База „Оркадас“
| База „Оркадас“ | |
|---|---|
| Антарктичка база | |
 База „Оркадас“ во 2018 година | |
| Земја |  Аргентина |
| Покраина | Огнена Земја |
| Департман | Аргентински Антарктик |
| Регион | Јужни Оркниски Острови (шпански: Islas Orcadas del Sur) |
| Местоположба | Лори (остров) |
| Основање | 1903 (од Шкотска национална антарктичка експедиција) |
| Отворена | 1904 |
| Управа | |
| • Вид | Дирекција |
| • Орган | Национална дирекција на Антарктикот |
| Надм. вис. | 4 м |
| Население |
|
| Часовен појас | ART (UTC-3) |
| Вид | Цела година |
| Период | Годишен |
| Статус | Оперативен |
База „Оркадас“ — аргентинска научна станица на Антарктикот и најстарата од станиците на Антарктикот која сèуште работи. Се наоѓа на островот Лори, еден од Јужните Оркниски Острови (шпански: Islas Orcadas del Sur ), на 4 метри надморска височина и 170 метри од крајбрежјето. Основана од Шкотската национална антарктичка експедиција во 1903 година и пренесена на аргентинската влада во 1904 година, оттогаш базата е трајно населена, што е една од шесте аргентински постојани бази на Аргентинтински Антарктикот и првата постојано населена база на Антарктикот.
Најблиското аргентинско пристаниште е Ушуаја, кое е 1.502 километри од базата. Базата има 11 згради и четири главни теми за истражување: континентална глациологија, сеизмологија, глациологија на морска-ледена зона (од 1985 година) и метеоролошки набљудувања (од 1903 година).
Оркадас била единствената станица на островите 40 години додека Британците не воспоставиле мала летна база, станицата Кејп Гедес на островот Лори во 1946 година, заменета со истражувачката станица Сигни на островот Сигни во 1947 година. Го имала и првиот радиотелеграф на континентот во 1927 година. Во 11 згради на станицата се сместени до 45 луѓе во текот на летото, а во просек 14 во текот на зимата. Научните активности се спроведуваат во Laboratorio Antártico Mutidisciplinario en Base Orcadas (LABORC), „Мултидисциплинарна лабораторија на Антарктикот во базата Оркадес“.
Историја[уреди | уреди извор]
Во 1903 година, Шкотската национална антарктичка експедиција на д-р Вилијам С. Брус ја основал т.н. Омондова Куќа, метеоролошка станица на островот Лори. Меѓутоа, за време на експедицијата, екипажот се заглавил во мразот и, не можејќи да отплови, останал заробен во станицата за време на зимата.[1]
Брус ја напуштил станицата во декември истата година за Буенос Аирес за да го поправи бродот и да набави материјали, оставајќи го метеорологот Роберт Ц. Мосман задолжен за базата да продолжи со набљудувањата.[2]
Брус и понудил на Владата на претседателот Хулио Аргентино Рока трансфер на станицата и инструментите за сума од 5.000 пезоси, под услов владата да се обврзе на продолжување на научната мисија.[3] Тој, исто така, понудил да го пренесе назначениот персонал во неговиот брод назад до станицата.
Брус го известил британскиот офицер Вилијам Хагард за неговите намери во декември 1903 година. На 29 декември, Хагард испратил нота до аргентинскиот министер за надворешни работи, Хосе Тери, ратификувајќи ги условите на предлогот на Брус.[3] Рока го поднел прашањето до Oficina Meteorológica Nacional (Национална канцеларија за метеорологија) која го советувала да ја прифати понудата. На 2 јануари 1904 година, инсталациите биле прифатени со претседателски декрет.[4]
Бродот Шкотска отпловил за островот Лори на 14 јануари 1904 година, носејќи ги Лучијано Х. Валет, од Канцеларијата за зоологија на Министерството за земјоделство, Едгард С. Шмула, вработен во Националната метеоролошка служба и Хуго Акуња, од Министерството за стоќарство, кој исто така бил назначен за поштенски шеф на Јужни Оркниски Острови од страна на генералниот директор на Националната поштенска и телеграфска канцеларија, Мануел Гарсија Фернандес. Мосман бил оставен на чело на експедицијата, заедно со Вилијам Смит како готвач.
