Афера „Ибица“

Од Википедија — слободната енциклопедија

Аферата Ибица (германски: Ibiza-Affäre)[1] — политички скандал во Австрија во кој биле вклучени Хајнц-Кристијан Штрахе, поранешен вицеканцелар на Австрија и лидер на Партијата на слободата (ФПО), и Јохан Гуденус, заменик-претседател на Партијата на слободата.

Скандалот бил предизвикан на 17 мај 2019 година со објавување на тајно снимено видео, кое било нарачано од адвокатот роден во Иран, Рамин Мирфакраи [2][3][4][5][6] ( персиски: رامین میرفخرایی),[7] на состанокот во Ибица, Шпанија во јули 2017 година, на кој се чини дека тогашните опозициски политичари Штрахе и Гуденус разговараат за прикриените практики и намери на нивната партија.[8][9][10] Во видеото, и двајцата политичари изгледале како приемчиви на предлозите на една жена која себеси се нарекува Алиона Макарова, која се претставува како внука на рускиот стопанственик Игор Макаров,[11] разговарајќи за поддршка на ФПО преку позитивно покривање на вестите во замена за владини договори. Штрахе и Гуденус, исто така, навестиле коруптивни политички практики во кои се вклучени други богати донатори на партијата во Европа и на други места.

Скандалот предизвикал колапс на австриската владина коалиција на 18 мај 2019 година и најава за предвремени избори.[12][13] Во гласањето за недоверба на 27 мај, Себастијан Курц бил надгласен од функцијата австриски канцелар од Парламентот, а на 28 мај била назначена преодна влада. Изборите биле закажани за 29 септември.[14] Во 2020 година јавното обвинителство објавило делумен транскрипт од видеото. Во новиот материјал, Штрахе ја одбил понудата.[15]

Видео[уреди | уреди извор]

Хајнц-Кристијан Штрахе во 2020 година

На 17 мај 2019 година, Дер Шпигел и Зидојче Цајтунг објавиле дека во 2017 година, на членовите на Партијата на слободата Хајнц-Кристијан Штрахе и Јохан Гуденус, им била понудена изборна поддршка од жена која се претставувала како внука на руски олигарх по име Игор Макаров. Изворот на наводите било видео тајно снимено во изнајмена вила на Ибица во јули 2017 година, на кое очигледно се гледа како Штрахе се согласува да и понуди помош на жената при стекнување деловни договори во Австрија во замена за давање поддршка на претстојните избори во октомври 2017 година во Австрија.[10] Според германските медиуми, кои прегледале делови од снимката, но не ги објавиле целосните снимки што им се достапни, на видео-состанокот учествувале пет лица. Тие лица го вклучувале Хајнц-Кристијан Штрахе; жена која изјавува дека е внука на руски олигарх; преведувач (кој бил со неа); друг функционер на Партијата на слободата, Јохан Гуденус, кој се чини дека го организирал состанокот; и сопругата на Гуденус, Тајана [10].[16] Лицата зборувале на англиски, германски и руски јазик.[17]

На снимката, според Der Spiegel, Штрахе му рекол на наводниот инвеститор дека ја посетувал Русија во многу наврати и дека имал состаноци со советниците на рускиот претседател Владимир Путин со цел да создаде „стратешка соработка“.[10] Тој се согласил со предлогот на жената дека таа би можела да и помогне на неговата партија на изборите во 2017 година со купување на масовниот таблоид Кронен Цајтунг; Штрахе понатаму ѝ предложил да донира средства преку нивните партиски здруженија кои тешко би можеле да се ревидираат.[10][17]

За време на разговорот на снимката, Штрахе изјавува дека имал контакти со Израелци кои се противат на левичарската политика во Израел и дека бил поканет во Кина за да го промовира бизнисот меѓу Австрија и Кина. Штрахе рекол дека компаниите Glock Ges.mb Х. и Новоматик, и инвеститорите Хајди Хортен и Рене Бенко, направиле големи донации и на ФПО и на Австриската народна партија (ОВП) користејќи непрофитни здруженија, наводи кои сите ги негирале.

