Галоромански јазици: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
с Bot: Migrating 25 interwiki links, now provided by Wikidata on d:q500394 (translate me) |
embed {{Нормативна контрола}} with wikidata information |
||
| Ред 31: | Ред 31: | ||
{{наводи}} |
{{наводи}} |
||
{{Нормативна контрола}} |
|||
[[Категорија:Галоромански јазици| ]] |
[[Категорија:Галоромански јазици| ]] |
||
[[Категорија:Романски јазици]] |
[[Категорија:Романски јазици]] |
||
Последна преработка од 02:42, 21 јуни 2015
| Галоромански | |
|---|---|
| Географска распространетост: | Франција, северна Италија, Каналски Острови, делови од Белгија, Шпанија и Швајцарија |
| Класификација: | индоевропски
|
| Гранки: | |
 Историското подрачје на развој на галороманските јазици. | |
Галороманските јазици се гранка на романското јазично семејство во која влегува францускиот и другите оилски наречја, окситанскиот, каталонскиот, франкопривансалскиот, галоиталските говори[1] и други јазици (социолекти).
Други можни класификации[уреди | уреди извор]
Некои стручњаци го ставаат каталонскиот[2] заедно со окситанскиот во подгрупата на окситанскоромански јазици.[3]
Историска распределба[уреди | уреди извор]
Во минатото, разните галоромански јазици се говореле ширум Франција (со исклучок некои периферни подрачја),[4] во регионите Валонија во Белгија и Романдија во Швајцарија, на Каналските Острови, во делови од шпанските Пиринеи и во северна Италија.[5]
Денес, во ова поголемо географско подрачје предоминира само еден галоромански јазик (францускиот) (вклучувајќи ги и поранешните неромански јазични подрачја во Франција), кој воедно се има проширено и во разни прекуморски земји. Друг јазик од оваа група (франкопровансалскиот) сè уште е застапен во автономниот регион Аостинска Долина (Италија). На Каналските Острови денес се говори претежно англискиот, кој е јазик од германското семејство.
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
- Галоромански јазици - Ethnologue (англиски)
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ G.B. Pellegrini, "Il cisalpino ed il retoromanzo, 1993". See also "The Dialects of Italy, edited by Maiden & Parry, 1997
- ↑ Pierre Bec, La langue occitane, éditions PUF, Paris, 1963. стр. 49–50.
- ↑ Charles Camproux, Les langues romanes, PUF 1974. стр. 77–78.
- ↑ Места кајшто галороманските јазици не се говореле се Корзика, западна Бретања, Северна Баскија, Француска Фландрија, Алзас и делови од Лорена.
- ↑ Bec, стр. 9–11.
|