Хероин
 | |
 | |
| Систематско (IUPAC) | |
|---|---|
(5α,6α)-7,8-didehydro-4,5-epoxy-17-methylmorphinan-3,6-diol diacetate | |
| Клинички податоци | |
| AHFS/Drugs.com | entry |
| Начин на издавање |
|
| Склоност кон физичка зависност | Physical: Very high Psychological: Very high |
| Скклоност кон психичка зависност | High[1] |
| Начин на примена | интравенски, со инхалација, преку уста, ректално, интрамускулно, субкутано |
| Фармакокинетички податоци | |
| Биорасположливост | <35% (by mouth), 44–61% (inhaled)[2] |
| Врзување за белковините | 0% (morphine metabolite 35%) |
| Метаболизам | црн дроб |
| Почеток на дејство | Within minutes[3] |
| Полувреме на елиминација | 2–3 minutes[4] |
| Времетраење на дејството | 4 to 5 hours[5] |
| Екскреција | 90% kidney as glucuronides, rest biliary |
| Идентификатори | |
| CAS-број | 561-27-3  |
| ATC код | N07BC06 |
| PubChem | CID: 5462328 |
| DrugBank | DB01452 |
| ChemSpider | 4575379 |
| UNII | 8H672SHT8E |
| ChEBI | CHEBI:27808 |
| ChEMBL | CHEMBL459324 |
| Синоними | Diacetylmorphine, acetomorphine, (dual) acetylated morphine, morphine diacetate |
| Хемиски податоци | |
| Формула | C21H23NO5 |
| Моларна маса | 369.41 g/mol |
| |
| |
| (verify) | |
Хероин (исто така познат како дијаморфин) — опијат кој најчесто се користи како рекреативна дрога за постигнување на еуфорични ефекти. Медицински се користи во неколку земји за ублажување на болката. Хероинот обично се инјектира, обично во вена, а исто така може да се пуши, шмрка или вдишува. Ефектите се јавуваат брзо и траат неколку часа.
Најчестите несакани дејства вклучуваат респираторна депресија (намалено дишење), сува уста, еуфорија, и зависност. Други несакани ефекти може да вклучуваат апсцеси, заразени срцеви залистоци, запек и пневмонија.
Третман на зависност од хероин често вклучува бихејвиорална терапија и лекови. Лековите може да вклучуваат бупренорфин, метадон, или налтрексон.
Хероинот беше првпат направен од страна на В. Р. Alder Рајт во 1874 од морфиум, природен производ на афион. На Меѓународно ниво, хероинот е контролиран под Распоред за I и IV на единствената Конвенција за Наркотични Дроги. Општо е нелегално да се направи, поседува, или да се продава хероин без лиценца. Во 2015 година Авганистан произведе околу 66% од светскиот процент на опиум. Често хероин, што е незаконски продаван, е помешан со други материи, како што се шеќер или стрихнин.
Употреба[уреди | уреди извор]
Рекреативно[уреди | уреди извор]
Оригиналното трговско име на хероинот обично се користи во не-медицински употреби. Се користи како рекреативна дрога за еуфоријата што ја предизвикува. Толеранцијата се развива брзо, и зависникот мора да внесува се поголеми дози, за да го постигне истиот ефект.
Употреба во медицината[уреди | уреди извор]
Под генеричкото име дијаморфин, хероинот е пропишан како силен антибиотик во Велика Британија, каде што се внесува преку вена, интрамускуларно, субкутано. Неговата употреба вклучува третман на акутна болка, при тешка физичка траума, миокарден инфаркт, пост-хируршки болки, и хронична болка, вклучувајќи и краен стадиум на рак и други терминални болести. Во други земји почесто се користи морфин или други силни опијати.
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Грешка во наводот: Погрешна ознака
<ref>; нема зададено текст за наводите по имеDrugs2014. - ↑ Rook EJ, van Ree JM, van den Brink W, Hillebrand MJ, Huitema AD, Hendriks VM, Beijnen JH (2006). „Pharmacokinetics and pharmacodynamics of high doses of pharmaceutically prepared heroin, by intravenous or by inhalation route in opioid-dependent patients“. Basic Clin. Pharmacol. Toxicol. 98 (1): 86–96. doi:10.1111/j.1742-7843.2006.pto_233.x. PMID 16433897.
- ↑ Riviello, Ralph J. (2010). Manual of forensic emergency medicine : a guide for clinicians. Sudbury, Mass.: Jones and Bartlett Publishers. стр. 41. ISBN 978-0-7637-4462-5. Архивирано од изворникот на 18 март 2017.
- ↑ „Diamorphine Hydrochloride Injection 30 mg – Summary of Product Characteristics“. electronic Medicines Compendium. ViroPharma Limited. 24 септември 2013. Архивирано од изворникот на 30 март 2014. Посетено на 30 март 2014.
- ↑ Field, John (2012). The Textbook of Emergency Cardiovascular Care and CPR. Lippincott Williams & Wilkins. стр. 447. ISBN 978-1-4698-0162-9. Архивирано од изворникот на 10 септември 2017.