Староградска музика
Староградска музика (бугарски, македонски и српски: староградска музика) — вид на градска традиционална народна музика во Бугарија, Македонија и Србија.
Во Србија[уреди | уреди извор]
Староградската музика во Србија била многу популарна во почетокот на 20 век. Денес ваква музика може да се слушне во боемската четврт на Белград, Скадарлија. Најпопуларна е во северниот дел на Србија, Војводина. Меѓу познатите изведувачи се Звонко Богдан, Ксенија Цицвариќ и Тома Здравковиќ.
Текстовите често се романтични и го прикажуваат градскиот живот, како и некои повеќе рурални сцени.
Во Македонија[уреди | уреди извор]
Појавата на Староградската музика е поврзана со развојот на градовите и буржоазијата под влијание на Западот во османлиската окупирана Македонија во текот на 19 век.
За разлика од селската народна музика, која го прикажува животот во селата, природата што ги опкружува и тешката земјоделска работа извршена на полињата, староградската музика е за животот во градот и неговите познати љубови, трагедии и ликови, од богати трговци до осиромашени просјаци. Староградската музика користи инструменти како што се виолини и кларинети наместо оние поврзани со селска музика, како што е гајда. Додека селските народни изведувачи обично носат традиционални селски носии, изведувачите на староградска музика обично се облечени во европска староградска мода, вклучувајќи костуми, капи и вратоврски, како и додатоци како џебни часовници и бастуни.
Важен, ако не и најважен дел од македонската староградска музика е музичкиот жанр наречен чалгија (да не се меша со чалгата, кој е современ турбофолк стил во Бугарија). И во селскиот и во градскиот македонски фолклор постојат и песни за познати револуционери.
Меѓу истакнатите староградски изведувачи се Ансамблот Билјана од Охрид, историско средиште за овој вид музика заедно со Битола, Прилеп и други, вокалните групи Октет Македонија од Скопје и Октет Куманово од Куманово и вокално-инструменталниот ансамбл Распеани Ресенчани. од Ресен.