Кенозерски национален парк
| Кенозерски национален парк | |
|---|---|
МСЗП — Категорија II (национален парк) | |
 Црква Свети Петар и Павле | |
| Место | Архангелска област , Русија |
| Најблизок град | Каргопол |
| Површина | 1.396 км2 |
| Воспоставен(а) | 1991 година |
Национален парк Кенозерски ( рус руски: Кенозерский национальный парк) е национален парк на северот на Русија, сместен во Архангелската област. Основано е на 28 декември 1991 година. Во 2004 година, националниот парк доби статус на УНЕСКО - Резерват за Биосфера.
Историја[уреди | уреди извор]
Во 19 век, подрачјето на паркот било поделено помеѓу Пудошка жупанија (западен дел) и Каргополска жупанија (источен дел) до Олонецката губернерија. Во Советскиот Сојуз, по бројните административни промени, подрачјето на паркот било припоено со кон Архангелската област. Во периодот од 50-тите до 80-тите години на минатиот век, како и секаде на рускиот север, областа претрпела голема депопулација, особено сите села помеѓу езерото Љокшмозеро и езерото Кенозеро биле напуштени.
Во 1991 година била донесена одлука за создавање на национален парк во таа област. Сите историски споменици се префрлени во администрацијата во паркот, а дел од нив се и обновени. На 28 декември 1991 година, паркот бил официјално отворен. Вработените во паркот во времето на основањето се состоеле од седум лица.[1] Во текот на 1992 година, бројот на вработени се зголемил на 35 лица,[2] а во 1993 година на 153.[3] Во 2004 година, националниот парк доби статус на УНЕСКО - Резерват за Биосфера.
Локација и географија[уреди | уреди извор]
Националниот парк Кенозерски го окупира југозападниот дел на Плесетската област и северозападниот дел на Каргополската област во Архангелската област, на границата со Карелија. Во северниот дел на паркот се наоѓа езерото Кенозеро, едно од најголемите езера во регионот. Седиштето на паркот се наоѓа во селото Вершињино, на северниот брег на езерото. Реката Кена, главната лева притока на Онега, тече од езерото. Горниот тек на Кена се наоѓа во паркот, како и реката Поха, главната притока на езерото Кенозеро, чиј извор е езерото Похозеро, и долниот тек на главната притока на езерото Похозеро, реката Ундоша.
Во јужниот дел на паркот се наоѓа езерото Љокшмозерои и горниот тек на реката Љокшме, притока на езерото Лаха. Езерата Локшмозеро и Кенозеро се одделени со голем број помали езера, вклучувајќи ги езерото Наглимозеро и Вилно.
Некои области долж границата со Карелија се наоѓаат во сливот на реката Водла и припаѓаат на сливот на Балтичко Море.
Туризам[уреди | уреди извор]
Паркот содржи природни и културни споменици, а исто така е ориентиран кон развој на екотуризам. Голем број патеки за пешачење се отворени во паркот.
Во паркот има неколку споменици на дрвена архитектура. Една од нив е црквата Порженски во западниот дел на паркот, која припаѓа на ансамблот на црквата Свети Ѓорѓи со камбанарија (двете од 18 век) опкружена со дрвен ѕид со порти и кули (1789 година). Селата во близина на црквата се напуштени, а црквата е достапна само преку пешачка патека.
Поминуваат низ паркот двапати. Во јужниот дел, јужно од езерото Љокшмозеро, поминува неасфалтиран пат кој ги поврзува Каргопол и Пудож. И другиот, патот што се одвојува од Онешкиот тракт во северниот дел на паркот, го поврзува Каргопол со Плесецк. Овој пат води до селото Першлакти на езерото Кенозеро, а потоа ги поврзува другите села на езерото Кенозеро.
Користена литература[уреди | уреди извор]
- ↑ „1991 год“. ФГУ НП «Кенозерский». Архивирано од изворникот на 25. 3. 2012. Посетено на 13. 6. 2011.. Проверете ги датумските вредности во:
|accessdate=, |archive-date=(help) - ↑ „1992 год“. ФГУ НП «Кенозерский». Архивирано од изворникот на 25. 3. 2012. Посетено на 13. 6. 2011.. Проверете ги датумските вредности во:
|accessdate=, |archive-date=(help) - ↑ „1993 год“. ФГУ НП «Кенозерский». Архивирано од изворникот на 25. 3. 2012. Посетено на 13. 6. 2011.. Проверете ги датумските вредности во:
|accessdate=, |archive-date=(help)
