Велимир Нидхард
Велимир Нидхард ( Загреб, 7 октомври 1943 година ), е хрватски архитект и академик, претседател на Хрватската академија на науките и уметностите.
Биографија[уреди | уреди извор]
Велимир Нидхард е роден на 7 октомври 1943 година во Загреб. Дипломирал во 1967 година на Архитектонскиот факултет на Универзитетот во Загреб од 1969 година до 1970 година. Во 2010 година соработувал на мајсторски работилници за ликовни уметности и дипломирал на мајсторската работилница на архитектот Драго Галиќ. Во текот на учебната 1974–1975 година бил стипендист на фондацијата „Златко и Џојс Балоковиќ“ на Универзитетот Харвард и Технолошкиот институт во Масачусетс, Кембриџ, САД. Од 1975 г до 1976 година бил обучуван од Скидмор, Овингс и Мерил, Архитекти - инженери, Чикаго, САД. На Архитектонскиот факултет во Загреб магистрирал во 1978 година, на тема „Развој на модели во научниот метод на урбанистичко планирање“, а докторирал во 1990 година со дисертацијата „Антропосоцијалниот фактор во теоретскиот пристап кон архитектонско-урбанистичкото планирање“.
Од 1979 година работи на Архитектонскиот факултет во Загреб како хонорарен асистент по предметите Урбанистичко планирање (од 1979 до 1983 г.) и труд (од 1985 до 1991 г.). Во 1991 година избран за вонреден доцент. Станува вонреден професор во 1993 година. На факултетот е постојано вработен од 1994 година, а во 1999 година е избран за редовен професор на Архитектонскиот факултет. Од 1991 г на факултетот држел повеќе предмети: Интегрална работа (од 1991 г.), Архитектонски проект VIII (од 1993 г.), Градби за работа и трговија (од 1994 г.) и дипломски труд (од 1996 г.).
Во 1980 година Велимир Нидхард станал член-соработник на ХАНУ во 1990 година вонредно, а од 1991 година како редовен член. Тој е шеф на Кабинетот за архитектура и урбанизам на Академијата. Од 1998 година до 2018 година бил претседател на Управниот одбор на Фондацијата на Хрватската академија на науките и уметностите. Од 2011 до 2018 година бил потпретседател, а од 1 јануари 2019 година е претседател на Хрватската академија на науките и уметностите.
Автор е на бројни архитектонски проекти, урбанистичко-архитектонски студии и тендерски работи, од кои голем дел се наградени. Водач е на научно-истражувачкиот проект „Архитектонски аспекти на спречување несреќи во станбени згради“ 1991-95. Објавил голем број научни трудови во изданија на Техничката енциклопедија, во домашни и странски списанија, а во 1997 година книгата „Човек во просторот: Антропосоцијална теорија на дизајнот“ (Училишна книга, Загреб). Се занимавал со општествено корисна работа во голем број институции и форуми. Во 1977 година е прогласен за почесен член на Хрватското здружение на архитекти, а од 1995 до 1999 година во 2010 година ја извршувал функцијата претседател на Асоцијацијата на хрватски архитекти Архивирана верзија на оригиналната страница од 12 јули 2007 година (Машина за враќање назад). Тој станал придружен член на американската архитектонска институција Асоцијација на АИА во 1996 година. Неговата наставна, научна, стручна и креативна работа е насочена кон композиции на сложени интеграции на мултифункционални централни градски функции, мултифункционални згради и проекти од големи размери.
Во 1996 г Велимир Нидхард ја основал архитектонската компанија Нидхард доо во Загреб.
