Прејди на содржината

Светско првенство во хокеј на мраз 2014

Од Википедија — слободната енциклопедија
Светско првенство во хокеј на мраз 2014
Чэмпіянат Свету па хакеi 2014
Податоци за првенството
ЗемјаБелорусија Белорусија
Датум на одржување14 јуни – 15 јули
Екипи16
Стадиони2 (во 1 град)
Финални резултати
Прво место  Русија (27. титула )
Второ место  Финска
Трето место  Шведска
Статистики на првенството
Број на натпревари64
Постигнати голови352 (5.5 по натпревар)
ГолгетерРусија Виктор Тихонов
(8 гола)
Најдобар играчФинска Пека Рине
← 2013
2015 →

Светско првенство во хокеј на мраз 2014 — 78. светско првенство во хокеј на мраз, организиран под покровителство на Светската федерација во хокеј на мраз (ИИХФ). Турнирот се одржал од 9 до 25 мај 2014 година во главниот град на Белорусија, Минск. Сите натпревари се одиграле во две сали, во арените Минск и Чижовка.

Титулата светски првак ја освои селекцијата на Русија, која единствена ги оствари сите победи на турнирот. Во финалето Русите ја совладаа селекцијата на Финска со резултат 5:2, со што ја освоија својата 27. светска титула (5та под сегашното име). Бронзениот медал го освои бранителот на титулата, селекцијата на Шведска која во мечот за третото место ја совлада селекцијата на Чешка со 3-0. За најкорисен играч на турнирот е избран голманот на финската репрезентација Пека Рине, додека најефикасен е десното крило на руската репрезентација Виктор Тихонов со вкупно 16 поени (8 голови и асистенции). Елитната дивизија на светскиот хокеј ја напуштија репрезентациите на Италија и Казахстан кои ги зазедоа последните две места на турнирот, а следната година ќе се натпреваруваат во првенството од првата лига.

Со просек од над 10.000 гледачи по натпревар, ова било едно од најпосетуваните првенства во историјата на светските првенства.

Избор на домаќин

[уреди | уреди извор]
Автобус во Минск го рекламира Светското првенство

На изборите за домаќини на Светското првенство во 2014 година се пријавиле четири земји: Белорусија, Унгарија, Латвија и Украина. Белорусија убедливо победила на конгресот на 8 мај 2009 година и со тоа ја добила организацијата на натпреварот.

На 16 јануари 2012 година, претседателот Лукашенко објавил дека на сите странски државјани кои сакаат да присуствуваат на Светското првенство нема да им треба виза за влез во Белорусија. Пасошите и електронската копија од билетот за натпреварот биле доволни за влез на странски навивачи во земјата за време на првенството.

Резултати од гласањето
Држава Број на гласови
 Белорусија 75
 Унгарија 24
 Латвија 3
 Украина 3

Контроверзии

[уреди | уреди извор]

Изборот на Белорусија за домаќин предизвикало контроверзии. Така, на 11 април 2011 година, американските сенатори Дик Дурбин и Мајк Квикли ја повикале ИИХФ да го премести првенството на друга локација, загрижени за авторитарната влада на белорускиот претседател Александар Лукашенко. Слични реакции имало и од поранешниот познат словачки хокеар, а денес пратеник во Европскиот парламент, Петер Стјастни.[1]

Сепак, ИИХФ останала на ставот дека нејзините закони не дозволуваат дискриминација на политичка основа, а дури и портпаролите на хокеарската федерација на Латвија и Литванија изразиле ставови дека мешањето политика и спорт е недозволиво.[2]

Стадиони

[уреди | уреди извор]
 Белорусија
Минск
Минск арена Чижовка арена
Капацитет: 15.086 Капацитет: 9.614

Судии

[уреди | уреди извор]
Волат - официјална маскота

ИИХФ делегирале 16 главни и линиски судии за турнирот:

Главни судии
  • Белорусија Максим Сидоренко
  • Чешка Мартин Фрањо
  • Чешка Антоњин Јержабек
  • Чешка Владимир Шиндлер
  • Финска Алекси Рантала
  • Финска Јури Ран
  • Германија Ларс Бригеман
  • Германија Даниел Печажек
  • Русија Вјачеслав Буланов
  • Русија Роман Гофман
  • Русија Константин Оленин
  • Словенија Игор Дремељ
  • Шведска Микаел Норд
  • Шведска Маркус Винерборг
  • САД Кит Кавал
  • САД Стив Патафи
Линиски судии
  • Белорусија Иван Дедјуља
  • Канада Крис Карлсон
  • Канада Џастин Хал
  • Чешка Вит Ледерер
  • Финска Алекси Рантала
  • Финска Јури Ран
  • Естонија Антон Семјонов
  • Франција Пјер Даен
  • Русија Станислав Раминг
  • Германија Андре Шрадер
  • Холандија Јап Лирмакерс
  • Норвешка Јон Килијан
  • Словачка Мирослав Валах
  • Шведска Џими Дамен
  • Швајцарија Николас Флури
  • САД Пол Карнатан

