Трајан Бавтировски
| Трајан Бавтировски | ||
| Роден | 16 јули 1932 Слатино, Охридско,  Кралство Југославија
| |
|---|---|---|
| Починал | 18 јануари 2012 Скопје ,  Македонија | |
| Занимање | публицист, дипломат, книжевен преведувач и учебникар | |
Трајан Бавтировски (Слатино, Охридско, 16 јули 1932 - Скопје, 18 јануари 2012) — македонски публицист, дипломат, книжевен преведувач и учебникар.[1]
Животопис[уреди | уреди извор]
Бавтировски е роден е на 16 јули 1932 година во охридското село Слатино. Средно образование завршил во Битола, а потоа дипломирал на Филозофски факултет во Скопје, на групата за македонски јазик и јужнословенски книжевности во 1959 година. Работел како учител во Волино, охридско во периодот 1953/54), интернатски воспитувач во Скопје (1955/59), советник за издавачка дејност, музеи и архиви во Републичкиот совет за култура на Македонија (1959/71), секретар на Матицата на иселениците од Македонија (1971/90), поставен бил за генерален конзул во Мелбурн, Австралија – за Викторија, Јужна Австралија и Тасманија (1990/92), а од 1992 до пензионирањето 1995 бил потпретседател на Матицата на иселениците од Македонија. Во доменот на литературата, Бавтироски има богата дејност од над 3.000 страници превод на светските класици.
За своите преводи, Трајан Бавтироски е наградуван повеќепати, а во 2004 година станува лауреат на кој му беше доделено највисокото признание во Македонија – наградата „Кирил Пејчиновиќ“ за преведувачки опус од македонските книжевни преведувачи. Починал на 18 јануари 2012 во Скопје.
Преводи[уреди | уреди извор]
Позначајни книжевни преводи извршени од руски, англиски, хрватски и српски на македонски јазик се романите:
- „Гуливеровите патувања“ (Џонатан Свифт),
- „Капетановата ќерка“ (Пушкин),
- „Живи и мртви“ (Константин Симонов),
- „Тврдина“ (Меша Селимовиќ),
- „Вечниот маж“ и „Понижени и навредени“ (Достоевски),
- „Жена на каменот“ и „Знаци“ (Иво Андриќ),
- „Авантурите на Гордон Пим“ (Едгар Алан По),
како и дела од Танасковиќ, Милован Глишиќ, Радоје Домановиќ, Марко Поло и други.