Прејди на содржината

Гулангју

Координати: 24°26′51″N 118°3′45″E / 24.44750° СГШ; 118.06250° ИГД / 24.44750; 118.06250
Од Википедија — слободната енциклопедија
Кулангсу, историска меѓународна населба
светско наследство на УНЕСКО
МестоШјиамен, Фуџјиан, Кина
КритериумКултурно: ii, iv
Навод1541
Запис2017 (XLI заседание)
Површина316,2 ха
Преоден појас886 ха
Координати24°26′51″N 118°03′43″E / 24.44750° СГШ; 118.06194° ИГД / 24.44750; 118.06194
Гулангју
Упростено 鼓浪屿
Традиционално 鼓浪嶼
Хокиен ПОЏ Kó͘-lōng-sū
Буквално: Островче Тапански Бран
Поддистрикт Гулангју
鼓浪屿街道
Поддистрикт
ДржаваНародна Република Кина
ПокраинаФуџјиан
ПрефектураШјиамен
ДистриктСиминг
Население
 • Вкупно15.373
Час. појасКСВ (UTC+8)
Повик. бр.0592
Мреж. местоwww.glyjd.gov.cn

Гулангју, Гуланг или Кулангсу (хокиенски: Kó͘-lōng-sū, кинески: 鼓浪嶼 / 鼓浪壤, пинјин: Gǔlàng Yǔ, што значи „Островче Тапански Бран“) — остров на југот на брегот на градот Шјиамен во кинеската покраина Фуџјиан. Целиот остров е пешачка зона.

Во 2017 година Гулангју е впишан на Списокот на светско наследство во Азија на УНЕСКО како „извонредно сведоштво за спојот на различни стилски влијанија во новото архитектонско движење, стилот амој деко, кој е синтеза на модерниот стил од почетокот на 20 век и ар деко“.[1]

Гулангју со поглед на деловната област Шјиамен, Симинг

Одлики

[уреди | уреди извор]
Меѓународна населба Гулангју околу 1908 година.

Гулангју има површина од само 2 км2 и може да се стигне со пет минути возење со траект од средиштето на Шјиамен. Административно, припаѓа на округот Симинг во Шјиамен. Како и Шјиамен, на островот преовладува хокиенскиот дијалект на јужниот мин јазик. Островот е познат по своите плажи и кривулестите шеталишта со разновидна архитектура. Гулангју е дом само на околу 20.000 луѓе, но е една од најпосетуваните туристички одредници во Кина што привлекува повеќе од 10 милиони посетители годишно.[2] На островот не само што се забранети автомобили, туку се забранети и велосипеди, додека единствено дозволено да се патува се малите електрични баги и службените услужни возила.[2]

Историја

[уреди | уреди извор]
Полициски сили составени од Сики
Кип на Џенг Ченггонг на карпата Гулангју
Сончева Карпа, највисоката точка на островот

Освен Шангај, Гулангју бил единствената меѓународна населба на кинеско тло. Имено, на крајот на Опиумските војни со мирот во Нанџјинг во 1842 година, Шјиамен станало странско пристаниште, поради што странците почнале да се преселуваат на островот Гулангју. Кинеската влада ја легализирала оваа населба со закони за земјиште во 1902 година.[3] На крајот, тринаесет земји (вклучувајќи ги Обединетото Кралство, Франција, Холандија и Јапонија) добиле дипломатски привилегии и почнале да учествуваат во општинскиот совет на островот. Како и во шангајската меѓународна населба, Британците одиграле водечка улога во администрацијата, па дури и довеле полицајци Сики од Британска Индија. Покрај христијанството, под влијание на странците од островот во Кина се проширила и европската музика. Во тоа време се родени многу познати кинески музичари, како што се: Шуан Џоу, Џунџји Лин и Цуохуанг Чен.

Јапонската окупација на островот започнала во 1942 година и траела до крајот на Втората светска војна.

Знаменитости

[уреди | уреди извор]

Гулангју има музички корени како неговото име на хокиенски (鼓浪 Kó͘-lōng) што значи „тапански бран“, по звукот произведен од брановите што удираат во неговите гребени. Островот е дом и на единствениот кинески музеј на пијана, поради што го добил прекарот „Остров на пијана“ (鋼琴之鄉) или „Остров на музика“ (音樂之島). На островот има повеќе од 200 пијана и концертна сала со 580 седишта за посетители. Светски познатиот класичен виолинист Џјинг Јанг е роден и сè уште живее на островот.

Но, Гулангју е најпознат по својата мешавина на западна и кинеска архитектура. За време на британското владеење, биле изградени бројни викторијански градби, како што се цркви, болници, училишта, полициски станици итн. На останатите градби се препознава мешавина од неколку архитектонски стилови: традиционалниот фуџјиански стил, западниот историцизам и колонијалниот стил со чардаци, и новиот стил на ар нуво кој станал познат како стил амој деко.[4]

Покрај тоа, на островот има музеј посветен на херојот на војната против Манџуријците, Џенг Ченггонг и морскиот свет на Хаи-тое Се-каи (海底世界), градина со прекуокеански суптропски растенија и Музејот Шјиамен во поранешната Кула од осум дијаграми (八卦樓).

Заради сето ова Гулангју од 2007 година има статус на највисоко рангирана туристичка знаменитост (пределна област АААА) на кинеското Министерство за туризам.

  • Karta otoka za pješake
    Карта на островот за пешаци
  • Kulangsu plaža
    Плажата Кулангсу
  • Šetalište na otoku
    Шеталиште на островот
  • Muzej Zhenga Chenggonga
    Музејот Џенг Ченггонг
  • Bivša japanska ambasada
    Поранешната јапонска амбасада
  • Staro groblje
    Стари гробишта
  • Crkva sv. Trojstva
    Црквата Св. Троица
  • Vrt Shuzhuang
    Замокот Шуџуанг
  • Muzej glasovira
    Музејот на пијана
  • Muzej orgulja
    Музејот на оргули
  • Kuća Lin Qiao Zhia
    Куќата на Лин Чјиао Џјиа

Наводи

[уреди | уреди извор]
  1. ↑ http://whc.unesco.org/en/news/1688 Sites in Cambodia, China and India added to UNESCO’s World Heritage List], UNESCO, 8. srpnja 2017. (англиски) Preuzeto 23. srpnja 2017.
  2. ↑ 2,0 2,1 Kulangsu Island: a world-renowned tourist resort – Kulangsu Island (Gulangyu), kulangsuisland.org (англиски) Preuzeto 23. srpnja 2017.
  3. ↑ William C. Johnstone, International Relations: The Status of Foreign Concessions and Settlements in the Treaty Ports of China, The American Political Science Review, No. 5, listopad 1937., str. 943.
  4. ↑ Kulangsu, a Historic International Settlement, UNESCO (англиски) Preuzeto 23. srpnja 2017.
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Гулангју&oldid=5293282“