„Смртта на Иван Илич“ (руски: Смерть Ивана Ильича) е повест од рускиот писател Лав Толстој, првпат објавена во 1886 година. Книжевната критика ја смета оваа повест за едно од ремек-делата на Толстоевата проза.[1]
Дејството во новелата се одвива ретроспективно, започнувајќи со погребната церемонија на 45-годишниот судски советник од царска Русија. Потоа следи приказ на животот на Иван Илич, кој навидум имал успешен живот, но по повредата на колкот самиот почнал да ја преиспитува својата навидум „супериорна положба“ во општеството.