Во 1906 година, Аргентина и соопштила на меѓународната заедница за воспоставување постојана база на Јужните Оркниски Острови. На 26 август, Хагард испратил писмо до министерот за надворешни работи Мануел Монтес де Ока во кое го потсетил дека Јужните Оркниски Острови се британски. Британскиот став бил дека аргентинскиот персонал добил дозвола само за период од една година. Аргентинската влада ја игнорирал забелешката, „сметајќи ја надвор од времето“.[3]
На 30 март 1927 година, поморскиот подофицер Емилио Балдони ја воспоставил првата радиотелеграфска врска со Ушуаја. До тој момент, базата Оркадас останала изолирана од остатокот од светот додека не дошло годишното олеснување. Радио станицата (кодирана ЛРТ во Аргентина) дозволила постојана врска за комуникација.
Станицата зависела од Министерството за земјоделство додека аргентинската морнарица не го ослободила екипажот со морнарички персонал на 3 март 1951 година. Официјалниот пренос се случил на 23 декември 1952 година, кога со претседателски декрет базата била ставена под службата за поморска хидрографија како Destacamento Naval Orcadas („Поморски одред Orcadas“).
Клима[уреди | уреди извор]
Според системот за Кепеновата класификација на климата, станицата се наоѓа под клима на тундра (ET ), многу блиску до климата со ледена капа (EF).[5] Основата е под влијание на студената антарктичка кружна струја што минува покрај Веделовото Море и силните западни ветрови, создавајќи постудена клима од крајбрежните области во северозападните делови на Антарктичкиот Полуостров.[6] Временските услови може да варираат многу од година во година и од ден на ден, бидејќи системите со низок притисок често минуваат низ островите, што влијае на климата.[6]
Просечните месечни температури се движат од −9.4 °C (15.1 °F) во јуни до 1.0 °C (33.8 °F) во февруари.[6] Во лето, просечната висока е 2.7 °C (36.9 °F) додека просечната ниска е −1.1 °C (30.0 °F).[6] Во зима, просечното високо ниво е −4.9 °C (23.2 °F) додека просечната ниска е −13.0 °C (8.6 °F).[6] Температурите повремено може да се искачат над нулата во текот на зимата.[6] Кога системите со низок притисок минуваат на југ од основата, тие може да резултираат со исклучително благи температури, при што највисоката забележана температура е 15.2 °C (59.4 °F) во 1987 година.[6] Меѓутоа, кога тоа ќе се случи, времето е бурно и облачно со намалена видливост.[6] Спротивно на тоа, кога системите со низок притисок минуваат на север, тоа резултира со студени и суви услови со добра видливост, што предизвикува пад на температурите на −44.0 °C (−47.2 °F).[6]
Маглата е честа појава во основата, во просек 110 дена.[6] Ова може да варира од година во година, бидејќи 1987 година била најмагливата година кога имало 252 дена со магла до само 30 дена со магла во 1963 година.[6] Со оглед на тоа што се наоѓа на патеката на системите со низок притисок во текот на целата година, базата доживува висока облачност, особено во лето.[6] Декември и јануари се најоблачните месеци, во просек по 29 облачни денови секој месец.[6] Зимите се помалку облачни, просечно 20 облачни денови во јуни и јули.[6] Ведрите денови се исклучително ретки и се случуваат само помеѓу мај до октомври, во просек 1-3 дена.[6] Како резултат на тоа, базата просечно годишно има само 483,0 сончеви часови или 13,5% од можното сонце (можеби најниско на земјата), кое се движи од најниско ниво од 9,3% во јануари до највисоко ниво од 22,5% во август.