Штрахе, исто така, изјавил дека Ханс Петер Хазелштајнер, главен акционер на градежната компанија Страбаг, повеќе нема да добива провизии од владата.[17]

Во видеото, Штрахе е снимен како вели дека сака „да изгради медиумски пејзаж како Орбан“.[18]

Контекст[уреди | уреди извор]

Јохан Гуденус во 2012 година

Средбата во вилата ја организирал Гуденус, кој имал неколку претходни средби со жената во Виена; Гуденус обезбедил и дел од преводот за време на состанокот бидејќи зборува руски.[10][17] Во одреден момент од средбата Гуденус му вели на сомнителниот Штрахе: „Не, тоа не е стапица“.[10][17] Јохан Гуденус во едно подоцнежно интервју изјавил дека лицето кое го остварило првиот контакт со потенцијалната внука на руски олигарх, а исто така присуствувало на првиот состанок на 24 март 2017 година, бил адвокат од Виена. Според интервјуто, мажот на Гуденус го потврдил и идентитетот на жената и нејзиниот германски соучесник. Самиот адвокат одбил да даде информации за печатот, укажувајќи на привилегијата адвокат-клиент и барајќи да не биде именуван во публикациите.[19]

Der Spiegel и Süddeutsche Zeitung, кои дале анализа за делови од видеото (над шест часа), тврдат дека не го знаеле идентитетот и мотивите на оние кои го направиле видеото и кои им го дале.[17] На 22 мај 2019 година, двајцата одговорни новинари на Süddeutsche Zeitung, новинарите добитници на Пулицерова награда Бастијан Обермаер и Фредерик Обермаер, зборувале во телевизиско говорно шоу за начинот на кој информаторот им покажал извадоци од материјалот. За време на нивната втора средба со изворот, користена е одредена технологија за поларизација, така што тие морале да користат специјално обложени очила за да можат да го видат материјалот на лаптопот што им го дал информаторот.[20] За двата инволвирани документи, Der Spiegel и Süddeutsche Zeitung, изјавиле дека не платиле за видеото.[21]

Шпекулации и истражувања[уреди | уреди извор]

Високо професионалното поставување на очигледната замка, количината на време и пари потрошени за подготовка и реализација, го натерало германскиот Die Welt да се запраша кој можеби стоел зад оваа операција да го создаде она што весникот го нарекол Компромат (инкриминирачки материјал што ќе се користи во вистински момент да се поткопа нечиј непријател), кој бил задржан две години и бил објавен во јавноста неколку дена пред изборите за Европскиот парламент што ќе се одржат во мај 2019 година.[22]

Австрискиот весник „Wiener Zeitung “ ја поврзал германската групација политички активисти, Zentrum für Politische Schönheit, со создавањето на видеото, со оглед на нејзината претходна активност, како и сомнителното однесување на Твитер, а групата била првата што следела нов профил кој прво твитнал за првичното објавување на содржината на видеото.[23]

Канцеларот Себастијан Курц ги посочил сличностите со методите што ги користи израелскиот советник за избори Тал Силберштајн [24] кој бил приведен на сослушување под обвинение за перење пари во Израел пред австриските избори во 2017 година.[25] Силберштајн бил обвинет во Австрија дека користел методи на негативна кампања за поддршка на СПО на изборите во 2017 година.[26] Сепак, Силберштајн негирашел каква било вмешаност во видеото на Ибица и го обвинил Курц дека се обидува да го одвлече вниманието од самиот скандал.[27] Австрискиот писател и историчар Дорон Рабиновичи го критикувал Курц за „целосно неодговорно“ повикување на антисемитски стереотипи.[28]

Германскиот таблоид Билд шпекулирал дека австрискиот адвокат Рамин Мирфакраи, кој е роден во Техеран, и Џулијан Хесенталер,[29] австриски приватен истражител со лажна адреса во Минхен, стојат зад оваа операција.[30] Подоцна во мај 2019 година Рамин Мирфакраи преку неговиот адвокат Ричард Сојер изјавил во соопштение за печатот дека тој го нарачал видеото.[3]

Новинарското истражување на Кронен Цајтунг покажало дека „адвокатот М. бараше потенцијален купувач две години, пред конечно да го продаде видеото за 600.000 евра на организација со седиште во Германија“. Според истражувањето, улогата на внука на рускиот олигарх ја имала босанскиот студент по земјоделство, специјално избран за таа работа.[31]

Последици[уреди | уреди извор]

Митингот на Балхаусплац на 18 мај 2019 година барајќи предвремени избори

Оставки на Штрахе и Гуденус[уреди | уреди извор]

На 18 мај 2019 година, Штрахе ја објавил својата оставка од функцијата заменик-канцелар на Австрија и претседател на Партијата на слободата на прес-конференција.[32] Тој изјавил дека му понудил на канцеларот Курц оставка од функцијата вице-канцелар во 11:00 часот по средноевропско време тој ден, непосредно пред да присуствува на прес-конференцијата. Курц го прифатил повлекувањето и одговорил дека ќе го советува претседателот Александар Ван дер Белен формално да го разреши Штрахе. Штрахе го номинирал Норберт Хофер, кој бил министер за инфраструктура и сообраќај, како и заменик-претседател на Партијата на слободата, за негов наследник за функцијата вице-канцелар и партиски лидер. Президиумот на Партијата на слободата требало да се состане на 19 мај и официјално да го назначи Хофер за вршител на должноста и назначен партиски лидер.[33][34][35]

