Прејди на содржината

Зуко Џумхур

Од Википедија — слободната енциклопедија
Зуко Џумхур
Zuko Džumhur
Роден/аЗулфикар Џумхур
24 септември 1920(1920-09-24)
Коњиц, Кралство Југославија
Починат/а29 ноември 1989(1989-11-29) (возр. 69)
Херцег Нови, СР Црна Гора, СФР Југославија
ЗанимањеПисател, сликар и карикатурист
Апсолвент наУниверзитет за уметност во Белград
Период1947–1989
Значајни делаНекролог на една чаршија, Ходољубија

Зуко Џумхур (24 септември 1920 година - 29 ноември 1989 година) бил истакнат босански писател, сликар и карикатурист. Неговата боемска природа, разновидност на талентот и исклучително креативна личност го направиле единствена фигура на југословенската култура во втората половина на 20 век.[1].

Животопис

[уреди | уреди извор]

Тој потекнувалод старо угледно семејство на муслимански свештеник (улема). Неговиот татко бил Абдуселам Даумхур а неговата мајка Васвија е родена како Туфо. Два месеци по неговото раѓање, семејството се преселило во Белград, каде што неговиот татко работел како началник имам на Армијата на Кралството Југославија. Таму заврши основно и средно граматичко училиште, а средно училиште во Сараево 1939. Студирал право во Белград, но продолжил во Ликовната академија, која ја завршил во класата Петар Добровиќ .

Своите први цртежи ги објавил во весникот „Народна армија“ 1947. Оттогаш, тој соработувал како карикатурист и илустратор во Јеж, Борба, „Ветерници“, Политика, Ослобоџее и списанието „Денес“ а во Нин бил постојан соработник и уредник[2]..

Објавил повеќе од 10.000 карикатури. Имал напишано сценарија за неколку кратки и три играни филмови. Напишал 35 текстови за театар, а во последните десет години од својот живот работел на сараевската телевизија како сценарист и водител на серијата „Ходољубија“. Неговите сограѓани го сметале за еден од најголемите боеми во своето време. Тој почина во Херцег Нови а бил погребан во неговиот родн Коњиќ, 29 ноември 1989 година. Добитник е на бројни награди и Орден за братство и единство со златен венец[3].

Објавени книги

[уреди | уреди извор]

Неговите избрани дела биле постхумно објавени во седум книги, кои вклучуваа нови необјавени ракописи: „Писма од Африка и Европа“, „Стогодишни приказни“ и „Адакале“.

Тој исто така го објави Зелениот чај од Црна Гора, заедно со Момо Капор.

Надворешни врски

[уреди | уреди извор]