Декември и јануари се најмалку ветровити месеци, во просек од 19 до 21 километри на час, додека август и септември се најветровит месеци, во просек повеќе од 25 километри на час.[6] Основата е подложена на силни ветрови во текот на годината, при што секој месец во просек е 20 дена со силни ветрови (брзини на ветер над 46 километри на час).[6] Повремено, може да доживее налети над 150 км на час.[6]
Просечните годишни врнежи се 398.4 мм, што е прилично рамномерно распоредено во текот на годината. Март е највлажниот месец, додека јуни е најсув месец. Поради студената клима и високата влажност, снежните врнежи често се случуваат во текот на целата година.[6] Врз основа на периодот 1961–1990 година, основата е во просек 227 дена со снег, при што февруари има најмалку денови со снег (во просек 14 дена со снег) и мај има најмногу денови со снег (во просек 22 дена).[6]
| Климатски податоци за База „Оркадас“ (1981−2010, 1903−денес) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Месец | Јан | Фев | Мар | Апр | Мај | Јун | Јул | Авг | Сеп | Окт | Ное | Дек | Годишно |
| Највисока забележана °C (°F) | 12.0 (53.6) |
12.3 (54.1) |
10.9 (51.6) |
12.6 (54.7) |
8.8 (47.8) |
9.8 (49.6) |
10.0 (50) |
9.0 (48.2) |
10.5 (50.9) |
9.6 (49.3) |
12.6 (54.7) |
11.6 (52.9) |
12.6 (54.7) |
| Прос. висока °C (°F) | 3.4 (38.1) |
3.4 (38.1) |
2.3 (36.1) |
0.4 (32.7) |
−1.8 (28.8) |
−4.4 (24.1) |
−5.3 (22.5) |
−4.0 (24.8) |
−1.9 (28.6) |
0.4 (32.7) |
2.3 (36.1) |
3.0 (37.4) |
−0.2 (31.6) |
| Сред. дневна °C (°F) | 1.4 (34.5) |
1.4 (34.5) |
0.4 (32.7) |
−1.8 (28.8) |
−4.6 (23.7) |
−7.9 (17.8) |
−9.3 (15.3) |
−7.8 (18) |
−5.4 (22.3) |
−2.8 (27) |
−0.7 (30.7) |
0.6 (33.1) |
−3.0 (26.6) |
| Прос. ниска °C (°F) | −0.5 (31.1) |
−0.3 (31.5) |
−1.5 (29.3) |
−4.1 (24.6) |
−7.5 (18.5) |
−11.7 (10.9) |
−13.9 (7) |
−12.0 (10.4) |
−9.3 (15.3) |
−5.9 (21.4) |
−3.2 (26.2) |
−1.4 (29.5) |
−5.9 (21.4) |
| Најниска забележана °C (°F) | −7.7 (18.1) |
−7.9 (17.8) |
−14.4 (6.1) |
−24.0 (−11.2) |
−30.2 (−22.4) |
−39.8 (−39.6) |
−36.0 (−32.8) |
−44.0 (−47.2) |
−30.8 (−23.4) |
−27.6 (−17.7) |
−16.7 (1.9) |
−8.7 (16.3) |
−44.0 (−47.2) |
| Прос. врнежи мм (ин) | 43.9 (1.728) |
73.5 (2.894) |
73.0 (2.874) |
73.4 (2.89) |
62.6 (2.465) |
52.1 (2.051) |
44.8 (1.764) |
51.6 (2.031) |
48.0 (1.89) |
48.2 (1.898) |
44.7 (1.76) |
46.4 (1.827) |
662.2 (26.071) |
| Прос. бр. врнежливи денови (≥ 0.1 mm) | 18 | 20 | 21 | 20 | 20 | 18 | 17 | 18 | 19 | 20 | 19 | 18 | 228 |
| Прос. бр. снежни денови | 20.0 | 17.7 | 19.9 | 23.1 | 22.9 | 22.2 | 22.7 | 22.7 | 23.3 | 24.3 | 23.0 | 20.6 | 262.4 |
| Прос. релативна влажност (%) | 85 | 86 | 86 | 86 | 85 | 85 | 83 | 84 | 84 | 86 | 86 | 86 | 86 |
| Сред. бр. сончеви часови месечно | 47.4 | 37.3 | 29.9 | 21.8 | 11.1 | 3.8 | 6.6 | 27.1 | 44.9 | 54.1 | 55.3 | 55.7 | 400.4 |
