Еригиј
Еригиј (напишан во изворите на грчки Ἐριγυιoς, Еригиос; починал 328 година п.н.е.), Митиленец, син на Ларих, бил офицер во војската на Александар Македонски. Тој бил истеран во прогонство од страна на Филип II, крал на Македонија, заради својата верна приврзаност кон Александар, и се вратил кога тој дошол на престолот во 336 година п.н.е. Во Битката кај Гавгамела, 331 година п.н.е., тој командувал со коњаниците на сојузниците, како што направи и кога Александар тргна во 330 година пред Христа од Екбатана во потрага по Дариј III. Во истата година на Еригиј му била доверена команда на една од трите дивизии со кои Александар ја нападнал Хирканија. Тој, исто така, бил меѓу генералите испратени против Сатибарзан, кого ги убил во битка со своја рака. Во 329 година п.н.е., заедно со Кратер и Хефестион, и со помош на Аристандер, духовник, тој се обидел да го одврати Александар од преминување на реката Јаксартс против Скитите. Во 328 година п.н.е. тој паднал во битка против бактриските бегалци.[1]
Наводи[уреди | уреди извор]
- Смит, Вилијам (уредник); „Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology“, „Еригиј“, Бостон, (1867)
Белешки[уреди | уреди извор]
- ↑ Аријан, Александровата анабаса, iii. 6, 11, 20, 23, 28, iv. 4; Диодор Сицилиски, Bibliotheca, xvii. 57; Куртиј Руф, Historiae Alexandri Magni, vi. 4, vii. 3-4, viii. 2
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
- Ливиј, Еригиј Архивирано на 14 октомври 2012 г. од Џона Лендеринг Архивирано на 14 октомври 2012 г.
- Pothos.org, Еригиј, син на Ларих