Трансмексикански Вулкански Појас

Трансмексикански Вулкански Појас Шест мексикански вулкани, од лево на десно (Ицаксиватл, Попокатепетл, Матлалкуитл, Кофре де Пероте, Орисаба, Сиера Негра) Географија Најв. точка Орисаба Над. вис. 5.636 м Преклопен Сиера Мадре Оксидентал Површина 160000 км (99000 милји) Геологија Период од Неоген до Квартар Тип Вулкански лак Димензии Должина 1000 км (620 милји) Широчина 101°З 50-55 км на Исток 101°З 35-40 км на Запад Локација Координати 19.03° СГШ; 97.27° ЗГД / 19.03; -97.27 Регион Северна Америка Држава Мексико

Трансмексикански Вулкански Појас (шпански: Eje Volcánico Transversal) или Сиера Невада — вулкански појас кој се простира на централно-јужниот дел од Мексико. Неколку од неговите највисоки врвови имаат снег по цела година. Тие се јасно видливи за голем број на луѓе кои живеат во околните населби кои се наоѓаат на поголема надморска височина.

Историја

Појасот се простира преку централно-јужниот дел на Мексико, од Тихиот Океан до Мексиканскиот Залив помеѓу 18°30'С и 21°30'С, стоејќи на јужниот крај на Северноамериканската Плоча. Ова е приближно околу 1000 км, од кои 90-230 км спаѓаат во источно-западниот активен лак кој опфаќа површина од околу 160000 км². Во текот на неколку милиони години, со субдукција на Кокосовата и Риверската Плоча под Северноамериканската долж северниот крај на Средноамериканскиот Ров се формирал Трансмексиканскиот Вулкански Појас. Трансмексиканскиот вулкански појас е единствен вулкански појас од ваков вид; не е паралелен со Средноамериканскиот Ров, и многу од главните стратовулкани се позиционирани косо на општата положба на лакот. Во прилог на физиографските комплексности, неверојатни композиции од различно-доминантни субдукциски поврзани производи се во контраст со меѓу-плочните геохемиски модели. Многуте интригантни аспекти на појасот поттикнале неколку хипотези засновани на типичното сценарио за субдукција; меѓу-плочни пропусни трансформирачки грешки, Земјин плашт, раседи скок преку Источнотихоокеанскиот Гребен. Овие одлики се делумно поврзани со реактивирањето на системите за рана грешка за време на еволуцијата на појасот. Кршливоста, кинематиката и староста дефинираат комплексна низа од мноштво на фактори кои влијаеле на деформацијата на појасот. Во овие одлики не се исклучуваат ни големи стратовулкани, вклучувајќи ги и моногенетичките вулкански конуси, штитестите вулкани, комплекси од лавини куполи и големи купи.

---

Геологија

Пред формирањето на Трансмексиканскиот Вулкански Ппојас, постариот соседен вулкански појас Сиера Мадре Оксидентал се протегал во областа. Продолжувајќи во периодот на еоцен, пост-ларамидската деформација, субдукциски поврзан вулканизам го формирал Сиера Мадре Оксидентал, силицијумски вулкански лак во палео-субдукциската зона од брегот на Баха Калифорнија, пред поделбата на полуостровот. Во доцниот еоцен до средниот миоцен, ротацијата на вулканскиот лак се движела спротивно од стрелките на часовникот и преминала од некогашниот активен Сиера Мадре Оксидентал во сега активниот трансмексикански вулкански појас. До средниот миоцен, транзицијата од силицијумска до во поголем дел на мафична композиција на вулканскиот лак била комплетирана, што се смета за почеток на Трансмексиканскиот Вулкански Ппојас. Поради ортогоналната ориентација на Трансмексиканскиот Вулкански Ппојас во однос на трендот на мексиканските тектонски провинции, пред-кредалниот темел е многу хетероген. Трансмексиканскиот вулкански појас источно на 101°З лежи на пред-камбријската група на карпи, собрани на микроконтинентот Оаксакија и на палеозојската група на карпи Микстеко. На 101°З западно, Трансмексиканскиот Вулкански Ппојас се наоѓа на врвот на композитната група на карпи Геро - составен од јурачки до кредни морски маргинални лакови кои се изградени на силицијумски турбидити од периодот на тријас до раната јура. Составот на овие втемелени карпи резултира со широчина од 50-55 км источно од 101°З и 35-40 км западно од 101°З.

