Хаплогрупа М-П256

Од Википедија — слободната енциклопедија
Хаплогрупа M-P256
Можно време на потекло32,000-47,000 години п.н.е. Scheinfeldt 2006
Можно место на потеклоИсточна Индонезија
или Нова Гвинеја [1]
ПредокK2b1
Дефинирање на мутацииP256

Хаплогрупа М, позната и како M-P256 и Хаплогрупа K2b1b (претходно K2b1d) — хаплогрупа на ДНК на Y-хромозомот. M-P256 е потомок на хаплогрупата K2b1 и се верува дека првпат се појавил помеѓу 32.000 и 47.000 години Scheinfeldt 2006.

M-P256 е најчестата хаплогрупа на Y-хромозомот во Западна Папуа и западна Папуа Нова Гвинеја Kayser 2003. Го има и во соседните делови на Меланезија, Индонезија и меѓу домородните Австралијци.

Тоа и Хаплогрупата S (B254) се единствените примарни подклади на K2b1, познати и како хаплогрупа MS.

Филогенетска структура[уреди | уреди извор]

Ова филогенетско дрво на подкладите на хаплогрупите се базира првенствено на дрвјата објавени од ISOGG во 2016 година ISOGG 2016 и YCC во 2008 година. Karafet 2008

  • M* (P256)
    • M1 (M4, M5/P73, M106, M186, M189, M296, P35)
      • M1a (P34_1, P34_2, P34_3, P34_4, P34_5)
        • M1a1 (P51)
        • M1a2 (P94)
      • M1b (P87)
        • M1b1 (M104_1/P22_1, M104_2/P22_2)
          • M1b1a (M16)
          • M1b1b (M83)
    • M2 (M353, M387)
      • M2a (M177/SRY9138)
    • M3 (P117, P118)

Распространетост[уреди | уреди извор]

M* (M-P256*)[уреди | уреди извор]

Парагрупата M-P256* се наоѓа при ниска инциденца во Нова Гвинеја (6,3%) и Флорес (2,5%).[1]

М1 (М-М4)[уреди | уреди извор]

Хаплогрупа M-M4
Можно време на потекло8,200 [3,800–20,600] години п.н.е. Kayser 2003
Можно место на потеклоЈугоисточна Азија - Меланезија
ПредокM-P256
Дефинирање на мутацииM4, M5/P73, M106, M186, M189, M296, P35

Често се среќава во Нова Гвинеја и Меланезија, со умерена дистрибуција во соседните делови на Индонезија, Микронезија и Полинезија.

  • Уна 100% Kayser 2003
  • Кетенгбан 100% Kayser 2003
  • Авју 100% Kayser 2003
  • Цитак 86% Kayser 2003
  • Асмат 75% Kayser 2003
  • Западна Папуа
    • низини/крајбрежје 77,5% Kayser 2003
    • висорамнини 74,5% Kayser 2003
  • Комбаи/Короваи 46% Kayser 2003
  • Папуа Нова Гвинеја
    • брег 29% Kayser 2003
    • висорамнини 35,5% Kayser 2003
  • Толаи (Нова Британија) 31% Kayser 2003
  • Тробриандови Острови 30% Kayser 2003
  • Малуку 21% Kayser 2003
  • Жителите на островот Торесов теснец (Австралија): до 2,0% – т.е. 0,9% од примероците, кога 45% од вкупниот број се смета дека се „недомородни“. Nagle 2015

Екстремна географска оддалеченост очигледно била идентификувана во студија од 2012 година, која пријавила поединец Хазара од Мазар-е Шариф, Авганистан, со М1 меѓу примерок од 60 мажи од Мазар-е Шариф. Haber 2012. Поединецот Хазара го носеше SNP M186 (за кој се верува дека е еквивалентен на M4).

M1a (M-P34)[уреди | уреди извор]

M1a (M-P34) е најчестата хаплогрупа на ДНК на Y-хромозомот во Западна Нова Гвинеја. Исто така, се наоѓа со умерена фреквенција во соседните делови на Индонезија (Малуку, Мали Сундски Острови) и низ цела Папуа Нова Гвинеја, вклучувајќи ги и блиските острови (Karafet 2005 и Kayser 2008).