На прес-конференцијата Штрахе го прикажал снимањето на видеото како незаконско и неморално дело на печатот и најавил дека ќе преземе секакви можни правни мерки против организаторите, снимачите и издавачите на видеото. Меѓутоа, подоцна го признал своето неправилно дело. Понатаму, Штрахе посакал да остане првата влада на Курц.[36]

Набргу откако Штрахе ја објавил својата оставка, Гуденус најавип и повлекување од сите политички функции.[37][38]

Крај на коалицијата и предвремени избори[уреди | уреди извор]

На 18 мај 2019 година, во 19:45 часот по средноевропско време, канцеларот Курц дал официјална изјава на прес-конференција во Канцеларијата. Во изјавата, Курц ја пофалил соработката меѓу двете партии, но изјавил „доста е“ и со тоа ставил крај на актуелната коалициска влада ; тој, исто така, изјавил дека побарал претседателот Александар Ван дер Белен да иницира законодавни избори што е можно порано.[39][40][41]

На 19 мај, по состанокот со Курц, Александар Ван дер Белен изјавил дека партиите во земјата треба да ја „обноват довербата“ кај електоратот што е можно поскоро и се залагаат за одржување на изборите на почетокот на септември.[42]

Разрешување на министерот за внатрешни работи Кикл[уреди | уреди извор]

На 20 мај 2019 година, во 18:00 часот по средноевропско време, канцеларот Курц на прес-конференција изјавил дека побарал од претседателот Александар Ван дер Белен да го разреши министерот за внатрешни работи Херберт Кикл. Кикл бил меѓу најконтроверзните политичари на Партијата на слободата и, како министер за внатрешни работи, би ја предводел истрагата за аферата Ибица.[43]

Понатаму, Курц тврдел дека Кикл не ги сфатил сериозно околностите откако го назначил Питер Голдгрубер за генерален директор за јавна безбедност по откривањето на скандалот. Голдгрубер веќе бил многу контроверзна личност пред аферата Ибица, особено поради аферата БВТ во 2018 година. Тој ја извршувал функцијата генерален секретар за внатрешни работи во времето на Кикл, и е познат по неговите блиски врски со министерот. Како генерален директор за јавна безбедност, Голдгрубер директно ќе го надгледува целото федерално спроведување на законот во Австрија. Истиот ден, претседателот Ван дер Белен одбил да го потврди назначувањето на Голдгрубер. Експертите веруваат дека Кикл го назначил Голдгрубер за генерален директор за да го прошири влијанието на неговата партија врз австриското спроведување на законот и бидејќи ова е позиција надвор од кабинетот, Голдгрубер ќе остане на функцијата дури и по крајот на првата влада на Курц.[44]

Партијата на слободата веќе најавила заедничко повлекување на сите свои министри доколку Курц се осмели да предложи разрешување на Кикл. Курц одговорил дека ќе ги пополни министерските места со експерти и врвни функционери доколку Партијата на слободата го стори тоа.[45]

Оставка на министрите на ФПО[уреди | уреди извор]

Оставката на сите преостанати министри на ФПО во владата на Курц била објавена на 20 мај 2019 година, откако потегот на канцеларката против Херберт Кикл станал јавен. Портпаролот на ФПО ја посочил одлуката на партиската конференција во која се наведува дека доколку канцеларката се спротивстави на Кикл, сите министри ќе поднесат оставки. Покрај Кикл, министерката за социјални работи Беате Хартингер-Клајн, министерот за транспорт, иновации и технологија Норберт Хофер и министерот за одбрана Марио Кунасек ја претставувале ФПО во администрацијата на Курц. Министерката за надворешни работи Карин Кнајсл била назначена од ФПО, но не била член на партијата.[46]

Предлог за недоверба[уреди | уреди извор]

Партијата JETZT објавила гласање за недоверба на владата, планирано да се одржи на 27 мај.[47]

Поранешниот министер за внатрешни работи Херберт Кикл (ФПО) изјавил: „Кој дава доверба, добива доверба. Кој не дава доверба, тој нема доверба“. Ова имплицирало дека ФПО ќе гласа против владата на Курц во предлогот. Меѓутоа, ФПО формално тврдела дека зборовите на Кикл биле извадени од контекст и дека партијата сè уште не донела одлука за гласање доверба.[48]

На 27 мај СПО поднела барање за недоверба на владата. ФПО подоцна ја објавила својата поддршка за предлогот.[49][50]

Националниот совет го усвоила предлогот без пребројување, бидејќи претседателот утврдил дека има мнозинство за гласање недоверба.[51][52][53][54] Австрискиот претседател Александар ван дер Белен го разрешил Курц набргу потоа и го заменил со заменик-канцеларот Хартвиг Легер.

