Шеленберг

Грофство Шеленберг
	Грофство Шеленберг
	Herrschaft Schellenberg
	вазален
Главен град	Шеленберг, Вадуц
Уредување	Кнежевство
Историски период	Среден век

Шеленберг
Шеленберг; Schellenberg
	Општина
; Знаме	; Грб
	; Шеленберг во рамките на Лихтенштајн
	Координати: 47°14′N 9°32′E / 47.233° N; 9.533° EКоординати: 47°14′N 9°32′E / 47.233° N; 9.533° E
Список на држави во светот	Лихтенштајн
Села	ниедно
Површина
• Вкупна	3,5 км2 (14 ми2)
Надм. вис.	626 м
Население (31.12.2008)
• Вкупно	1,042
• Густина	294/км2 (760/ми2)
Часовен појас	CET (UTC+1)
• Лете (DST)	CEST (UTC+2)
Поштенски број	9488
Повик. бр.	7011
ISO 3166	LI-08
Мреж. место	www.schellenberg.li

Шеленберг (германски: Schellenberg) — општина во низинската областа на Лихтенштајн, на бреговите на реката Рајна.

Историја[уреди | уреди извор]

Рана историја[уреди | уреди извор]

Областа најпрвин била населена од Келтите, потоа од Рецијанците. Римското Царство ја освоила областа во 15 п.н.е. и ја припоила кон покраината Реција. Подоцна, покраината станала грофство под водство на Карло Велики. Грофството било неколкупати делено помеѓу наследниците.

Грофството Шеленберг било купено од грофовите на Вадуц во 1437 година и оттогаш двете држави биле соединети. По Швапската војна во 1499 година, обете потпаднале под австриска власт. Различни династии ги купувале и продавале, додека кон почетокот на XVIII век не биле купени од лихтенштајнската династија, која добила принцевски статус во 1706 година, но која побарувала територија со царска непосредност со цел да може да гласа во Собранието на принцовите во Империјата. Царот службено ги споил Вадуц и Шеленберг во 1719 година како Кнежевство Лихтенштајн.

Втора светска војна[уреди | уреди извор]

Во општината се наоѓа споменик во пограничниот град Хинтершеленберг, во чест на засолништето на руските војници.^[2] Кон крајот на Втората светска војна, Лихтенштајн им дала азил на околу петстотина војници на Дивизијата Русија, руски сили во рамките на германскиот Вермахт. Ово дело не била мала работа за држава која била сиромашна и имала тешкотии со прехранување и гриѓа за толкава група бегалци. На крајот, Аргентина се согласила да им даде постојан азил на барателите. Спротивно, Британците ги депортирале Русите кои се бореле на германската странда на СССР.