Богослужбен јазик

Боослужбен јазик (литургиски или свет јазик) — јазик кој се користи и негува за религиски потреби од луѓе кои користат друг јазик за секојдневна комуникација.

Концепт

Штом еден јазик стане поврзан со некој религиски обред, следбениците на таа религија го поврзуваат јазикот исклучиво со таа религија. Така, при преводи на свети текстови постои опасност од губење на автентичност при преводот и сеопшта прифатеност на преводот. Често се смета дека богослужбениот јазик има поголема гордост и свеченост одошто јазикот кој активно се зборува. Поради тоа, свештениците при обука за религија која ја следат се обучуваат и го изучуваат богослужбениот јазик и тоа е значаен културолошки елемент. Во минатото, поради можноста на свештениците да пишуваат и читаат некој јазик, тие биле симбол за писменост. Во западниот свет тоа било познавањето на латинскиот, а во православието старословенскиот јазик.

Доста често богослужбениот јазици имаат јазични елементи кои модерните јазици ги немаат, најмногу поради фактот што модерните јазици поминале низ промени во минатото. Богослужбениот јазик може да е жив јазик, мртов јазик или стара форма на некој модерен јазик. Така на пример, македонскиот и црковнословенски јазик се богослужбени јазици во Македонија, додека англискиот јазик со елементи од средновековието се користи во протестантизмот. Богослужбениот јазик може да биде разбирлив за населението, но и обратно. Ваквиот јазик не мора да потекнува од регионот кајшто се користи.

Богослужбени јазици и вери

Некои примери за богослужбени јазици се:

• црковнословенски јазик — православие
• класичен арапски јазик — ислам
• библиски хебрејски јазик — јудаизам,
• арамејски јазик — рано христијанство,
• сириски јазик, сириските христијани,
• латински јазик — римокатоличката црква,
• гиз — Етиопска православна црква,
• коптски јазик — Коптската православна црква
• класичен ерменски — православие
• Коин — Грчка православна црква
• санскрит — хиндуизам,

Поврзано

• Мртов јазик
• Религија