Анастасиј Цариградски
Анастасиј Цариградски — Вселенски патријарх од 730 до 754 година. Го наследил Герман I (715–730). Анастасиј бил длабоко вовлечен во спорот за иконите. Неговото мнение за иконите се сменило двапати. Првично тој се спротивставил, па ги поддржал и на крај повторно им се спротивставил.
Живот[уреди | уреди извор]
Во 726 година царот Лав III објавил указ со кој ја забранува употребата на слики во црквите. Неговите војници ги остраниле сите икони од црквите низ Византија.
Герман, тогашниот Вселенски патријарх се противел на овој указ. Тој напишал писмо со жалба до Грегориј II во Рим во 729 година. Царот Лав подоцна го сменил Герман како патријарх. Грегориј се спротивставил на указот на Лав и побарал негово повлекување, но Лав одбил да го стори тоа.
Анастасиев патријахат[уреди | уреди извор]
Лав го назначил Анастасиј за Вселеснки патријарх во 730 година најмогу поради неговата поддршка на иконоборството. Спорот околу оваа политика ќе го подгрева и одржува раздорот меѓу источната и западната црква. Папата Грегориј II починал во 731 година, но неговиот наследник, Грегориј III, продолжил да се спротивставува на оваа политика, до тој степен што повикувал на вооружен бунт против властите во Италија.
Во 731 годинаref>Fine 1991, p. 116</ref> или 733 година[1] или пак до 740 година, Лав III ги придодал Илирик и Јужна Италија (Сицилија и Калабрија) под раководство на Анастасиј, одземајќи му го управувањето на папата со истите.[2]
Во 741 година Лав починал и бил наследен од неговиот син Константин V, кој веднаш морал да го напушти главниот град за да ја одбрани источната граница од нападите на омејадите. Константиновиот зет Артавазад, кој бил куропалат („господар на палатата“), и управувал со Опсикија и Ерменија, го искористил отсуството на царот од главниот град за да го завзмене престолот. За да ја доби поддршката на оние кои се спротивставувале на иконоборството, Артавазад го повлекол и себеси се прогласил за „Заштитник на светите икони.“ Анастасиј брзо го сменил своето гледиште и станал поборник за иконите, откако Артавзад ги вратил назад во црквите. Анастасиј дури и го екскумуницирал Константин V и го прогласил за еретик.
Константин го обединил лојалните делови од својата армија и се упатил кон Цариград во 743 година. Го поразил Артавзад и го погубил. Анастасиј бил сменет, камшикуван и ослепен и подцна парадиран низ градод во срам.[3] По ова Анастасиј повторно го сменил своето гледиште кон иконите, започнал повторно да се спротивставува на иконите, по што бил помилуван од царот и повторно станал патријарх. Анастасиј живеел сè до 754 година.
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ A collection of dated Byzantine lead seals, page 47: "733... Church of Constantinople"
- ↑ Treadgold, Warren (1997). A History of the Byzantine State and Society. Stanford: University of Stanford Press. стр. 354–355. ISBN 0-8047-2630-2.
- ↑ Milman 1867, стр. 370
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
- Milman, Henry Hart (1867). History of Latin Christianity: including that of the popes to the pontificate of Nicolas V. (1867. изд.). J. Murray. - Total pages: 443
| Духовни титули | ||
|---|---|---|
| Претходник Герман I |
Цариградски патријарх 730–754 |
Наследник Константин II |