Репрезентации

[уреди | уреди извор]

Азија

Северна Америка

Европа

* = Автоматски се квалификувале бидејќи зазедоа едно од првите 14 места на Светското првенство 2013 година.

^ = Се пласирале затоа што го освоија првото и второто место во дивизија I, група А во 2013 година

Учесниците и нивните резултати

Правила и систем на натпреварување

[уреди | уреди извор]

На турнирот учествувале вкупно 16 репрезентации кои во основа беа поделени во две групи со по 8 селекции. По седум кола од групната фаза на натпреварувањето, 4 првопласирани селекции од двете групи го продолжиле натпреварувањето во четвртфиналето, додека последнопласираните испаднале од овој ранг на натпреварувањето за следната година.[3]

Распределбата на бодовите во групната фаза се одвивала според следниот систем:

  • 3 поени - победа по 60 минути игра;
  • 2 поени - победа по продолжение или по изведување пенали;
  • 1 бод - пораз по продолженија или по изведување пенали;
  • 0 поени - пораз по 60 минути игра.

Во групната фаза продолжението траело 5 минути и се играло до „златен гол“ (победник е тимот што ќе постигне прв гол), додека во елиминациската фаза продолжението траело 10 минути, односно 20 минути во финалето. Во случај да не се постигне гол во продолжението, се изведувале пенали. Пенал-рулетот го започнувале тројца играчи од двете екипи, а победник е тимот кој ќе постигне повеќе голови. Доколку по почетната серија резултатот сепак бил нерешен, пенал серијата продолжува „во систем еден на еден“ додека една екипа не дојде до предност.[3]

Доколку две или повеќе екипи ја завршиле групната фаза со ист број бодови, предност се давало на екипите кои имале подобар меѓусебен скор во директен дуел, потоа подобра гол разлика, потоа повеќе постигнати голови и на крајот врз основа на пласманот на ранг листата на ИИХФ.

Конечниот пласман на позициите од 5. до 16. место бил одреден врз основа на резултатите во групната и елиминациската фаза.

Ростери

[уреди | уреди извор]

Ростерот на секој тим се состои од најмалку 15 лизгачи (напаѓачи и одбранбени играчи) и двајца голмани, а најмногу 22 лизгачи и тројца голмани. Сите 16 земји-учеснички, преку потврда на нивните соодветни национални асоцијации, треба да поднесат список до првиот состанок на директоратот на ИИХФ.

Прелиминарна рунда

[уреди | уреди извор]

Во првото коло учествуваа 16 репрезентации поделени во две групи со осум репрезентации. Во четвртфиналето ќе се пласираат четирите најдобро пласирани репрезентации од двете групи, додека последнопласираните од двете групи следната година ќе играат во првата дивизија, група А.

Тимот се пласира во плејоф рундата
Тимот испадна во дивизија I А

Група А

[уреди | уреди извор]
# Репрезентација Нат. Поб. Ппр. Ипр. Пор. ДГ ПГ ГР Бод.
1. Канада Канада 7 5 1 1 0 28 13 +15 18
2. Шведска Шведска 7 5 1 1 0 21 10 +11 18
3. Чешка Чешка 7 2 2 2 1 20 18 +2 12
4. Франција Франција 7 2 2 1 2 25 20 +5 11
5. Словачка Словачка 7 3 0 1 3 20 21 -1 9
6. Норвешка Норвешка 7 2 0 1 4 16 19 -3 7
7. Данска Данска 7 1 1 0 5 17 27 -10 5
8. Италија Италија 7 1 0 0 6 6 25 -19 3

Група Б

[уреди | уреди извор]
# Репрезентација Нат. Поб. Ппр. Ипр. Пор. ДГ ПГ ГР Бод.
1. Русија Русија 7 7 0 0 0 31 7 +24 21
2. САД САД 7 4 1 0 2 27 23 +4 14
3. Белорусија Белорусија 7 4 0 0 3 18 17 +1 12
4. Финска Финска 7 3 1 0 3 18 15 +3 11
5. Швајцарија Швајцарија 7 3 0 1 3 19 21 -2 10
6. Латвија Латвија 7 3 0 0 4 20 24 -4 9
7. Германија Германија 7 1 1 0 5 13 23 -10 5
8. Казахстан Казахстан 7 0 0 2 5 16 32 -16 2

