Азиско-тихоокеанска економска соработка

Од Википедија — слободната енциклопедија
Земји-членки на АТЕС

Азиско-тихоокеанската економска соработка (АТЕС) е регионална економска организација со седиште во Сингапур.

Била основана во 1989 година во Канбера на предлог на премиерите на Австралија и Нов Зеланд. Целите на организацијата се да ја олесни слободната трговија и да развие регионална соработка. Првичниот висок авторитет е годишен министерски состанок, но по промените во 1993 година учествуваа водачите на земјите-членки. Телата се: конференција на високо ниво, седници на министрите за надворешни работи и економија, Постојан секретаријат, Азиско-тихоокеански парламентарен форум.

Во 1994 година, главната цел била воспоставувањето на систем на слободна и отворена трговија и либерализација на инвестициите до 2020 година. Најразвиените земји се обврзани да ја спроведат либерализацијата до 2010 година. Секоја земја го одредува својот статус и краен рок за спроведување на новиот режим врз основа на индивидуалните дејства.

Историја[1][уреди | уреди извор]

Организацијата била основана во 1989 година во Канбера, Австралија, на иницијатива на Австралија, Јапонија и САД. Во тоа време имало 12 земји-членки на организацијата. Во својот почеток, организацијата беше главно форум за неформални разговори. Со растењето на нивната заедничка работа, нивниот однос почнал да се продлабочува и почнал да организира секоја година самити каде што одржувале дискусии и донесувале одлуки.

Како резултат на тоа, АТЕС не се занимава само со проблемите на пазарите на капитал, отстранувањето на бариерата за слободна трговија и прекуграничната економска соработка, туку и со економските прашања од општ карактер, како што се новите технологии, образованието, жените, младите, еколошките проблеми, одржливиот економски развој, реформите во АТЕС, како и борбата против меѓународниот тероризам. За време на годишните врвови, често има демонстрации придружени со насилство.

На состанокот одржан во 1994 година во Богор, Индонезија, целта беше да се влезе во зона за слободна трговија во азиско-тихоокеанската област до 2010 година, а за земјите во развој крајниот рок е 2020 година. За да ја постигнат оваа цел, земјите-членки ќе изготваат национални акциони планови. Годишните самити, во форма на годишни извештаи, следат колку далеку дошле земјите-членки за остварување на оваа цел. Од 2002 година помеѓу земјите се потпишани билатерални и мултилатерални договори. Тие мора да ги исполнат условите на Светската трговска организација. Членовите на АТЕС потпишаа повеќе од 40 такви договори. Овие 21 земја-членка сочинуваат речиси половина од светското население. АТЕС е меѓу најбрзо растечките економски региони во светот.

Принципи[уреди | уреди извор]

АТЕС функционира на принципот на необврзувачки договори. Сите одлуки донесени на форумите се усвоени со консензус. Со пристапувањето на 3 земји во 1998 година, мораториумот за проширување бил најавен 10 години со цел да се зајакне соработката помеѓу земјите-членки во организацијата.

Буџетот на АТЕС е релативно мал - околу 3,5 милиони американски долари годишно, кој се собира преку членарина од земјите-членки. Само Јапонија инвестирала повеќе пари (3-4 милиони долари годишно) во специјален фонд за либерализација на организацијата.

Состаноците на АТЕС често се придружувани од гости и набљудувачи. Меѓу нив се претставниците на Асоцијацијата на земјите од Југоисточна Азија (АСЕАН), Тихоокеанскиот совет за економска соработка (ПЕКЦ), Форумот на Тихоокеанските Острови (ПИФ) и други учесници во приватниот и јавниот сектор. Зад затворени врати на форумите на АТЕС, се дискутира и за прашањето за Северна Кореја.

Земјите-членки[2][уреди | уреди извор]

Земја-членка: Пристапување:
 Австралија 1989
 Брунеј 1989
 Канада 1989
 Индонезија 1989
 Јапонија 1989
 Јужна Кореја 1989
 Малезија 1989
 Нов Зеланд 1989
 Филипини 1989
 Сингапур 1989
 Тајланд 1989
 САД 1989
 Хонгконг[3] 1991
 Тајван[4] 1991
 Кина[5] 1991
 Мексико 1993
 Папуа Нова Гвинеја 1993
 Чиле 1994
 Перу 1998
 Русија 1998
 Виетнам 1998

Состаноци[уреди | уреди извор]

# Датум: Домаќин: Место:
1-ви 6-7 ноември 1989  Австралија Канбера
2-ри 29-31 јули 1990  Сингапур Сингапур
3-ти 12-14 ноември 1991  Јужна Кореја Сеул
4-та 10-11 септември 1992  Тајланд Бангкок
5-та 19-20 ноември 1993  САД Островот Блејк
6-та 15-16 ноември 1994  Индонезија Богор
7-та 18-19 ноември 1995  Јапонија Осака
8-та 24-25 ноември 1996  Филипини Манила/Субиќ
9-та 24-25 ноември 1997  Канада Ванкувер
10-та 17-18 ноември 1998  Малезија Куала Лумпур
11-та 12-13 септември 1999  Нов Зеланд Окленд
12-та 15-16 ноември 2000  Брунеј Бандар Сери Бегаван
13-та 20-21 октомври 2001  Кина Шангај
14-та 26-27 октомври 2002  Мексико Лос Кабос
15-та 20-21 октомври 2003  Тајланд Бангкок
16-та 20-21 ноември 2004  Чиле Сантјаго
17-та 18-19 ноември 2005  Јужна Кореја Бусан
18-та 18-19 ноември 2006  Виетнам Ханој
19-та 8-9 септември 2007  Австралија Сиднеј
20-та 22-23 ноември 2008  Перу Лима
21-ви 14-15 ноември 2009  Сингапур Сингапур
22-ри 13-14 ноември 2010  Јапонија Јокохама
23-ти 12-13 ноември 2011  САД Хонолулу
24-та 9-10 септември 2012  Русија Владивосток
25-та 5-7 октомври 2013  Индонезија Бали
26-та 10-11 ноември 2014  Кина Пекинг
27-та 18-19 ноември 2015  Филипини Пасеј
28-та 19-20 ноември 2016  Перу Лима
29-та 10-11 ноември 2017  Виетнам Да Нанг
30-та 17-18 ноември 2018  Папуа Нова Гвинеја Порт Морсби
31-ви 16-17 ноември 2019 (откажан)  Чиле Сантјаго
31-ви 20 ноември 2020  Малезија Куала Лумпур (Дигитален состанок)
32-ри 16 јули и 12 ноември 2021  Нов Зеланд Окленд (Дигитален состанок)
33-ти 18-19 ноември 2022  Тајланд Бангкок
34-та 15-17 ноември 2023  САД Сан Франциско

Поврзано[уреди | уреди извор]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. „History“. APEC (англиски). Посетено на 2023-11-21.
  2. „About APEC“. APEC (англиски). Посетено на 2023-11-21.
  3. Сé уште британска колонија кога прв пат се приклучила, само тогаш се вратила во Кина во 1997 година како Специјален административен регион.
  4. Поради комплексните тензии со Кина, нејзиното учество е "Кинески Тајпеј".
  5. Кинескиот економски ентитет се однесува само на копнената народна република, специјалните административни региони: Хонгконг и Макао, се разгледуваат одделно.