M1b (M-P87)[уреди | уреди извор]

M1b M-P87(xM104/P22) е пронајден во приближно 18% (20/109) од базенот примероци од Нова Ирска, приближно 12% (5/43) од примерокот од Тунгаши од Нов Хановер, приближно 5%. (19/395) од група примероци од Нова Британија (и, особено, во околу 24% (15/63) од Бејнинг од Источна Нова Британија), кај еден поединец Сапоса од северен Бугенвил и кај друг поединец од северниот брег на Папуа Нова Гвинеја (Scheinfeldt 2006).

Подкладата M1b1 (M104_1/P22_1, M104_2/P22_2) често се наоѓа во популациите на архипелагот Бизмарк и островот Бугенвил, со умерена дистрибуција во Нова Гвинеја, Фиџи, Тонга, Источна Футуна и Самоа. (Kayser 2008 и Scheinfeldt 2006).

M2 (M-M353)[уреди | уреди извор]

Пронајден на ниска фреквенција во Фиџи и Источна Футуна (Kayser 2006).

Подкладата M2a (M-M177 ака M-SRY9138) се наоѓа кај една единка Насиои од источниот брег на Бугенвил и кај една единка од провинцијата Малаита на Соломонските Острови Cox 2006.

Историски имиња за M-SRY9138 (познато како M-M177) од рецензирана литература.

M3 (M-P117)[уреди | уреди извор]

М3 (P117, P118) често се наоѓа кај популациите на Нова Британија, а исто така повремено е забележан во северниот дел на Бугенвил, Фиџи и Источна Футуна (Kayser 2008 и Scheinfeldt 2006).

Претходна филогенетска историја[уреди | уреди извор]

Пред 2002 година, во академската литература имаше најмалку седум системи за именување на филогенетското дрво на Y-хромозомот. Ова доведе до значителна конфузија. Во 2002 година, главните истражувачки групи се собраа и го формираа конзорциумот на Y-хромозомот (YCC). Тие објавија заеднички труд кој создаде единствено ново дрво кое сите се согласија да го користат. Подоцна, група граѓански научници со интерес за популациската генетика и генетската генеалогија формираа работна група за да се создаде аматерско дрво со цел да биде пред сè навремено. Табелата подолу ги обединува сите овие дела на местото на обележјето на YCC дрвото од 2002 година. Ова му овозможува на истражувачот што прегледува постара објавена литература брзо да се движи помеѓу номенклатурите.

YCC 2002/2008 (стенопис) (α) (β) (γ) (δ) (ε) (ζ) (η) YCC 2002 година (Долгохенд) YCC 2005 година (долга рака) YCC 2008 година (долга рака) YCC 2010r (Долгохенд) ISOGG 2006 година ISOGG 2007 година ISOGG 2008 година ISOGG 2009 година ISOGG 2010 година ISOGG 2011 година ISOGG 2012 година
М4 24 VIII 1U 37 ЕУ16 H17 Е М* М М1 М1 - - - - - - -
М-Р34 24 VIII 1U 37 ЕУ16 H17 Е М1 М1 М1а М1а - - - - - - -
М-П22/М-М104 24 VIII 1U 38 ЕУ16 H17 Е М2* М2а M1b1 M1b1 - - - - - - -
М-М16 24 VIII 1U 39 ЕУ16 H17 Е М2а М2а1 M1b1a M1b1a - - - - - - -
М-М83 24 VIII 1U 38 ЕУ16 H17 Е М2б М2а2 M1b1b M1b1b - - - - - - -
K-SRY9138/M-SRY9138 23 VIII 1E 25 ЕУ16 Н5 Ф К1 К1 М2а М2а - - - - - - -
Извори

Следниве истражувачки тимови по нивните публикации беа претставени во креирањето на YCC дрвото.

Трудот на Карафет од 2008 година воведе голем број промени, во споредба со претходното дрво ISOGG од 2006 година. Пред откривањето на маркерот P256, сегашната подгрупа М-М4 (дефинирана со маркерот М4) претходно ја претставуваше целата Хаплогрупа М-Р256; а подгрупите М2 и М3 биле претходно класифицирани како подгрупи К1 и К7 од матичната Хаплогрупа К.