Претседателот подоцна го распуштил Советот и свикал предвремени избори, кои се одржале во септември 2019 година.

Кривична пријава[уреди | уреди извор]

Во канцеларијата на јавното обвинителство во Виена, Штрахе поднел жалба против адвокатот Рамин Мирфакраи, приватниот истражител Џулијан Хесенталер [29] и наводната Русинка Џејн Доу.[4][55]

Во август 2020 година, јавното обвинителство примило дополнителни 5 минути видео снимки за кои се сметало дека ќе го ослободат Штрахе од некои од обвиненијата. Во несеченото видео, Штрахе ја одбил понудата. Слично на тоа, Јохан Гуденус изјавил „не правиме ништо незаконски, точка“. Штрахе ги обвинил Der Spiegel и Süddeutsche Zeitung дека прикажуваат селективно уредуван материјал.[15]

Популарност на песната „Одиме на Ибица“.[уреди | уреди извор]

Набргу по избивањето на скандалот, песната „Одиме на Ибица“ од 1999 година на холандската поп група Венгабојс се здобила со популарност во Австрија, при што комичарот Јан Бомерман објавил дека на 19 мај 2019 година на Твитер објавил линк на YouTube до музичкото видео на песната.[56] Песната ја пееле луѓето кои дошле на Хелденплац пред палатата Хофбург во Виена, откако Штрахе поднел оставка на 18 мај.[56][57] На 30 мај, искористувајќи ја популарноста, самите Венгабојс заминале во Виена да одржат импровизиран уличен концерт на Балхаусплац пеејќи ја мелодијата.

Реакции[уреди | уреди извор]

Од личности споменати во видеото[уреди | уреди извор]

Игор Макаров[уреди | уреди извор]

Рускиот стопанственик роден во Туркменистан, Игор Макаров, за кој жената на видеото на Ибица тврдела дека е нејзин вујко, дала изјава објавена од руското издание на Форбс на 18 мај 2019 година. Тој изјавил дека нема никаква врска со жената на видеото и додал дека е единствено дете.[58] Макаров сега „ги користи сите законски средства за да утврди кој стои зад незаконската употреба на [неговото] име“.[59]

Од Тајана Гуденус[уреди | уреди извор]

Тајана Гуденус, сопругата на Јохан Гуденус која потекнува од српско семејство кое ја напуштила Бања Лука во 1992 година,[16] дала изјава преку нејзините адвокати на 22 мај 2019 година. Таа изјавила дека не е одговорна за падот на австриската влада, ниту пак на било кој начин влијаела на настаните што довеле до оставка на Хајнц-Кристијан Штрахе.[60]

Од глумицата Лера Кудрјавцева[уреди | уреди извор]

На 25 мај 2019 година, руските медиуми објавиле дека руската глумица и ТВ водителка Лера Кудрјавцева имала намера да поднесе тужба против австрискиот дневен весник „Остеррајх “ поради спомнувањето на нејзиното име и употребата на нејзината фотографија во публикацијата на весникот што сугерира дека таа можеби била Русинката на Ибица.[61][62][63]

Од австриските политичари[уреди | уреди извор]

Памела Ренди-Вагнер[уреди | уреди извор]

На 17 мај 2019 година, претседателката на Социјалдемократската партија (СПО) и лидер на опозицијата Памела Ренди-Вагнер повикала на итна оставка на Штрахе и Гуденус.[64]

Следниот ден, таа побарала од канцеларот Курц да го советува претседателот Александар Ван дер Белен да го разреши Штрахе.[65] Подоцна истиот ден, таа свикала специјален состанок на Националниот совет и побарала Штрахе и Гуденус таму да одговараат.[66]

На прес-конференција, Ренди-Вагнер ја потврдила својата осуда за намерите и плановите на Штрахе и Гуденус прикажани во видеото. Таа изјавила и дека едноставната оставка на двајцата политичари нема да биде доволна, ќе треба „целосно расчистување“ на случајот и нови избори.[67]

Вернер Коглер[уреди | уреди извор]

