Момчило Мома Антоновиќ
Момчило Мома Антоновиќ (Крушевац, 29 октомври 1938 - Белград, 23 јануари 2019 година) бил српски сликар и долгогодишен декан и професор на Факултетот за ликовни уметности, Универзитетот за уметности во Белград. Имал повеќе од стотина самостојни изложби со учество на бројни колективни изложби низ светот. Добитник е на бројни награди и признанија за својата работа.
Биографија и кариера
[уреди | уреди извор]Роден е на 29 октомври 1938 година во семејството на Радмила и Јован Антоновиќ. Основно училиште завршил во родниот Крушевац. Уште од мали нозе се интересирал за уметност и литература, а како деветгодишник ја напишал својата прва песна. Од 1948 г. Гимназијата ја посетувал во Краљево, кога го објавил својот прв расказ „чичко ми Младен“ а потоа и песната „Зелено сиво“.
Во 1957 година Антоновиќ станал илустратор на Ибарскиот весник и главен уредник на Зора. Покрај литературата и работата како илустратор, тој играл и фудбал во Слога Краљево и тренирал атлетика во клубот „Младост“.
Како средношколец, 1958 г. Во Краљево ја отворил првата самостојна изложба наречена Покриви на кралевите, за која добил позитивни критики во печатот и потоа решил да се запише на Факултетот за ликовни уметности во Белград. Негови професори на академијата биле Стојан Челиќ, Мирјана Михаќ, Младен Србиновиќ и Зоран Петровиќ .[1] Во 1963 г. дипломирал на Академијата за ликовни уметности во класата на професорот Недељко Гвозденовиќ, кај кого завршил и постдипломски студии.[2]
Во 1964 година станал член на Друштвото на ликовни уметници на Србија, а до 1973 година творел како слободен уметник, организирајќи изложби во Краљево во 1958, 1982 и 1966 година и во Белград во 1968 година.[1] Бил избран за асистент на Академијата за ликовни уметности во Белград во 1973 година, а предавал сликарство и цртање. Бил и раководител на катедрата за сликарство и продекан за настава, а станал редовен професор во 1988 година. Во три мандати бил декан на Факултетот за ликовни уметности; 1988-1990, 1990-1992 и 1998-2000.[3] Студирал во Франција, Италија, Германија, Грција, САД, Англија, Шкотска, Белгија, Холандија, Шпанија и Унгарија.[1]
Тој исто така предавал на Факултетот за ликовни уметности во Будимпешта, на Колеџот за уметност во Единбург и многу други училишта.[1]
Во текот на својата кариера имал повеќе од стотина самостојни изложби, а за своите дела добил голем број награди и признанија.
Починал на 23 јануари 2019 година во Белград, каде што живеел и работел.[4] Комеморацијата по повод неговата смрт се одржала во Атриумот на Националниот музеј. Погребан е на 28. Јануари во Алејата на заслужните граѓани на Новите гробишта во Белград.[5]
Награди
[уреди | уреди извор]- Белград, прва награда за графика на студенти (1961)
- Белград, Прва награда за плакат за Денот на Републиката (1970)
- Белград, прва награда за постер за месец на книга (1972)
- Белград, Награда за сликарство на пролетната изложба на УЛУС
- Белград, Златна плакета ULUS - a
- Белград, откупна награда на изложбата Белград - инспирација на сликарите (1974)
- Тузла, откупна награда на Третата изложба на југословенски портрет (1975)
- Белград, откупна награда на изложбата Белград - инспирација на сликарите (1976)
- Белград, втора награда на изложбата Белград - инспирација на сликарите (1978)
- Белград, сликарска награда на салонот 21 Октомври (1980)
- Белград, Награда и признание за најдобро остварување во 1983 година (1983)
- Белград, Златно перо на Белград - награда RU Ѓуро Салај (1985)
- Белград, Октомвриска награда на Град Белград (1988)
- Краљево, Ноемвриска награда на градот Краљево
- Белград, втора награда на изложбата Painters Beograd - Beograd to Painters (1993)
- Белград, Златни беочуг КПЗ Београда (1994)
- Долен Милановац, Сребрена ружа (1995)
- Белград, Златна значка на српскиот казнено-поправен дом (1997)
- Зрењанин, Втора награда на Биеналето на акварели на Југославија
- Сремски Карловци, Трета награда на Сликарската колонија на акварели и цртежи (2002)
- Белград, прва награда на Друштвото на белградски уметници 6 април (2003)
- Сремски Карловци, Прва награда за акварел Златен лустер (2006)
- Мексико Сити, Награда на 8-то меѓународно биенале на акварел (2009)
- Белград, награда за животно дело на Друштвото на белградски уметници 6 април (2010)
- Белград, Вук награда на Српската казнена установа за 2013 година (2014)
- Сремски Карловци, награда за акварел Јаков Орфелин (2016)
Наводи
[уреди | уреди извор]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 „Momčilo Moma Antonović“. galleryathos.com. Архивирано од изворникот на 2022-01-23. Посетено на 28 јануари 2019.
- ↑ „Odlazak slikarskog lava - Momčila Mome Antonovića“. Вечерње новости. 25 јануари 2019.
- ↑ И то је био Мома Антоновић („Политика”, 3. фебруар 2019)
- ↑ „Preminuo Momčilo - Moma Antonović“. blic.rs. 23 јануари 2019.
- ↑ „Komemoracija Momčilu Momi Anotnoviću: Bio je zaljubljenik u svoj narod“. Вечерње новости. 28 јануари 2019.
Надворешни врски
[уреди | уреди извор]- Момчило Мома Антоновиќ на сајтот Serbiaaart.rs
- Цртежи од Момо Антоновиќ во УЛУС („Политика“, 17 јуни 2020 година)