Тектонска еволуција

Субдукциските плочи настанале од распадот на Фараљонската Плоча приближно пред 23 Ма, по што се создале две тектонски плочи на екваторските ширини и тоа Кокосовата Плоча на север и Насканската на југ. Пред околу 10 мг, Риверската Плоча бил последниот дел кој се одвоил од Кокосовата Плоча, станувајќи микроплоча. Оваа микроплоча се граничи со фрактураната зона на Риверската, Источнотихоокеанскиот Гребен, цепната зона Тамајо, и Средноамериканскиот Ров. Поголемата Кокосова Плоча се граничи со Северноамериканската Плоча и Карипската Плоча на североисток, Тихоокеанската Плоча на запад и со Насканската Плоча на југ. Кокосовата Плоча и Риверската се релативно млади тектонски плочи кои се протегаат по должината на ровот со различни стапки на конвергенција (Риверската = ~30 милиони години и Кокосовата = ~50-90 милиони години). Вообичаено пронајдените карпи поврзани со субдукција, како што се калци-алкалните карпи, зафатнински го чинат мнозинството на Трансмексиканскиот Вулкански Ппојас но исто така помали количини на меѓу-плочна лава, карпи богати со калиум и адакити се исто така распространети на оваа област. За време на плиоцен-квартарниот период, адакитските (во поголема мера фелсични) карпи кои потекнуваат од среден миоцен се најдалеку од ровот и местоположбата им е заедно со вулканскиот преден дел на централниот трансмексикански вулкански појас. Се претопоставува дека топењето на плочата придонело за адакитичниот отпечаток на Трансмексиканскиот Вулкански Ппојас, поттикнат од продолжената субдукција на Кокосовата Плоча.

Еволуција на вулканскиот појас

Настанок

Пресек_на_линии_А_-_А' Мафична_пулс_миграција Силициумски_вулканизам Мафичен_вулканизам Средиштен_вулканизам Мексико_Сити ------ ------ ------ ------> Вулканска еволуција и промени во составот со текот на времето.

• 1) Од раниот до средишниот миоцен пред ~ 20 па сè до пред ~8 Ma, првичниот трансмексикански вулкански појас се состоел од средно ефузивен вулканизам, произведувајќи андезитски и дацитски полигенетички вулкани кои се протегале од западниот Мичоакан (географска должина 102°З) до Палма Сола (географска должина 98°30'). Геометријата на границата на плочата и субхоризонталната субдукциска топлинска структура на плочата биле контролни фактори за почетниот лачен вулканизам. Магматизмот мигрирал од ровот, движејќи се кон Мексиканскиот Залив, давајќи му карактеристична И-З оријентација, каде што внатрешното притискање на лакот предизвикало суво топење на плочата што укажувало на изедначување на субдуцираната плоча. Карпите од овој период се изложени во близина на модерниот вулкански фронт во Централно Мексико.
• 2) Во доцниот миоцен пред ~11 Ма па сè до пред ~3 Ма, пулсот на мафичниот вулканизам кој се движел кон исток, го зафатил целото Централно Мексико, северно од претходно формираниот лак. Мафичните лави иницирале странично ширење на паѓачки механизам познат како плочна солза, поттикнат од престанокот на субдукцискиот процес кој се одвивал под Баха Калифорнија, дозволувајќи прилив на астеносфера во плаштниот клин. Овој вулкански процес создал базалтни платоа преку фисури, или поретко мали штитести вулкани и лава конуси со намален обем на лава кон исток.
• 3) Западно од 103°З помеѓу 7,5 и 3 Ма силицијумскиот вулканизам станал бимодален мафично-силицијумски во ран плиоцен, создавајќи големи комплекси од купи и игнимбрити со што е означен почетокот на миграцијата на вулканизмот.