Неколку часа по објавувањето на видео снимките, Вернер Коглер, лидер на Зелените и фаворит на партијата за европските избори 2019 година, изјавил дека аферата е „случај за обвинителот“.[68] На 18 мај 2019 година, еден ден по објавувањето на видеата, тој им се придружил на илјадниците демонстранти на Балхаусплац, барајќи нови избори. По оставката на Штрахе, Коглер дополнително побарал разрешување на министерот за внатрешни работи, Херберт Кикл.[69]

Беате Мајнл-Рајзингер[уреди | уреди извор]

На 17 мај 2019 година, лидерот на партијата НЕОС, Беате Мајнл-Рајзингер го опишал скандалот како „неприфатлив“ и повикал на оставка на Штрахе, целиот кабинет и нови избори.[70]

Од надвор од Австрија[уреди | уреди извор]

Од германските политичари[уреди | уреди извор]

Претседателката на Христијанско-демократската унија Анегрет Крамп-Каренбауер изјавила дека десничарските популисти во Европа, без разлика во која земја, се подготвени да ги продадат интересите на својата земја за сопствена благосостојба. „Дури и да е само за сендвич. На овие луѓе не може да им се дозволи да преземат никаква одговорност во Европа.“ [71]

Лидерот на Европската народна партија во Европскиот парламент Манфред Вебер изјавил дека „го кажувам тоа долго време и сум го кажал многу пати [...], левите и десните екстремисти и популистите не се решение. " [71]

Лидерот на Социјалдемократската партија Андреја Налес изјавил дека „мора да има нови избори во Австрија. Едноставната оставка на лидерот на ФПО, Штрахе е недоволна.“ [71]

Водачот на Сојуз 90/Зелените, Аналена Баербок, изјавила дека „Овој срамен скандал покажува дека десничарските популисти ги презираат нашите вредности како слободата на печатот и владеењето на правото и работат на систематско еродирање на демократијата“.[71]

Лидерот на Слободната демократска партија, Кристијан Линднер изјавил дека „Видеото на Штрахе ја потврдува сериозната загриженост. Одлуката на канцеларот Курц е конзистентна и правилна. АфД се најде како сроден дух. Дали сега ќе се дистанцира од ФПО?“ [71]

Лидерот на Левицата Бернд Риксингер изјавил дека „австриските десничари кои го опкружуваат Штрахе сакаат да се прикажуваат како „забавата на малиот човек“. Но, фасадата не стигнува ни на Ибица. Додека разговарате со руските олигарси, се појавува вистинското лице на ФПО: партијата на богатите, корумпираните и дрските.“ [71]

Лидерот на партијата Алтернатива за Германија, Јорг Меутен изјави дека „ФПО е близок партнер за нас. Нема да и забиме нож во грб на австриската партија поради една единствена афера.“ [71]

Претседателот на Бундестагот Волфганг Шојбле шпекулирал дека разузнавачка агенција стои зад објавувањето на видеото. Шојбле бил цитиран велејќи: „Дали некој мислеше дека може да го уценува? и „Дали некој веќе го уценува во последните две години? Тој заклучил дека „ова мириса на разузнавачка агенција“.[72]

Од Европската Унија[уреди | уреди извор]

