“.[2]
Опис[уреди | уреди извор]
Потекнува од шумите во планинските области на западна Кина, но е утврдено диво население во Обединетото Кралство, Канада, Соединетите Држави, Мексико, Колумбија, Перу, Боливија, Чиле, Аргентина, Уругвај, Фокландските Острови, Германија, Белгија, Холандија, Франција, Ирска, Австралија и Нов Зеланд.[3] Во Англија може да се најдат во Источна Англија во густиот шумски пејзаж на Брекланд, како и Треско на Архипелагот Сили.
Возрасниот мажјак е 90–105 см во должина, неговата опашка претставува две третини од вкупната должина. Непогрешлив е со својот златен цуцулка и задница и светлоцрвено тело. Длабоката портокалова „покривка“ може да се рашири разнобојно, се појавува како наизменична црно-портокалова лепеза кој го покрива целото лице, освен неговото светложолто око со прецизно црна зеница.
Мажјаците имаат златно-жолта цуцулка со црвена нијанса на врвот. Лицето, грлото, образот и страните на вратот се 'рѓосан тен. Долните кириришки и околу-очната кожа се со жолта боја, а стомачните пердуви се светлопортокалови. Горниот дел на грбот е зелен, а остатокот од грбот и задникот е златно-жолт. Врвовите на крилјата се сини, додека почетоците на крилјата се темноцрвени. Други особености на машкиот пердув се средишните пердуви на опашката, циметно-црни дамки, како и врвот на опашката е циметна боја. Горните пердуви на опашката се со иста боја како и пердувите на средишната опашка. Мажјакот, исто така, има црвена града и црвени и лесни костенски ремени и подгрупи. Долните нозе и стапалата се пригушлива жолта боја.
Женката е многу помалку изложбена, со пригушлив шарен кафеав пердув сличен на оној на женскиот обичен фазан. Таа е потемна и витка од женката од тој вид, со пропорционално пократка опашка (половина од нејзините 60–80 см во должина). Градите и страните на женката се шареникаво жолто-беж и црно-кафеава, а стомакот е обичен жолто-беж. Таа има жолто-беж лице и грло. Некои абнормални жени може подоцна во текот на нивниот живот да добијат машки пердув. Долните нозе и стапалата се пригушливо жолта боја.
И мажјаците и женките имаат жолти нозе и жолти клунови.
Тие се хранат на земја со житници, лисја и без'рбетници, но ноќе престојуваат по дрвјата. Во текот на зимата, јатата се хранат близу до човечките населби на краевите на шумите, земајќи пред се пченични лисја и семиња.[4] Додека тие можат да летаат несмасно во кратки прелетувања, тие претпочитаат да трчаат и да го поминуваат поголемиот дел од своето време на земја. Ако се возбудат, тие можат одеднаш да прелетнат нагоре со голема брзина и со карактеристичен звук од крилото.
Златните фазани несат 8-12 јајца истовремено, а потоа ќе ги инкубираат овие околу 22-23 дена. Тие имаат намера да јадат бобинки, ларви, семиња и други видови на вегетација.
Мажот има металичен повик во сезоната на размножување.
Златниот фазан најчесто се наоѓа во зоолошките градини и птичарниците, но честопати како хибридни примероци кои го имаат сличниот дијамантски фазан во својата лоза.
Исто така, постојат различни мутации на златниот фазан познат од птиците во заробеништво, вклучувајќи темногрлест, жолтеникав, циметен, лососов, праскаст, прскан, махагонов и сребрен. Во птијчата култура, дивиот тип се нарекува „црвено-златен“ за да се разликува од овие мутации.
Галерија[уреди | уреди извор]
-
Машки златен фазан во Зоо Скопје -
Машки златен фазан во Зоо Скопје -
Јајце на златен фазан – Музеј Тулуз -
Женка -
Цуцулка на мажјак. -
Глава на мажјак. -
Златен фазан - Птичарник „Еденски птици“
.jpg)
.jpg)
Поврзано[уреди | уреди извор]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ BirdLife International (2012). „Chrysolophus pictus“. Црвен список на загрозени видови. 2012. Посетено на 5 април 2021.CS1-одржување: ref=harv (link)
- ↑ Jobling, James A (2010). The Helm Dictionary of Scientific Bird Names. London: Christopher Helm. стр. 105, 306. ISBN 978-1-4081-2501-4.
- ↑ Long, John L. (1981).
- ↑ Wu, Bao-Hua, and Xiao-Ping Yu Tao Li. "Winter Diet and Digestive Tract of the Golden Pheasant (Chrysolophus Pictus) in the Qinling Mountains, China".