Четириесет и прва македонска дивизија
| Четириесет и прва македонска дивизија | |
|---|---|
| Активна | 25 август 1944 – крајот на 1944 |
| Битки | |
| Команданти | |
| Истакнати команданти | Тихомир Милошевски |
Четириесет и првата македонска дивизија на НОВЈ е основана на 25 август 1944 година во селото Шешково кај Кавадарци.[1] При основањето, во нејзиниот состав влегле: Четвртата, Деветтата и Десеттата македонска бригада, а подоцна и Единаесеттата македонска ударна бригада. Дивизијата формациски делувала под команда на ГШ на НОВ и ПОМ, кон средината на октомври 1944 година, влегла во состав на Петнаесеттиот корпус на НОВЈ, а по воената реорганизаија од декември 1944 година, повторно паднала под директна команда на ГШ на НОВ и ПОМ.[1]
Команден состав
[уреди | уреди извор]Командниот состав на дивизијата го сочинувале:[1]
- Тихомир Милошевски, командант
- Наум Василевски, командант од 25 септември 1944 година
- Методија Поповски - Мајка, командант од 6 декември 1944 година
Политички комесари биле:
- Стојан Бочваров, политички комесар од 25 септември 1944
- Раде Гогов - Црноречки, политички комесар
- Наум Наумовски - Борче, политички комесар од август 1944 година
- Ѓоре Симоновски, политички комесар од 6 декември 1944 година
Борбени дејства
[уреди | уреди извор]
Четириесет и првата македонска дивизија учествувала во борбите во Тиквешко, во Повардарието, кај Прилеп и во долината на реката Вардар, против непријателските сили кои се повлекувале од Грција. При формирањето оваа дивизија броела 1.300 борци, а на крајот дури 5.181 борци и офицери. По капитулацијата на Бугарија, оваа дивизија воспоставила контакт со бугарскиот прилепски гарнизон за заеднички дејства против Германците во пределот на Битола. Така, на 9 септември 1944 година заедно со бугарскиот гарнизон го ослободиле Прилеп, кога биле заробени околу 300 германски војници и околу 60 воени возила и опрема.[1] Потоа, од 11 до 16 септември 1944 година следувале остри борби со германските единици од составот на борбената група Гулман и Пабст.
Во декември во состав на оваа дивизија влегле: Осмата, Дванаесеттата и Седумнаесеттата македонска ударна бригада. До крајот на 1944 година и почетокот на 1945 година, оваа дивизија учествувала во завршните борби за ослободување на Косово, во борбите против остатоците на балистичките сили во реонот Качаник-Урошевац-Гнилање.
Литература
[уреди | уреди извор]- Марјан Димитријевски: „Македонската војска 1944-1945“, Скопје, ИНИ, 1999 г.
- Македонска енциклопедија (книга втора) „МАНУ“, Скопје, 2009 година.