| Можен удел на сончевост | 9.3 | 9.8 | 9.9 | 10.1 | 10.8 | 15.2 | 13.2 | 22.5 | 21.8 | 17.6 | 11.2 | 12.0 | 13.5 |
| Извор бр. 1: Национална метереолошка служба (температура 1981–2010, денови на врнежи 1961–1990, снежни денови/влажност/процент на сонце 1903–1950),[7][8][9] World Meteorological Organization (sunshine hours 1981–2010),[10] | |||||||||||||
| Извор бр. 2: NOAA (1961–1990),[11] Meteo Climat (record highs and lows)[12] | |||||||||||||
Светилник[уреди | уреди извор]
Покрај базата се наоѓа светилникот Дестакаменто, навигациско светло поставено на комуникациска кула[13]. Ја одржува Аргентинската морнарица[14].
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Swinney, Geoffrey N. (2007). „The Scottish National Antarctic Expedition (1902 1904) and the Founding of Base Orcadas“. Scottish Geographical Journal. 123 (1): 48 67.
- ↑ Swinney, Geoffrey N. „William Speirs Bruce, the Ben Nevis Observatory, and Antarctic Meteorology“. Scottish Geographical Journal. 118 (4).
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Escudé, Carlos; Cisneros, Andrés. „Historia General de las Relaciones Exteriores de la República Argentina“ (шпански). Архивирано од изворникот на May 4, 2012. Посетено на July 6, 2012.
- ↑ Moneta, José Manuel (1954). Cuatro Años en las Orcadas del Sur (9. изд.). Ediciones Peuser.
- ↑ Peel, M. C.; Finlayson B. L.; McMahon, T. A. (2007). „Updated world map of the Köppen−Geiger climate classification“ (PDF). Hydrol. Earth Syst. Sci. 11 (5): 1633–1644. Bibcode:2007HESS...11.1633P. doi:10.5194/hess-11-1633-2007. ISSN 1027-5606.
- ↑ 6,00 6,01 6,02 6,03 6,04 6,05 6,06 6,07 6,08 6,09 6,10 6,11 6,12 6,13 6,14 6,15 6,16 6,17 6,18 6,19 „Base Orcadas“ (шпански). Servicio Meteorológico Nacional. Посетено на November 7, 2015.
- ↑ „Estadísticas Climatológicas Normales - período 1981-2010“ (шпански). Servicio Meteorológico Nacional. Посетено на January 18, 2018.
- ↑ „Valores Medios de Temperatura y Precipitación-Antártida: Base Esperanza“ (шпански). Servicio Meteorológico Nacional. Посетено на March 7, 2017.
- ↑ „Datos climatológicos y geomagnéticos Islas Orcadas del Sur“ (PDF). Servicio Meteorológico Nacional. Посетено на March 21, 2015.[мртва врска]
- ↑ „World Meteorological Organization Climate Normals for 1981–2010“. World Meteorological Organization. Архивирано од изворникот на 16 July 2021. Посетено на 5 October 2021.
- ↑ „BASE ORCADAS Climate Normals 1961-1990“. National Oceanic and Atmospheric Administration. Посетено на March 21, 2015.
- ↑ „Station Iles Orcades du Sud“ (француски). Météo Climat. Посетено на October 5, 2017.
- ↑ Предлошка:Cite ngall
- ↑ Rowlett, Russ. „Lighthouses of Antarctica“. The Lighthouse Directory. Универзитет Северна Каролина во Чапел Хил. Посетено на 19 September 2020.