Роберт I (Франција)
| Роберт I | |
|---|---|
| Крал на Западна Франкија | |
| Крал на Франките (more...) | |
| На престол | 29 јуни 922 – 15 јуни 923 |
| Крунисување | 29 јуни 922, Ремс |
| Претходник | Карло Едноставниот |
| Наследник | Рудолф Француски |
| Роден(а) | 15 август 866 |
| Починал(а) | 15 јуни 923 (возр. 56) Соасон, France |
| Деца | Ема Француска Илдебранда Француска Иго Велики Ришилда Француска |
| Династија | Робертини |
| Татко | Роберт Силниот |
| Мајка | Аделаида од Тур |
Роберт I (15 август 866 – 15 јуни 923)[1] — крал на Западна Франкија (922–923), помлад син на Роберт Силниот, грофот од Анжу, и брат на Одо, кој станал крал на Западните Франки во 888. Западна Франкија со време се развила во Франција; за време на владеењето на Одо, престолнината била утврдена во Париз. Неговото семејство било познато како Робертини.
Животопис
[уреди | уреди извор]Учествувал во Опсадата на Париз во 885. Откако неговиот брат Одо во 888 станал крал, го назначил на чело на повеќе грофовии, вклучително и Грофовијата на Париз. Роберт исто така бил и опат- покровител (in commendam) на повеќе опатии. Тој не ја побарал круната на Франција кога умрел неговиот брат во 898, туку го признал каролиншкиот крал, Карло Простиот, кој го назначил за Војвода на Франките[2],[3]. Сепак, оваа титула "војвода на Франките" не е докрај потврдена.[4]). Роберт продолжил да ја брани Северна Франција од нападите на Норманите.
Мирот меѓу кралот Карло и Роберт траел до 921. Свештенството и благородниците му се налутиле на кралот Карло кој го фаворизирал грофот Аганон иако може да станува збор за некаков политички изговор[5]).
Со помош на најмоќните благородници, Роберт го нападнал кралот Карло кој побегнал во Лорена. Робер бил крунисан за крал на Франките во Ремс од страна на архиепископот од Санс, Готје, во недела 30 јуни 922. Карло собрал војска и тргнал против Роберт на 15 јуни 923, Роберт бил убиен од страна на Филбер, Фобер, Фубер[6] во текот на Битката кај Соасон. Според некои како Адалбер, архиепископот од Магдбур, Роберт загинал од раката на самиот Карло[7].
Благодарение на храброста и ладнокрвноста на синот на Роберт, Иго Велики, победата била во рацете на Робертините а кралот Карло III не можел да си ја врати круната. Кралските великодостојници тогаш за крал на Франките го избрале Раул, војводата на Бургоња и зет на кралот Роберт I. Тој бил крунисан на 13 јули 923.
Поколение
[уреди | уреди извор]Роберт бил двапати женет. Со својата прва жена, Елида (или Адела од Мајна), имал две ќерки. Секоја ќерка се омажила со моќни вазали на нивниот татко:
- Ема Француска (894–935) за Раул, војводата од Бургундија, и
- Хилдебранда (895–931) омажена за Ербер II од Вермандоа.
Од неговата втора жена, Беатриса од Вермандоа, ќерка на Ербер I од Вермандоа, имал само еден син, Иго Велики, кој подоцна станал dux Francorum и му бил татко на кралот Иго Капет.
Меѓу другите ќерки кои веројатно ги имал, имал и ќерка по име Рихилда.
Наводи
[уреди | уреди извор]
Оваа статија вклучуват текст од дело кое сега е во јавна сопственост: Chisholm, Hugh, уред. (1911). Encyclopædia Britannica (11. изд.). Cambridge University Press. Отсутно или празно |title=(help)CS1-одржување: ref=harv (link)
Извори
[уреди | уреди извор]- ↑ Généalogie de Robert I sur le site Medieval Lands
- ↑ Richer de Reims Histoire Gallica, image 59 : p.37
- ↑ Richer de Reims Histoire Gallica, image 55 : p.33
- ↑ Cf Olivier GUILLOT, « Formes, fondements et limites de l'organisation politique en France au Xe siècle», Il secolo di ferro : mito e realtà del secolo X, 19-25 април 1990, Spolète, Presso la sede del centro, 1991 (Settimane di studio del Centro italiano di studi sull'alto medioevo, 38), pp. 80-81.
- ↑ Cf. Carlrichard Brühl, Naissance de deux peuples : Français et Allemands, Fayard, 1994, pp. 197-198.
- ↑ Според хрониката на Адемар од Шабан, напишана стотина години после овој настан :Histoire Gallica, image 101 :
79 note 3 de bas de page : « Fulbertus Rodbertum regem per medium cerebri dividendo confodit ».
- ↑ Auguste Alphonse Étienne-Gallois, historien, bibliothécaire du Luxembourg La Champagne et les derniers Carlovingiens 1853, 67
| Претходник Карло Простиот |
Крал на Западна Франкија 922–923 |
Наследник Рудолф |
| ||||||||
|