Претседателот на Европската комисија, Жан-Клод Јункер, на 21 мај изјавил дека ги смета настаните за внатрешна работа на Австрија. Тој ниту ја предизвикал кризата во австриската влада, ниту ќе биде негова работа да ја поправи. Запрашан за содржината на видеото, Јункер изјавил дека идејата да им понуди земја на другите на сребрен послужавник би била во спротивност со неговите патриотски дела.[73]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ „Austria's 'Ibiza-gate' video: What we know“. France 24. Agence France-Presse. 23 May 2019. Архивирано од изворникот на 24 May 2019. Посетено на 24 May 2019.
  2. ↑ „What you need to know about Austria's 'Ibiza-gate' video“. The Local. AFP. 29 May 2019.
  3. ↑ 3,0 3,1 Ronzheimer, Paul (24 May 2019). „Wiener Anwalt gesteht - Ich stecke hinter dem Strache-Video“ [Viennese lawyer confesses 'I am behind the Strache video']. Bild (германски).
  4. ↑ 4,0 4,1 „Strache zeigt jetzt Video-Trio an“ [Strache is pressing criminal charges against video trio] (германски). oe24. 24 May 2019. Архивирано од изворникот на 25 May 2019. Посетено на 25 May 2019.
  5. ↑ Crossland, David (25 May 2019). „Dirty toes almost gave away sting that shattered Austrian politics“. The Times. Посетено на 7 July 2020.
  6. ↑ „"Ibizagate": ce que l'on sait de la vidéo“ ["Ibizagate": What we know about the video]. Tribune de Genève (француски). AFP. 27 May 2019.
  7. ↑ نقش وکیل ایرانی در بحران سیاسی اتریش [The role of the lawyer in the Austrian political crisis] (персиски). Iran online [fa]. 19 May 2019. Архивирано од изворникот на 27 May 2019. Посетено на 27 May 2019.
  8. ↑ „Austrian government plunged into crisis over 'Ibiza affair'“. France 24. AFP. 18 May 2019. Архивирано од изворникот на 20 May 2019. Посетено на 20 May 2019.
  9. ↑ Groendahl, Boris (18 May 2019). „Austria's Nationalist Vice Chancellor Quits Over Video Scandal“. Bloomberg. Архивирано од изворникот на 19 May 2019. Посетено на 20 May 2019.
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 10,5 10,6 Schuetze, Christopher F. (18 May 2019). „Highlights From the Video That Brought Down Austria's Vice Chancellor“. Архивирано од изворникот на 18 May 2019. Посетено на 20 May 2019.
  11. ↑ Al-Serori, Leila; Das Gupta, Oliver; Münch, Peter; Obermaier, Frederik; Obermayer, Bastian (17 May 2019). „Das Strache-Video: Die Falle“. Süddeutsche Zeitung.
  12. ↑ „Austria chancellor calls for snap election after corruption scandal“. BBC News. Архивирано од изворникот на 18 May 2019. Посетено на 18 May 2019.
  13. ↑ Bennhold, Katrin; Schuetze, Christopher F. (18 May 2019). „Austrian Leader Calls for Snap Election After Far-Right Vice Chancellor Resigns“. The New York Times (англиски). ISSN 0362-4331. Архивирано од изворникот на 18 May 2019. Посетено на 18 May 2019.
  14. ↑ Ismail, Nermin (21 May 2019). „What happens if Austria's chancellor is voted out?“. Deutsche Welle. Посетено на 7 July 2020.
  15. ↑ 15,0 15,1 „Neue Sequenzen des Ibiza-Videos aufgetaucht – sie könnten Strache entlasten“ (германски). Die Welt. 22 August 2020. Посетено на 22 August 2020.
  16. ↑ 16,0 16,1 Rujević, Nemanja (21 May 2019). „Ko je Tajana Gudenus?“. Deutsche Welle (босански). Посетено на 29 September 2021.
  17. ↑ 17,0 17,1 17,2 17,3 17,4 17,5 Al-Serori, Leila; Das Gupta, Oliver; Münch, Peter; Obermaier, Frederik; Obermayer, Bastian (17 May 2019). „Caught in the Trap“. Süddeutsche Zeitung. Архивирано од изворникот на 18 May 2019. Посетено на 17 May 2019.
  18. ↑ Weise, Zia (17 May 2019). „Austrian far-right leader filmed offering public contracts for campaign support“. Politico. Архивирано од изворникот на 18 May 2019. Посетено на 18 May 2019.
  19. ↑ „Wiener Anwalt soll Termin mit Russin vermittelt haben“. Der Tagesspiegel (германски). dpa. 22 May 2019. Посетено на 22 May 2019.
  20. ↑ „'Es war jemand, der dezidiert mit Deutschen sprechen wollte'“ [It was someone who decidedly wanted to talk to Germans]. Die Welt (германски). 22 May 2019. Посетено на 22 May 2019.