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ 1,0 1,1 Tatiana M. Karafet, Brian Hallmark, Murray P. Cox, Herawati Sudoyo [id], Sean Downey, J. Stephen Lansing and Michael F. Hammer, "Major East–West Division Underlies Y Chromosome Stratification across Indonesia", Molecular Biological Evolution, (2010), vol. 27, no. 8, pp. 1833-1844.

Цитирани дела[уреди | уреди извор]

  • Cox, Murray P.; Mirazón Lahr, Marta (2006). „Y-chromosome diversity is inversely associated with language affiliation in paired Austronesian- and Papuan-speaking communities from Solomon Islands“. American Journal of Human Biology. 18 (1): 35–50. doi:10.1002/ajhb.20459. PMID 16378340.
  • Haber, Marc; Platt, Daniel E.; Ashrafian Bonab, Maziar; Youhanna, Sonia C.; Soria-Hernanz, David F.; Martínez-Cruz, Begoña; Douaihy, Bouchra; Ghassibe-Sabbagh, Michella; Rafatpanah, Hoshang (2012). Kayser, Manfred (уред.). „Afghanistan's Ethnic Groups Share a Y-Chromosomal Heritage Structured by Historical Events“. PLOS ONE. 7 (3): e34288. Bibcode:2012PLoSO...734288H. doi:10.1371/journal.pone.0034288. PMC 3314501. PMID 22470552.
  • Karafet, Tatiana M.; Lansing, J. S.; Redd, Alan J.; Watkins, Joseph C.; Surata, S. P. K.; Arthawiguna, W. A.; Mayer, Laura; Bamshad, Michael; Jorde, Lynn B. (2005). „Balinese Y-Chromosome Perspective on the Peopling of Indonesia: Genetic Contributions from Pre-Neolithic Hunter-Gatherers, Austronesian Farmers, and Indian Traders“ (PDF). Human Biology. 77 (1): 93–114. doi:10.1353/hub.2005.0030. PMID 16114819. |hdl-access= бара |hdl= (help)
  • Karafet, T. M.; Mendez, F. L.; Meilerman, M. B.; Underhill, P. A.; Zegura, S. L.; Hammer, M. F. (2008). „New binary polymorphisms reshape and increase resolution of the human Y chromosomal haplogroup tree“. Genome Research. 18 (5): 830–8. doi:10.1101/gr.7172008. PMC 2336805. PMID 18385274.
  • Kayser, Manfred; Brauer, Silke; Weiss, Gunter; Schiefenhövel, Wulf; Underhill, Peter; Shen, Peidong; Oefner, Peter; Tommaseo-Ponzetta, Mila; Stoneking, Mark (2003). „Reduced Y-Chromosome, but Not Mitochondrial DNA, Diversity in Human Populations from West New Guinea“. The American Journal of Human Genetics. 72 (2): 281–302. doi:10.1086/346065. PMC 379223. PMID 12532283.
  • Kayser, M.; Brauer, S; Cordaux, R; Casto, A; Lao, O; Zhivotovsky, LA; Moyse-Faurie, C; Rutledge, RB; Schiefenhoevel, W (2006). „Melanesian and Asian Origins of Polynesians: MtDNA and Y Chromosome Gradients Across the Pacific“. Molecular Biology and Evolution. 23 (11): 2234–44. doi:10.1093/molbev/msl093. PMID 16923821. |hdl-access= бара |hdl= (help)
  • Kayser, M.; Choi, Y.; Van Oven, M.; Mona, S.; Brauer, S.; Trent, R. J.; Suarkia, D.; Schiefenhovel, W.; Stoneking, M. (2008). „The Impact of the Austronesian Expansion: Evidence from mtDNA and Y Chromosome Diversity in the Admiralty Islands of Melanesia“. Molecular Biology and Evolution. 25 (7): 1362–74. doi:10.1093/molbev/msn078. PMID 18390477.
  • Scheinfeldt, L.; Friedlaender, F; Friedlaender, J; Latham, K; Koki, G; Karafet, T; Hammer, M; Lorenz, J (2006). „Unexpected NRY Chromosome Variation in Northern Island Melanesia“. Molecular Biology and Evolution. 23 (8): 1628–41. doi:10.1093/molbev/msl028. PMID 16754639.
  • Nagle, N.; и др. (2015). „Antiquity and diversity of aboriginal Australian Y-chromosomes“. American Journal of Physical Anthropology. 159 (3): 367–81. doi:10.1002/ajpa.22886. PMID 26515539.
  • „ISOGG 2016 Y-DNA Haplogroup M“. www.isogg.org.

