Абасидски Калифат: Разлика помеѓу преработките
[проверена преработка] | [проверена преработка] |
с r2.6.5) (Бот Менува: es:Califato abasí |
с r2.7.3) (Робот: Додава ky:Аббас халифтиги; козметички промени |
||
Ред 36: | Ред 36: | ||
}} |
}} |
||
[[Абасиди |
[[Абасиди]]те ([[арапски]]: العباسيون, ал-'Abbāsīyūn) се суниитска арапска династија чии што калифи владееле во периодот од [[750]] до [[1258]] година. Името на оваа династија доаѓа од чичкото на Мухамед, [[Абаси]] ([[566]]-[[652]]), кој е всушност основачот на династијата. Искористувајќи го незадоволството во [[Месопотамија]], Абасидите во [[748]] година дигнале востание против [[Омејади]]те убивајќи го владетелот [[Марван II]]. По ова била освоена цела [[Сирија]], земја каде престолнина до тогаш бил градот [[Дамаск]]. За нов калиф бил прогласен [[Абул Абас]] ([[750]] - [[754]]). Неговиот брат и наследник [[Ал-Менсур]] ([[754]] - [[775]]) го преместил седиштето на калифатот во новооснованиот град [[Багдат]] ([[762]]). За време на владеењето на [[Харун Ал Рашид]] ([[786]] - [[809]]) и [[Мамун]] ([[813]] - [[833]]), калифатот достигнал највисок степен на економски и културен развој. Во времето на [[Харун Ал Рашид]], [[Багдад]] бил најбогатиот град во светот, започнал т.н. златен век за науката и уметноста, која брзо се развивала. |
||
Империја имала огромна површина, во својот состав ги вклучувала [[Персија]], [[Египет]], [[Арабија]] и [[Блиски исток|Блискиот Исток]]. Со развојот на [[феудализам|феудализмот]] зајакнале партикуларните тенденции. Некои намесници постепено започнале да се одвојуваат. Економските услови станале многу лоши, бидејќи обврските се зголемувале, населението се повеќе било сиромашно, индустријата замрела<ref> Lapidus (1988), p.129</ref>. Во [[1055]] година, [[селџуци|селџукскиот]] [[хан Тогрул]] се наметнал за нов калиф и цела моќ била ставена во негови раце. калифатот постоел до [[1258]] година, односно до инвазијата на [[Мионголци|Монголците]] и нивното освојување на [[Багдад]], при кое некои членови на династијата побегнале во [[Каиро]], каде што султанот Баибарс осовал нов абасидски калифат кој се задржал до [[1517]] година. |
Империја имала огромна површина, во својот состав ги вклучувала [[Персија]], [[Египет]], [[Арабија]] и [[Блиски исток|Блискиот Исток]]. Со развојот на [[феудализам|феудализмот]] зајакнале партикуларните тенденции. Некои намесници постепено започнале да се одвојуваат. Економските услови станале многу лоши, бидејќи обврските се зголемувале, населението се повеќе било сиромашно, индустријата замрела<ref> Lapidus (1988), p.129</ref>. Во [[1055]] година, [[селџуци|селџукскиот]] [[хан Тогрул]] се наметнал за нов калиф и цела моќ била ставена во негови раце. калифатот постоел до [[1258]] година, односно до инвазијата на [[Мионголци|Монголците]] и нивното освојување на [[Багдад]], при кое некои членови на династијата побегнале во [[Каиро]], каде што султанот Баибарс осовал нов абасидски калифат кој се задржал до [[1517]] година. |
||
Ред 94: | Ред 94: | ||
[[sw:Waabbasi]] |
[[sw:Waabbasi]] |
||
[[ku:Ebasî]] |
[[ku:Ebasî]] |
||
[[ky:Аббас халифтиги]] |
|||
[[la:Abbasidae]] |
[[la:Abbasidae]] |
||
[[lv:Abāsīdu kalifāts]] |
[[lv:Abāsīdu kalifāts]] |
Преработка од 02:29, 25 мај 2012
Исламски Абасидски калифат | |||||
الخلافة العباسية الإسلامية al-‘Abbāsīyūn | |||||
Empire | |||||
| |||||
---|---|---|---|---|---|
Abbasid Caliphate (green) at its greatest extent, c. 850.
| |||||
Главен град | Baghdad | ||||
Јазици | арапски (official), ерменски,берберски, грузиски, грчки, хебрејски, персиски, турски, курдски[1] | ||||
Вероисповед | сунитски ислам | ||||
Уредување | Caliphate | ||||
Амир ал-Му'миним¹ | |||||
- | 721–754 | Ас-Сафах | |||
- | 786–809 | Харун ал-Рашид | |||
- | 1261–1262 | Алl-Мустансир | |||
- | 1242–1258 | Ал Муста'сим | |||
Историја | |||||
- | Основана | 750 | |||
- | Замрела | 1258 | |||
Површина | 10000000 км² | ||||
Население | |||||
- | 50000000 | ||||
Густина | 5 жит/км² | ||||
Валута | динар | ||||
¹ Амир ал-Му'миним (أمير المؤمنين), калиф (خليفة) |
Абасидите (арапски: العباسيون, ал-'Abbāsīyūn) се суниитска арапска династија чии што калифи владееле во периодот од 750 до 1258 година. Името на оваа династија доаѓа од чичкото на Мухамед, Абаси (566-652), кој е всушност основачот на династијата. Искористувајќи го незадоволството во Месопотамија, Абасидите во 748 година дигнале востание против Омејадите убивајќи го владетелот Марван II. По ова била освоена цела Сирија, земја каде престолнина до тогаш бил градот Дамаск. За нов калиф бил прогласен Абул Абас (750 - 754). Неговиот брат и наследник Ал-Менсур (754 - 775) го преместил седиштето на калифатот во новооснованиот град Багдат (762). За време на владеењето на Харун Ал Рашид (786 - 809) и Мамун (813 - 833), калифатот достигнал највисок степен на економски и културен развој. Во времето на Харун Ал Рашид, Багдад бил најбогатиот град во светот, започнал т.н. златен век за науката и уметноста, која брзо се развивала.
Империја имала огромна површина, во својот состав ги вклучувала Персија, Египет, Арабија и Блискиот Исток. Со развојот на феудализмот зајакнале партикуларните тенденции. Некои намесници постепено започнале да се одвојуваат. Економските услови станале многу лоши, бидејќи обврските се зголемувале, населението се повеќе било сиромашно, индустријата замрела[2]. Во 1055 година, селџукскиот хан Тогрул се наметнал за нов калиф и цела моќ била ставена во негови раце. калифатот постоел до 1258 година, односно до инвазијата на Монголците и нивното освојување на Багдад, при кое некои членови на династијата побегнале во Каиро, каде што султанот Баибарс осовал нов абасидски калифат кој се задржал до 1517 година.
Империјата се растурила во 1258 година, кога Хулагу Кан, монголски освојувач, го зазел Багдад, продолжувајќи преку Египет во 1261 година.
Наводи
- ↑ http://lalishduhok.org/lalish/26/E/L%2026%20E%20_%202.pdf
- ↑ Lapidus (1988), p.129