Нокаут фаза

[уреди | уреди извор]
Четвртфинале Полуфинале Финале
                   
22. мај        
  Канада  2
24. мај
  Финска  3  
  Финска  3
22. мај
    Чешка  0  
  САД  3
25. мај
  Чешка  4  
  Русија  5
22. мај
    Финска  2
  Русија  3
24. мај
  Франција  0  
  Русија  3 Трето место
22. мај
    Шведска  1  
  Шведска  3   Шведска  3
  Белорусија  2     Чешка  0
25. мај


Четвртфинале

[уреди | уреди извор]

Полуфинале

[уреди | уреди извор]

Натпревар за бронзен медал

[уреди | уреди извор]

Финале

[уреди | уреди извор]

Натпревар за златен медал

[уреди | уреди извор]
Евгениј Малкин, стрелец на победничкиот гол за Русија

Пласман во големото финале кое се одиграло на 25 мај 2014 година оствариле селекциите на Русија и Финска. Русите стигнале до финалето, постигнувајќи ги сите 9 победи со импресивна гол-разлика 37:9. Тоа било нивното седмо финале од распадот на Советскиот Сојуз во 1991 година (вкупно 36 финалиња сметајќи ги резултатите на советскиот тим).[4] Финска стигнала до финалето со променливи игри и со дури 3 порази од групната фаза на натпреварувањето, вклучувајќи го и поразот од Русија со 4:2 во групната фаза. Тоа било нивното 9-то финале на Светското првенство (со две светски титули).[5]

Поради инцидентот на полуфиналниот натпревар со Чешка, суспендиран е селекторот на Русија, Олег Знарок и не смеел да ја води својата селекција во финалниот натпревар.[6]

Натпреварот започнал во 21:00 часот по месно време (UTC+3). Главни судии биле Германецот Ларс Бригеман и Американецот Кит Кавал, додека линиски судии биле Крис Карлсон од Канада и Андре Шредер од Германија.

Првата третина започнала со многу остра игра на двете страни, што резултирала со дури 5 исклучувања од две минути, 3 за Финците и 2 за Русите. Втората прилика Русите ја искористиле со играч повеќе и поведоле со 1:0 во 10:45 минута, со прекрасниот гол на Сергеј Широков од левата страна. По водечкиот гол на Русите, Финците почнале да играат поагресивно во третината на противниците, па по неколку шанси за гол успеваат да го израмнат резултатот на само три секунди до крајот на третината. Иро Пакаринен успеал да излезе од ситуацијата 2 на 2 како победник и го совладал рускиот голман Сергеј Бобровски. На паузата од 15 минути по првата третина се заминало со резултат 1:1.[7][8]

Втората третина започнала со понервозна игра на Русите на средината од теренот, што резултирала со исклучување на Зарипов во 25:20 минута. Финците ја искористиле ситуацијата со играч повеќе и 22-годишното десно крило на финската репрезентација Оли Палола со асистенција на Јормаке и Лехтера го довел својот тим до водство. Финска водела со 2-1 во 26:51 минута од натпреварот. Финското водство траело кратко, бидејќи 43 секунди подоцна Вадим Шипачов со одлична асистенција го ангажирал Александар Овечкин, кој со лесен бекхенд удар го совладал финскиот голман. Набрзо следеле две исклучувања на фински играчи во низа, па Русите во еден момент на теренот имале двајца играчи повеќе цела минута. Евгениј Малкин го доведол својот тим во водство со силен удар од далечина во 35:36 минута од играта. Иако Малкин бил исклучен на 2 минути само две минути по постигнувањето на тој гол поради сопнување, Финците не биле во можност сериозно да го блокираат противничкиот гол со играч повеќе. Втората третина Русија ја освоила со 2:1 со дури 18 удари кон противничкиот гол, додека Финците имале само 5 шутеви кон голот.[8][9]