Извори за табели за конверзија[уреди | уреди извор]

 

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Филогенетско дрво на човечките ДНК хаплогрупи на човечкиот Y-хромозом [χ 1][χ 2]
"Y-хромозомски Адам"
A00 A0-T [χ 3]
A0 A1 [χ 4]
A1a A1b
A1b1 BT
B CT
DE CF
D E C F
F1  F2  F3  GHIJK
G HIJK
IJK H
IJ K
I   J     LT [χ 5]       K2 [χ 6]
L     T    K2a [χ 7]        K2b [χ 8]     K2c     K2d K2e [χ 9]  
K-M2313 [χ 10]     K2b1 [χ 11] P [χ 12]
NO1   S [χ 13]  M [χ 14]    P1     P2
N O Q R
Footnotes
  1. ↑ Van Oven M, Van Geystelen A, Kayser M, Decorte R, Larmuseau HD (2014). „Seeing the wood for the trees: a minimal reference phylogeny for the human Y chromosome“. Human Mutation. 35 (2): 187–91. doi:10.1002/humu.22468. PMID 24166809. S2CID 23291764.
  2. ↑ International Society of Genetic Genealogy (ISOGG; 2015), Y-ДНК Хаплогрупа Tree 2015. (Access date: 1 February 2015.)
  3. ↑ Хаплогрупа A0-T е исто позната како A-L1085 (и претходно како A0'1'2'3'4).
  4. ↑ Хаплогрупа A1 е исто така позната и како A1'2'3'4.
  5. ↑ Хаплогрупа LT (L298/P326) е исто така позната и како Хаплогрупа K1.
  6. ↑ Помеѓу 2002 и 2008, Хаплогрупа T-M184 била позната како "Хаплогрупа K2". Оттогаш тоа име е повторно доделено на K-M526, брат или сестра на Хаплогрупа LT.
  7. ↑ Хаплогрупа K2a (M2308) и нејзината примарна подклада K-M2313 биле одделени од Хаплогрупа NO (F549) во 2016 година. (Ова следеше по објавувањето на: Poznik GD, Xue Y, Mendez FL, и др. (2016). „Punctuated bursts in human male demography inferred from 1,244 worldwide Y-chromosome sequences“. Nature Genetics. 48 (6): 593–9. doi:10.1038/ng.3559. PMC 4884158. PMID 27111036. Во минатото, друга Хаплогрупа, NO (M214) и K2e исто така се идентификувале како "K2a".
  8. ↑ Хаплогрупа K2b (M1221/P331/PF5911) е исто така позната и како Хаплогрупа MPS.
  9. ↑ Хаплогрупа K2e (K-M147) претходно била позната како "Хаплогрупа X" и "K2a" (но е брат/сестра подклада на сегашната K2a).
  10. ↑ K-M2313*, кој сè уште нема филогенетско име, е документиран кај две живи индивидуи, кои имаат етнички врски со Индија и Југоисточна Азија. Покрај тоа, K-Y28299, кој се чини дека е примарна гранка на K-M2313, е пронајден кај три живи индивидуи од Индија. Види
    Poznik op. cit.; YFull YTree v5.08, 2017, "K-M2335", and; PhyloTree, 2017, "Details of the Y-SNP markers included in the minimal Y tree" (Датум на пристап на овие страници: 9 декември 2017 година)
  11. ↑ Хаплогрупа K2b1 (P397/P399) е исто така позната и како Хаплогрупа MS, но има поширока и посложена внатрешна структура.
  12. ↑ Хаплогрупа P (P295) is also klnown as K2b2.
  13. ↑ Хаплогрупа S, од of 2017, е исто така позната и како K2b1a. (Претходно името Хаплогрупа S било доделено на K2b1a4.)
  14. ↑ Хаплогрупа M, од 2017, е исто така позната и како K2b1b. (Претходно името Хаплогрупа M било доделено на K2b1d.)
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Хаплогрупа_М-П256&oldid=5166145“