Фабио Канаваро, (роден на 13 септември 1973 година) — италијански поранешен професионален фудбалер и моментално тренер на кинескиот клуб Тијанџин Куанјиан.
Канаваро се смета за еден од најголемите дефанзивци на сите времиња. Тој го поминал најголемиот дел од својата кариера во Италија. Ја започнал својата кариера во Наполи, пред да помине седум години во екипата на Парма, со која освои два трофеа во Купот на Италија, Супер куп на Италија и Купот на УЕФА. По добрите настапи во Интер и Јувентус, тој се сели заедно со менаџерот Фабио Капело од Јувентус во Реал Мадрид во 2006 година, со кои ја освои двапати по ред Ла лигата во 2007 и 2008 година. По враќањето во Јувентус во сезоната 2009-10, наредната година тој се приклучи на Ал-Ахли во Дубаи, каде што се повлече од фудбалот во 2011 година, по една сезона поради повреди. По неговото пензионирање, тој стана член на тренерите на Ал-Ахли, особено како глобален амбасадор и технички директор во 2011-2013 година, и како асистент тренер од 2013 до 2014 година. Во ноември 2014 година, тој беше назначен за тренер на кинескиот клуб Гуангжу Евергранде. На 9 јуни 2016 година, тој потпиша договор со кинескиот клуб Тијанџин Куанјиан како менаџер.
Канаваро исто така, постигна успех со националениот тим на Италија. Тој беше дел од тимот на Италија, кој го освои двапати по ред УЕФА Европското првенство во фудбал под-21 во 1994 и 1996 година.Првиот свој настап за сениорската репрезентација го забележува во 1997 година, и беше еден од најсзаслужните кој помогна на својот репрезентација да стигне до финалето на Евро 2000, и беше дел од најдобриот тим на турнирот. Подоцна тој стана капитен во 2002 година, по завршувањето на репрезентативната кариера на Паоло Малдини. Канаваро ја доведе Италија до освојување на ФИФА Светско Првенство во Германија, и му беше даден прекарот "Ил Муро ди Берлино" ( "Берлинскиот ѕид") од страна на италијанските поддржувачи поради неговите одбранбени настапи, што се виде по резултатите на Италија која не прими гол на пет натпревари, и на целото првенство прими само два гола, кои не беа во отворена игра. По освојувањето на Светското првенство тој ја освои Златната топка, откако беше именуван како втор најдобар играч на првенството. Во 2009 година, тој успеа да го стигне Малдини со најмногу настапи во историјата на репрезентацијата. Тој се повлече од репрезентацијата на 25 јуни 2010 година по неуспехот на Италија да се квалификува меѓу 16те најдобри на Светското првенство 2010. Канаваро вкупно одигра 136 пати за Италија и постигна два гола за сениорската репрезентација.[3] Севкупно, тој ја претставувал Италија на четири ФИФА Светски првенства, два УЕФА Европски првенства, Летните олимписки игри во 1996 година, и ФИФА Купот на Конфедерации во 2009 година. Тој во моментов е втор на сите времиња според настапи за репрезентацијата на Италија, зад Џанлуиџи Буфон, и направи најмногу настапи за Италија, како капетан (79).
Тој беше именуван за најдобар играч на ФиФа, и ја освои наградата Ballon d'Or во 2006 година, кој го направи единствениот одбранбен играч кој ја има освоено таа награда во деценијата и единствен дефанзивец после Франц Бекенбауер и Матиас Замер, двајцата од Германија.[4][5] Во 2007 година, тој беше на листата од 6 спортисти за наградата Светски спортист на годината. Неговиот помлад брат Паоло Канаваро е исто така професионален фудбалер кој настапува за калчолигашот Сасуоло.