  21. ↑ Thalhammer, Anna; Ultsch, Christian (21 May 2019). „Wiener Anwalt soll Ibiza-Falle ausgelegt haben“ [Viennese Attorney allegedly set up Ibiza trap]. diepresse.com (германски). Die Presse. Посетено на 22 May 2019.
  22. ↑ Boie, Johannes (18 May 2019). „Eine Strategie, wie sie der russische Geheimdienst perfektionierte“. Die Welt (германски). Axel Springer SE. Архивирано од изворникот на 18 May 2019. Посетено на 20 May 2019.
  23. ↑ Seifert, Thomas (19 May 2019). „Wer hat das Ibiza-Video gefilmt und in Umlauf gebracht?“. Wiener Zeitung (германски). Архивирано од изворникот на 19 May 2019. Посетено на 19 May 2019.
  24. ↑ „Warum Tal Silberstein im Fall Strache erwähnt wird“. Bild (германски). 19 May 2019. Архивирано од изворникот на 19 May 2019. Посетено на 19 May 2019.
  25. ↑ Kroet, Cynthia (14 August 2017). „Austrian Social Democrats drop adviser over money-laundering probe“. Politico. Архивирано од изворникот на 12 May 2019. Посетено на 20 May 2019.
  26. ↑ Aderet, Ofer (15 October 2017). „Anti-Semitism, Threats and Leaks: Meet the Israeli Political Consultants Shaking Up the Austrian Election“. Haaretz. Архивирано од изворникот на 6 December 2018. Посетено на 19 May 2019.
  27. ↑ „Tal Silberstein bestreitet Involvierung in 'Ibiza-Video'“ [Tal Silberstein disputes involvement in 'Ibiza Video']. ORF (германски). 20 May 2019.
  28. ↑ „Rabinovici: Kurz' 'Spiel' mit Antisemitismus“ [Rabinovici: Kurz's 'Game' with Antisemitism]. ORF.at (германски). 20 May 2019. Посетено на 24 May 2019.
  29. ↑ 29,0 29,1 „The Deterrent Effect of the Julian Hessenthaler Case: Criminal Prosecution Must Not Lead to Diminished Freedom of Opinion“. epicenter.works. 7 September 2021. Архивирано од изворникот на 2022-01-21. Посетено на 2022-04-07.
  30. ↑ „Hat DIESER Wiener Anwalt Strache in die Fall gelockt“ [Did THIS Viennese lawyer lure Strache into the case]. Bild Zeitung (германски). 22 May 2019.
  31. ↑ „Staatsanwaltschaft ermittelt in der Causa Ibiza-Video“ [Public prosecutor's office investigates Ibiza video case]. Wiener Zeitung (германски). 27 May 2019. Посетено на 27 May 2019.
  32. ↑ Heath, Ryan; Karnitschnig, Matthew (20 May 2019). „Austrian Vice Chancellor Strache resigns over scandal“. Politico. Архивирано од изворникот на 19 May 2019. Посетено на 20 May 2019.
  33. ↑ „Strache erklärt Rücktritt“. orf.at. 18 May 2019. Архивирано од изворникот на 18 May 2019. Посетено на 18 May 2019.
  34. ↑ „Strache tritt zurück“. www.tagesschau.de (германски). Архивирано од изворникот на 18 May 2019. Посетено на 18 May 2019.
  35. ↑ Mikelionis, Lukas (18 May 2019). „Austria's populist vice chancellor resigns after alleged corruption video surfaces“. Fox News. Архивирано од изворникот на 18 May 2019. Посетено на 18 May 2019.
  36. ↑ „Austria's far-right Vice Chancellor Strache steps down“. Reuters. 18 May 2019. Архивирано од изворникот на 19 May 2019. Посетено на 20 May 2019.
  37. ↑ „Gudenus tritt ebenfalls von allen Ämtern zurück“. kurier.at (германски). 18 May 2019. Посетено на 18 May 2019.
  38. ↑ „Auch Johann Gudenus tritt von allen Ämtern zurück“. www.kleinezeitung.at (германски). 18 May 2019. Архивирано од изворникот на 18 May 2019. Посетено на 18 May 2019.
  39. ↑ „Kanzler Kurz: Schnellstmögliche Neuwahlen“. tvthek.orf.at (германски). Архивирано од изворникот на 18 May 2019. Посетено на 18 May 2019.
  40. ↑ „Kurz will Neuwahlen“. orf.at (германски). 18 May 2019. Архивирано од изворникот на 18 May 2019. Посетено на 18 May 2019.
  41. ↑ „Vorgezogene Neuwahlen in Österreich“. www.tagesschau.de (германски). Архивирано од изворникот на 18 May 2019. Посетено на 18 May 2019.
  42. ↑ Oltermann, Philip (19 May 2019). „Austria prepares for fresh elections after Ibiza video scandal“. Архивирано од изворникот на 19 May 2019. Посетено на 19 May 2019.
  43. ↑ „Kurz: 'Kickl kann nicht gegen sich selbst ermitteln'“ [Kurz: 'Kickl can not investigate himself'] (германски). oe24. 19 May 2019. Архивирано од изворникот на 25 May 2019. Посетено на 25 May 2019.