На неполни три минути од почетокот на третиот период, финскиот напаѓач Томи Салинен две минути оди на клупата за казнети играчи поради сопнување. Во позиција со играч повеќе, Сергеј Широков успеал да ја измами одбраната на противникот, асистира кон Зарипова кој го постигнува својот прв оф-тајмер (директен удар на асистенција без запирање на пакот) гол и ѝ дава предност на Русија од два гола (за 44:42 минути Русија води со 4:2). Финците имале можност да го намалат резултатот по исклучувањето на Александар Кутузов во 45:15 минута, но нивните напаѓачи не успеале да го совладаат рускиот голман Бобровски. Во последните 5 минути од натпреварот финските играчи заработиле три исклучувања, Саломеки двапати и Лехтер еднаш. Конечниот резултат на натпреварот го поставува Виктор Тихонов по асистенција на Кутузов и Куљомин.[8][9]

На крајот, Русија го добила натпреварот со убедливи 5:2 и со тоа стигнала до вкупно 27. златен медал на Светските првенства, петти по распадот на Советскиот Сојуз.

Победник

[уреди | уреди извор]
Победник на Светското првенство во 2014 година
РУСИЈА27. титула

Поединечни награди

[уреди | уреди извор]

Најдобрите играчи избрани од организацискиот комитет:

  • Најкорисен играч на турнирот: Финска Пека Рине
  • Најдобар голман: Русија Сергеј Бобровски
  • Најдобар одбранбен играч: САД Сет Џоунс
  • Најдобар напаѓач: Русија Виктор Тихонов

Идеална постава на првенството избрана од новинарите:

  • Голман: Финска Пека Рине
  • Одбрана: САД Сет Џоунс, Русија Антон Белов
  • Напад: Русија Сергеј Плотников, Русија Виктор Тихонов, Франција Антоан Русел

Табела

[уреди | уреди извор]
Русија Русија
Финска Финска
Шведска Шведска
4 Чешка Чешка
5 Канада Канада
6 САД САД
7 Белорусија Белорусија
8 Франција Франција
9 Словачка Словачка
10 Швајцарија Швајцарија
11 Латвија Латвија
12 Норвешка Норвешка
13 Данска Данска
14 Германија Германија
15 Италија Италија
16 Казахстан Казахстан

Наводи

[уреди | уреди извор]
  1. ↑ „AFP: US lawmakers: Move ice hockey tourney from Belarus“. web.archive.org. 2014-02-27. Архивирано од изворникот на 2014-02-27. Посетено на 2022-04-02.CS1-одржување: бот: непознат статус на изворната URL (link)
  2. ↑ „Ice Hockey finals in Belarus still on schedule“. EUobserver (англиски). Посетено на 2022-04-02.
  3. ↑ 3,0 3,1 „Information - 2014 WM - International Ice Hockey Federation IIHF“. www.iihfworlds2014.com. Архивирано од изворникот на 2014-05-12. Посетено на 2022-04-02.
  4. ↑ „RUS-SWE SF Recap - 2014 WM - International Ice Hockey Federation IIHF“. web.archive.org. 2014-05-27. Архивирано од изворникот на 2014-05-27. Посетено на 2022-04-02.CS1-одржување: бот: непознат статус на изворната URL (link)
  5. ↑ „Czech Republic-Finland game recap - 2014 WM - International Ice Hockey Federation IIHF“. web.archive.org. 2014-05-25. Архивирано од изворникот на 2014-05-25. Посетено на 2022-04-02.CS1-одржување: бот: непознат статус на изворната URL (link)
  6. ↑ „Znaroksuspension - 2014 WM - International Ice Hockey Federation IIHF“. web.archive.org. 2014-05-26. Архивирано од изворникот на 2014-05-26. Посетено на 2022-04-02.CS1-одржување: бот: непознат статус на изворната URL (link)
  7. ↑ „Russia-Finland gold medal game recap - 2014 WM - International Ice Hockey Federation IIHF“. web.archive.org. 2017-09-13. Архивирано од изворникот на 2017-09-13. Посетено на 2022-04-02.CS1-одржување: бот: непознат статус на изворната URL (link)
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 „Russia defeats Finland in gold medal game at WHC“. web.archive.org. 2014-05-26. Архивирано од изворникот на 2014-05-26. Посетено на 2022-04-02.CS1-одржување: бот: непознат статус на изворната URL (link)
  9. ↑ 9,0 9,1 „Russia-Finland gold medal game recap - 2014 WM - International Ice Hockey Federation IIHF“. web.archive.org. 2017-09-13. Архивирано од изворникот на 2017-09-13. Посетено на 2022-04-02.CS1-одржување: бот: непознат статус на изворната URL (link)
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Светско_првенство_во_хокеј_на_мраз_2014&oldid=5340008“