Турандот (Брехт)
| „Турандот или конгрес на варосувачите“ | |
|---|---|
| Автор | Бертолт Брехт |
| Премиера | 5 февруари 1969 |
| Место на премиера | Циришки театар |
| Изворен јазик | Германски |
| Тематика | Интелектуалци, идеологија, бирократија и држава |
| Жанр | Епска комедија |
| Место | Кина |
Турандот или Конгрес на варосувачите ― епска комедија на германскиот модернистички драматург Бертолт Брехт. Напишано е во текот на летото 1953 година во Буков и суштински ревидиран во светлината на краткиот период на проби во 1954 година, иако сè уште бил нецелосен во времето на смртта на Брехт во 1956 година и ја добил својата прва продукција дури неколку години подоцна.[1] Премиерата била на 5 февруари 1969 година во Циришкиот театар, во продукција во режија на Бено Бесон и Хорст Загерт, со музика на Јехошуа Лакнер.[2]
Приказната е благо заснована на драма комедија дел арте „Турандот“ (1762) на грофот Карло Гоци, чија продукција Брехт ја видел во Москва во 1932 година, во режија на Евгениј Вахтангов.[3] Од 1930 година наваму, Брехт почнал да развива своја верзија, која станала дел од поширок комплекс на проекти кои ја истражуваат улогата на интелектуалците (или „Туис“, како што тој ги нарекува) во капиталистичкото општество.[4] Протагонистот на Брехт е груб, нема чуден шарм на прикажувањето на Гоци и стремежот за благородништво во приспособувањето на Шилер (1801).[5]
Претставата се состои од 27 поделени слики во 10 главни сцени. Заплетот е за тоа како да се објаснат високите цени на памукот, иако со огромна жетва. Наградата за најдобро објаснување е Турандот. Голема тема е злоупотребата на интелектуалните способности.
Претставата ја имала својата британска премиера во аматерска продукција во 1970 година и професионална продукција во Оксфордскиот театар во 1971 година.[6]
Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ Kuhn and Constantine (2004, 252).
- ↑ Kuhn and Constantine (2004, xxii).
- ↑ Брехтовата библиотека содржи копија од 1925 година од драмата на Карло Гоцим на германски превод од Карл Волмелер. Продукцијата Евгениј Вахтангов во 1932 година како гротескна фарса. Видете Кун и Константин (2004, 250-251).
- ↑ Kuhn and Constantine (2004, 250-251). Брехтовиот збор „Туи“ е неологизам кој резултирал од кратенката на играта на зборови „интелектуал“ („Телект-Уал-Ин“). Материјалот што Брехт го развил во средината на 1930-тите за неговиот т.н. Tui-Novel — сатира на интелектуалците во Германската Империја и Република Германија — исто така припаѓа во овој комплекс на проекти. Видете Кун и Константин (2004, xix, 251).
- ↑ Thomson (1994, 25).
- ↑ Jacobs and Ohlsen (1977, 88, 91).
Извори
[уреди | уреди извор]- Brecht, Bertolt. 2004. Turandot or The Whitewashers' Conference. Trans. Tom Kuhn. In Kuhn and Constantine (2004, 127-193).
- Jacobs, Nicholas and Prudence Ohlsen, eds. 1977. Bertolt Brecht in Britain. London: IRAT Services Ltd and TQ Publications. ISBN 0-904844-11-0.
- Kuhn, Tom and David Constantine, eds. 2004. Collected Plays: Eight. By Bertolt Brecht. Bertolt Brecht: Plays, Poetry, Prose Ser. London: Methuen. ISBN 0-413-77352-3.
- Müller-Waldeck, Gunnar. 1981. Vom "Tui"-Roman zu "Turandot". Ed. Brecht-Zentrum der DDR, Berlin: 1981.
- Sacks, Glendyr. 1994. "A Brecht Calendar." In Thomson and Sacks (1994, xvii-xxvii).
- Thomson, Peter. 1994. "Brecht's Lives". In Thomson and Sacks (1994, 22-39).
- Thomson, Peter and Glendyr Sacks, eds. 1994. The Cambridge Companion to Brecht. Cambridge Companions to Literature Ser. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 0-521-41446-6.
- Willett, John. 1967. The Theatre of Bertolt Brecht: A Study from Eight Aspects. Third rev. ed. London: Methuen, 1977. ISBN 0-413-34360-X.