  44. ↑ „Kurz will FPÖ-Minister durch Experten ersetzen“. orf.at (германски). 20 May 2019. Посетено на 20 May 2019.
  45. ↑ „Van der Bellen legt sich quer“. orf.at (германски). 20 May 2019. Архивирано од изворникот на 20 May 2019. Посетено на 20 May 2019.
  46. ↑ „Alle FPÖ-Minister verlassen die Regierung“. wienerzeitung.at (германски). Посетено на 20 May 2019.
  47. ↑ „Sondersitzung des Nationalrats findet am 27. Mai statt“. Die Presse (германски). 21 May 2019. Посетено на 21 May 2019.
  48. ↑ Kazim, Hasnain (21 May 2019). „Wiener Geschnetzeltes“. Der Spiegel (германски). Посетено на 21 May 2019.
  49. ↑ „SPÖ bringt Misstrauensantrag gegen Regierung ein“ [SPÖ introduces motion of no confidence against government]. TGR Tagesschau (германски). Посетено на 29 May 2019.
  50. ↑ ONLINE, ZEIT (27 May 2019). „Österreich: FPÖ unterstützt SPÖ-Misstrauensantrag gegen Kurz-Regierung“. Die Zeit (германски). ISSN 0044-2070. Посетено на 29 May 2019.
  51. ↑ Denise Hruby; Lauren Said-Moorhouse (27 May 2019). „Austrian Chancellor loses confidence vote“. CNN.
  52. ↑ „Nationalrat spricht gesamter Bundesregierung das Misstrauen aus“. www.parlament.gv.at.
  53. ↑ Nachrichten, Salzburger (28 May 2019). „Van der Bellen führte vertrauliche Gespräche mit Klubchefs“. www.sn.at.
  54. ↑ „+++ Newsblog Österreich +++: Verfassungsrichterin Bierlein wird erste Kanzlerin Österreichs“. www.handelsblatt.com.[мртва врска]
  55. ↑ „Steckt Geheimdienst BVT hinter Skandal-Video?“ [Is intelligence agency BVT behind scandal video?] (германски). oe24. 25 May 2019. Архивирано од изворникот на 26 May 2019. Посетено на 27 May 2019.
  56. ↑ 56,0 56,1 „'Going to Ibiza' - Austria scandal sends '90s dance hit to number 1“. Reuters. 22 May 2019.
  57. ↑ „Vengaboys landen mit "Ibiza"-Hit auf Platz eins in Österreich“. Die Welt. 25 May 2019.
  58. ↑ Котова, Юлия; Титов, Сергей (19 May 2019). „"Я был единственным ребенком в семье". Миллиардер Макаров отреагировал на видео со своей "племянницей"“ ["I was an only child in the family." Billionaire Makarov reacted to a video with his "niece."]. forbes.ru (руски).
  59. ↑ „Russian oligarch denies links to woman in epicenter of Austrian leak scandal — RT World News“. Sky News. 20 May 2019.
  60. ↑ „Oglasila se Srpkinja iz Hrvatske zbog koje je pala vlada u Beču: "Nisam ni na koji način utjecala na to"“. dnevnik.hr (хрватски). 22 May 2019.
  61. ↑ „Лера Кудрявцева подаст в суд на газету Osterreich Zeitung“. TASS (руски). 25 May 2019.
  62. ↑ „Кудрявцева подаст в суд из-за скандала с отставкой вице-канцлера Австрии“. Rossiyskaya Gazeta (руски). 25 May 2019.
  63. ↑ „Rätsel um 'schoafe' Russin“ [Riddle surrounding pretty Russian]. oe24.at (германски). 24 May 2019.
  64. ↑ „Tweet from Pamela Rendi-Wagner“. twitter.com (германски). Посетено на 18 May 2019.
  65. ↑ „Tweet from Pamela Rendi-Wagner“. twitter.com (германски). Посетено на 18 May 2019.
  66. ↑ „Tweet from Pamela Rendi-Wagner“. twitter.com (германски). Посетено на 18 May 2019.
  67. ↑ „Rendi-Wagner: Kurz soll Verantwortung übernehmen“. tvthek.orf.at (германски). Архивирано од изворникот на 18 May 2019. Посетено на 18 May 2019.
  68. ↑ „FPÖ-Chef Strache und Klubobmann Gudenus treten nach Skandal-Video zurück“. trend.at (германски). 17 May 2019. Архивирано од изворникот на 2019-09-01. Посетено на 19 May 2019.
  69. ↑ „Vilimsky schließt Strache-Comeback nicht aus“. oe24.at (германски). 19 May 2019. Посетено на 19 May 2019.
  70. ↑ „Beate Meinl-Reisinger“. twitter.com (германски). Посетено на 18 May 2019.
  71. ↑ 71,0 71,1 71,2 71,3 71,4 71,5 71,6 „Kommentare deutscher Politiker“. orf.at (германски). 18 May 2019. Посетено на 18 May 2019.
  72. ↑ „Irgendwie riecht's nach Geheimdienst“ [It somehow smells like an intelligence agency]. Frankfurter Allgemeine Zeitung (германски). 21 May 2019. Посетено на 21 May 2019.
  73. ↑ „Juncker: Dauernd treten Regierungschefs zurück“. wienerzeitung.at (германски). Посетено на 21 May 2019.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Афера_„Ибица“&oldid=5114378“