Стела Скопал

Стела Скопал ( Загреб, 18 јули 1904 – Загреб, 24 декември 1992 ) била хрватска керамичарка, скулпторка и професорка во гимназија со еврејско потекло.

Биографија

Образование

Се школувала од 1924 година – 1928 година на Кралската академија за уметности и занаети во Загреб, каде што ѝ предавале Рудолф Валдец, Хинко Јун, Иво Кердиќ, Франо Кршиниќ итн. Специјализирала керамика во Виена во 1929 година во Кунстгевербе во 1933 година – 1934 година во приватното училиште Херте Бухер.

Уметнички почетоци

Малку се знае за уметничките почетоци на Стела Скопал. Според истражувањето на историчарката на уметност Марина Баричевиќ, првото значајно дело на Скопалова датира од 1927 година кога Скопалова ја поставила својата 165 см висока керамичка скулптура на вљубена двојка која свири музика во централната ниша во тогаш познатата загрепска кафеана Медулиќ, која била исто толку оригинална по композиција како и во изработка, по примерот на уметничките искуства на нејзиниот универзитетски професор Хинк Јун.

Работи

Камини и печки

Во периодот од 1927 г до 1939 година Скопалова, во соработка со архитектите Младен Каузлариќ, Зденко Стрижиќ и Стјепан Гомбоша, создала дваесетина уметнички интересни камини и шпорети дизајнирани под влијание на Баухаус и Ар Деко за становите, палатите и вилите на побогатите жители на Евреп, главно, по потекло. Меѓу нив се издвојувала онаа со прикажување на виртуозно моделирани женски фигури во танц, во станот на улица Домагојева 2. Интересно е да се нагласи дека секој од камините и шпоретите на Скопалица е сосема различен, во никој случај не е сличен на другите.

Накит

Пионер е во многу аспекти, Стела Скопал во 1938 година таа го создала првиот керамички накит во Хрватска.

Табели

Во периодот помеѓу почетокот на 1940-тите и средината на 1950-тите, Скопалова дизајнирала серија керамички маси, од кои само неколку преживеале до денес. Грго Гамулин напишал за тоа: „Тоа беше нов и чист“ дизајн“, префинети форми, и денес непознати за нашата јавност и за жал, оставени без заштита."

Порцелански шишиња

Петтата деценија на 20 век е секако најважниот период во развојот на применетата уметност во Хрватска, особено порцеланот и керамиката. Работата на Стела Скопал е најдобар пример за тоа. Во периодот помеѓу 1951 година и во 1956 година. покрај маси и други корисни предмети, таа ги моделирала и своите први порцелански шишиња, кои се карактеризираат со особена префинетост и елеганција на минималистички конотации. Во 1956 Скопалова ја започнала соработката со тогашната Југокерамика (денес Инкер) со изработка на модели на првите порцелански шишиња за жестоки пијалаци Мараска, за што добила голем број пофалби, како во земјата, така и во странство.

Садови, чинии, услуги, вазни, светилки, свеќници и многу повеќе

Скопалова најголемиот дел од својот уметнички опус го посветил на дизајнот на керамички предмети за секојдневна употреба: чинии, тегли, сервиси, стомни, вазни, светилки, свеќници, кутии за тутун итн. Во создавањето на овие предмети таа среќно и вешто ја споила керамичката традиција на праисториската и народната керамика со вкусот на времето, барањата и потребите на модерниот живот, но и со сопствените (формски) уметнички концепти. Затоа, Грго Гамулин заклучил: „Стела Скопал направи таква дефинитивна промена: од функција и функционална симулација до чиста декорација, до украсен говор на формата и бојата, дури и ако тие „кажале нешто“. Само, симулирајќи некоја функција или не, па дури и исполнувајќи ја, дали овие керамички предмети некогаш биле нешто друго освен дела со нивната горната – корисна и не – секојдневна функција својствена на уметничкото дело? "

Декоративна пластика

Често балансирајќи во текот на кариерата помеѓу применета и т.н чистата уметност, Стела Скопал во неколку наврати во текот на нејзината шеесетгодишна кариера му давала приоритет на вториот. Таа имала најголем успех во моделирањето на декоративна пластика со мали димензии во периодот од 1927 г и во 1937 г Од тој период треба да се истакне и ликот на Дон Кихот во кој, како што забележува Марина Баричевиќ, Скопалова ги помирувала љубезноста на Јун и гротескноста на Безреди, иако во минијатурни размери. Но, секако најважното дело зачувано до денес од таа фаза на уметничкиот развој на Скопалича е Девојки кои играат, минијатура во југендстил стил, која припаѓа на низа дела за кои таа добила бројни пофалби во меѓународните уметнички кругови.

Портрети и скулптура со камерни димензии

На почетокот на Втората светска војна, Стела Скопал била интернирана во Тревизо, Италија, поради нејзиното еврејско потекло. Таму, во фабриката Габианели, ја продолжила својата керамичка работа. По капитулацијата на Италија во 1943 г. Скопалова избегала во Бари, каде како партизан помагала во рехабилитацијата на американските ранети во сојузничката воена болница. Нејзиниот портрет „Главата на црн човек“ бил создаден таму следната година. Истата година 1944 таа се приклучила на групата партизански уметници во Коцано, каде што работела во мир поголемиот дел од годината. На крајот на 1944 година таа е во регионалниот Народноослободителен комитет на Далмација. Потоа ги создавала нејзините мали композиции на патетична интонација, тематски посветени на страдањата што скулпторката во голема мера ги чувствувала и на сопствената кожа. Сепак, Марина Баричевиќ истакнала дека овие дела претставуваат посебен ентитет во опусот на уметникот и дека немаат никаква врска со скулптурата на Скопалица пред и по војната.

Педагошка работа

По завршувањето на Втората светска војна, Скопалова работела цели две децении (1945 – 1965) како учителка во Училиштето за применета уметност во Загреб, каде што предавала моделирање и креирање форми на грнчарското тркало. Затоа, цели генерации наши применети уметници и го должат своето знаење за керамичките вештини на Стела Скопал, која на многу свои студенти веќе за време на студирањето им отворила можности за соработка и вработување во локалната керамичка индустрија. Затоа, нејзиниот придонес во нашата применета уметност е навистина несомнен и голем.

Наследство

Многу од делата на Стела Скопал исчезнале без трага за време на нејзиниот живот. Она што останало денес е зачувано од најважните национални институции: Музејот на уметности и занаети, Хрватскиот историски музеј, Хрватскиот народен театар, Еврејската општина во Загреб, Уметничката галерија во Сплит и бројни приватни колекционери.

Извор

Баричевиќ 2009 - Марина Баричевиќ: Стела Скопал, Загреб, 2009 г. , ISBN 978-953-6898-69-5