Забајкалски национален парк
| Забајкалски национален парк | |
|---|---|
МСЗП — Категорија II (национален парк) | |
 | |
| Место | Бурјатија 
Русија |
| Најблизок град | Улан Уде |
| Површина | 269,000 ha |
| Воспоставен(а) | 1986 година |
| Управно тело | Министерство за природни ресурси и животна средина на Русија |
Забајкалски национален парк (руски: Забайкальский национальный парк) се протега на средниот дел од источниот брег на Бајкалското Езеро, западните падини Баргузинскиот ланец на исток, Ушкани острови и најголемиот полуостров на езерото Свети Нос. Од 2690 км2 површина на паркот, 38,8 км2 се заштитени водни области во езерото.[1]
Топографија
[уреди | уреди извор]Забајкалски се граничи на запад со бреговите на Бајкалското Езеро, на север со природниот резерват Баргузин (строго заштитен природен резерват од скоро иста површина како и Забајкалски), на југ и исток со планинскиот венец Баргузин. Највисокиот врв во паркот е Мт. на Бармашова висина 2376 м.[2]
Подрачјето на паркот е многу стрмно, 55% од паркот е на падина од повеќе од 26 степени, а дополнителни 28% е помеѓу 16 и 25 степени.[1]
Полуостровот Свети Нос е долг 53 km и широк 35 km, со својот планински комплекс, чиј највисок врв е 1877 m. Островските планини се пошумени со бреза, ариш и рододендрон. Постојат неколку десетици планински потоци и извори, а поврзан е со копното со Чивиркујска превлака. Островот е познат по својот прекрасен поглед на езерото (што овозможува висок централен поглед кој се протега од планината преку езерото од сите страни), како и неговиот „пејачки песок“ на Мароковската плажа, т.н. поради звукот што се слуша одејќи по неа.[3]
Ушкани островите во средината на езерото се дел од Забајкалскиот парк. Тие се источен крак на потопениот Академски гребен, кој го дели Бајкалското Езеро на северен и јужен басен. На западната страна на езерото, Академскиот гребен повторно се издига над водата во форма на островот Олхон, кој е дел од Прибајкалскиот национален парк. Ушкани е архипелаг од 4 острови со површина од 10 км2. Тие се познати како живеалиште на бајкалските фоки. Островите се мермерни и варовнички и содржат пештери со докази за живеење на луѓето од неолитскиот период.[4]
Екорегион и клима
[уреди | уреди извор]Паркот се наоѓа во западносибирската тајга, помеѓу реките Енисеј и Лена. Четинарската вегетација е доминантна, а регионот е многу богат со минерали. На подрачјето на Забајкалски владее субполарна клима (Кепенова класификација на климата (Dwc)). Се одликува со долги, многу студени зими со малку снег и свежи лета. [5] Езерото, до одреден степен, го ублажува ефектот на субарктичката клима, но постудено е на планините. Годишно врне од 450 mm (во крајбрежниот дел) до 550 mm (на планините) дожд. Ветровите дуваат од западен и југозападен правец .[6]
| Бајкалско језеро, Бурјатија, Русија Климатограм | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Ј | Ф | М | А | М | Ј | Ј | А | С | О | Н | Д |
1,3
−9
−28
|
0,9
0
−23
|
1
21
−5
|
1,1
40
18
|
1,3
57
32
|
1,8
71
44
|
2
75
52
|
1,7
70
48
|
1,5
56
35
|
1,7
38
19
|
1,5
15
−3
|
1,4
−3
−21
|
| Прос. мин. и макс. температура во °C Вкупно врнежи во мм | |||||||||||
Флора
[уреди | уреди извор]Пошумувањето е одлично. Шумите се претежно иглолисни. 34% од областа на паркот е окупирана од бор, 30% од сибирски џуџест бор, 14% од сибирски бор, 9% од ариш . Околу 10.000 хектари се наоѓаат под стари дрвја.
Во паркот живеат животни типични за јужносибирската шума, мечка, волк, лисица, рис, видра, див зајак, верверица, лос, 249 видови птици, вклучувајќи го и големиот корморан. Во текот на летото, водите на Бајкалското Езеро ги посетуваат околу 3.000 бајкалски фоки. [7] Камчатскиот мрмот може да се најде на алпските ливади. Островот Болшој Ушкани е познат по најголемата концентрација на големи мравјалници во Русија - илјадници кои се издигаат над 1,5 m во висина.
Туризам
[уреди | уреди извор].jpg)
Многу се работи за промоција на туризмот. Некои делови од паркот бараат посебни дозволи (поради опасниот терен). За разни пешачки и рекреативни места во паркот, дневен билет може да се набави на влезот.[6] Во зима, риболов на мраз или крос-кантри скијање по должината на брегот е многу популарен. Што се однесува до сместувањето, постојат бунгалови и пловечки еко-хотел . [8]
Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ 1,0 1,1 „Zaybaybalsky National Park (Official Park Site)“ (руски). FGBU Joint Directorate Barguzin State Nature Biosphere Reserve and the Trans-Baikal National Park. Архивирано од изворникот на 2016-02-05. Посетено на 27 јануари 2016.
- ↑ „Zaybaybalsky National Park“ (руски). Посетено на 27 јануари 2016.
- ↑ „Svyatoy Nos Peninsula“. Baikal-Raduga. Архивирано од изворникот на 2016-02-05. Посетено на 27 јануари 2016.
- ↑ „Ushkany Islands“. Baikal-Raduga. Архивирано од изворникот на 2016-02-05. Посетено на 27 јануари 2016.
- ↑ „Global Species : Climate Data for Latitude 53.75 Longitude 109.25“. globalspecies.org. Архивирано од изворникот на 2 февруари 2016. Посетено на 22 декември 2018.
- ↑ 6,0 6,1 „The Svyatoy Nos peninsula (Holy Nose)“. www.baikal-raduga.com. Архивирано од изворникот на 2016-02-05. Посетено на 22 декември 2018.
- ↑ „Забайкальский национальный парк ● Каталог ООПТ ● Особо Охраняемые Природные Территории (ООПТ)“. www.zapoved.ru. Посетено на 22 декември 2018.
- ↑ „Ushkany Islands (Ushkanii Isles)“. www.baikal-raduga.com. Архивирано од изворникот на 2016-02-05. Посетено на 22 декември 2018.
Надворешни врски
[уреди | уреди извор]- Мапа на паркот Трансбајкалија на OpenStreetMap.org
- Мапа на места за риболов во паркот Архивирано на 30 март 2019 г.
