V339 Делфин
 Нов Делфин 2013 (обележана) | |
| Податоци од набљудување Епоха J2000 Рамноденица J2000 | |
|---|---|
| Соѕвездие | Делфин |
| Ректасцензија | 20ч 23м 30,6865с[1] |
| Деклинација | +20° 46′ 03,7774″[1] |
| Прив. величина (V) | 4.5 Max. 17.5 Min.[2] |
| Особености | |
| Променлив тип | Нова[2] |
| Астрометрија | |
| Сопствено движење (μ) | Рект: −4,140 ± 0,534[1] млс/г Дек.: −8,609 ± 0,513[1] млс/г |
| Паралакса (π) | 0.3814 ± 0.3615[1] млс |
| Оддалеченост | 2.130+2.250 400[2] пс |
| Други ознаки | |
V339 Delphini, Nova Delphini 2013, Nova Del 2013, PNV J20233073+2046041[3] | |
| Наводи во бази | |
| SIMBAD | — податоци |
V339 Делфини (Delphini) или Нов Делфин (Nova Delphini) 2013 (PNV J20233073 +2046041) ― светла нова ѕвезда во соѕвездието Делфин. Откриена била на 14 август 2013 година од аматерскиот астроном Коичи Итагаки во Јапонија и потврдена со телескопот Ливерпул на Ла Палма. Новата се појавила со величина од 6,8 степени кога била откриена и достигнала врв со јачина од 4,3 степени на 16 август 2013 година.[4][5][6] Нова се произведува со спојување на насобраниот материјал на потомокот на новата на белото џуџе, добиен од неговата придружна ѕвезда. Така системот на новата е бинарна ѕвезда и класична нова.[7] Белото џуџе е јаглеродно-кислородно бело џуџе,[8] со проценета маса од 1.04 ± 0.02 M☉.[9] сè уште не постои спогодба за тоа што е бинајниот орбитален период; проценките се движат од 3,15 часа[10] до 6,43 часа.[9]
V339 Делфин е првата нова што била забележана дека синтетизира елемент литиум. Производство на литиум-7 од распаѓање на берилиум-7, што било забележано при ветрот што дува од новата. Ова е првиот директен доказ за снабдувањето со литиум на меѓуѕвездената средина од астрономски објект. Литиум-7 е кревок во околината во средината на една нова, така што исфрлањето од околината во средината е неопходно за набљудување на литиум. Берилиумот бил произведен со соединување на хелиум-3 со хелиум-4. Нуклеосинтезата на литиум е важна во проучувањето на хемиските изобилства во универзумот.[7]
Поврзано[уреди | уреди извор]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Brown, A. G. A.; и др. (Gaia collaboration) (август 2018). „Gaia Data Release 2: Summary of the contents and survey properties“. Astronomy & Astrophysics. 616. A1. arXiv:1804.09365. Bibcode:2018A&A...616A...1G. doi:10.1051/0004-6361/201833051. Запис на DR2 од „Гаја“ за овој извор на VizieR.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Schaefer, Bradley E. (2018). „The distances to Novae as seen by Gaia“. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 481 (3): 3033–3051. arXiv:1809.00180. Bibcode:2018MNRAS.481.3033S. doi:10.1093/mnras/sty2388. S2CID 118925493.
- ↑ „V339 Delphini“. SIMBAD. Центар за астрономски податоци во Стразбур. (англиски)
- ↑ „Light Curve Generator: AAVSO Data for Nova DEL 2013“. American Association of Variable Star Observers. 16 август 2013. Архивирано од изворникот на 2013-08-20. Посетено на 14 септември 2021.
- ↑ Bob King (14 август 2013). „Bright New Nova In Delphinus — You can See it Tonight With Binoculars“. Universe Today.
- ↑ Robin Burks (27 октомври 2014). „Astronomers observe exploding fireball stage of nova“. Tech Times. Посетено на 14 септември 2021.
- ↑ 7,0 7,1 „Classical nova explosions are major lithium factories in the universe“. Science Daily. 19 февруари 2015. Посетено на 14 септември 2021.
- ↑ DeGennaroAquino, I.; Schroder, K.P.; Mittag, M.; Wolter, U.; Jack, D.; Eenens, P.; Gonzalez-Perez, J.N.; Hempelmann, A.; Schmitt, J.H.M.M.; Hauschildt, P.H.; Rauw, G. (September 2015). „High spectral resolution monitoring of Nova V339 Delphini with TIGRE“. Astronomy & Astrophysics. 581: A134. doi:10.1051/0004-6361/201525810. Посетено на 14 септември 2021.
- ↑ 9,0 9,1 Chochol, D.; Shugarov, S.; Pribulla, T.; Volkov, I. (March 2014). „Photometry and spectroscopy of the classical nova V339 Del (Nova Del 2013) in the first month after outburst“. Contributions of the Astronomical Observatory Skalnaté Pleso. 43 (3): 330–337. Посетено на 14 септември 2021.
- ↑ Chochol, D.; Ikonnikova, N.; Katysheva, N.; Shugarov, S.; Volkov, I. (2015). „Multicolor Photometry of the Novae V339 Del and V2659 Cyg“ (PDF). Living Together: Planets, Host Stars, and Binaries ASP Conference Series. 496: 237–239. Посетено на 14 септември 2021.
- Главно биро за астрономски телеграми, PNV J20233073+2046041 Извештаи за следење на минливи објекти
Дополнителна книжевност[уреди | уреди извор]
- Akito Tajitsu; Kozo Sadakane; Hiroyuki Naito; Akir Arai; и др. (19 February 2015). „Explosive lithium production in the classical nova V339 Del (Nova Delphini 2013)“. Nature (објав. 18 February 2015). 518 (7539): 381–384. arXiv:1502.05598. Bibcode:2015Natur.518..381T. doi:10.1038/nature14161. PMID 25693569.
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
- Небо и телескоп, Светла нова во Делфин
- FastSWF, Анимација од 2013-2014 година на еволуција на Нов Делфин (hgg) Архивирано на 30 октомври 2020 г.
Координати: 
20ч 23м 30,68с, +20° 46′ 3,7″
| ||||||||||||||