На 15 ноември 2018 година тој бил избран за 18-ти по ред претседател на Хрватската академија на науките и уметностите.[1]
Реализација[уреди | уреди извор]
- во 1969 година - Туристички ансамбл Бегова Ледина, Макарска
- 1970 година - Административна зграда на СУП, Мркоњиќ Град, Босна и Херцеговина (во соработка со: Л. Шверер )
- во 1971 година - Станбени згради С-21 и С-23, Мркоњиќ Град, БиХ (во соработка со: Л. Шверер)
- 1973-79. - Стоковна куќа „Бошка“ и Дом на работничка солидарност, Бања Лука, БиХ (во соработка со: Љ. Лулиќ и Ј. Носо )
- 1978-84. - Национална и универзитетска библиотека, Загреб, почетни проекти (во соработка со: М. Хржиќ, З. Крзнариќ и Д. Манче )
- 1985-98. - Деловна зграда ИНА-Трговине, Загреб
- 1985-95. - Национална и универзитетска библиотека, Загреб, студии 1. фази на градба, трансформација на атриум и други простори, доградба 1. фази во страничниот дел, фасадата со шипки долж Улица ХБЗ и цела низа проекти со мониторинг на авторската изведба (во соработка со: Д. Манче и З. Крзнариќ)
- 1997-98. - Имплементација на значајни просторни трансформации во деловната зграда на ИНА-Трговине, Загреб
- 1998-2000 година. - Грунтовница, Земјоделско одделение на Општинскиот суд во Загреб, во зградата на Националната и универзитетска библиотека, Загреб.
- во 2004 година - Деловен објект на Кроација осигурување, Мирамарска цеста, Загреб
Семејни куќи[уреди | уреди извор]
- во 1969 година - Кудера Куќа, Стари Град на Хвар
- 1970 година - Куќа Делфар, Ровињ
- во 1971 година - Полу-куќа Лавринц, Карловац
- во 1971 година - Куќа Пијетловиќ, Јајце, Босна и Херцеговина
- во 1977 година - Кудера Куќа, Храстје
- во 1979 година - Куќа Буљан, Дедиќи, Загреб
- во 1982 година - Куќа Хусар, Шестински врв, Загреб
- во 1983 година - Куќа Акаловиќ, Бијеник, Загреб
- во 1984 година - Куќа Петковиќ, Ремете, Загреб
- во 1988 година - Куќа Драва, Горње Прекрижје, Загреб
- во 1989 година - Куќа Пресечки, Нова на паг
- 1990 година - Резиденција Ричард Пенер, Калифорнија (студија)
- во 1992 година - Куќа Лауш, Пантовчак, Загреб
- во 1993 година - Проект за додавање на резиденција во Оханезија, Потстаун, Пенсилванија
- во 1997 година - Куќа Остоја, Сомуни, Загреб
- 1997–1998 година. - Куќа Томашиќ, Горње Прекрижје, Загреб
- 1990–2000 година. - Куќа Дамвергис, Медвешчина, Загреб
Избор на наградени тендерски работи[уреди | уреди извор]
- во 1969 година - Туристички ансамбл „Бегова Ледина“, Макарска, 2. награда
- во 1973 година - Центар I., Центар на градот, Бања Лука, 1. награда
- во 1977 година - Трг Француска Република, Загреб, 2. награда
- во 1978 година - Национална и универзитетска библиотека, Загреб, 1. награда
- 1980 година - Зграда за телекомуникации, Шибеник, 2. награда
- во 1985 година - Конгресен центар, Загреб, 1. награда
- во 1985 година - Зграда ИНА-Трговски, Загреб, 1. награда
- во 1989 година - Изградба на Јадранскиот гасовод, Загреб, 1. награда
- во 1991 година - Светски трговски центар, Загреб, 1. награда
- во 1993 година - Блок „Бадел“, Загреб, 1. награда
- во 1996 година - Зграда на Владата на Република Хрватска, Загреб, 3. награда
- во 1997 година - Зграда на Загребачка банка, Загреб, 4. награда
Работи во студијата на Скидмор, Овингс и Мерил, Чикаго, 1975–1976 година.[уреди | уреди извор]
- во 1975 година - Френклин Тауер Јужен Блок, Филаделфија, ПА (идеални проекти на хотелска и деловна зграда)
- во 1975 година - Чикаго - Токио банка, Чикаго ИЛ (детални студии за внатрешен дизајн)
- во 1975 година - Конгресна улица мост, Бостон, МА (урбанистичко-архитектонска студија за поврзување на просторот помеѓу градското собрание на Бостон и зградите на сала Фанејл во крајбрежната зона на Бостон)
- во 1976 година - Шеесет Стејт Стрит, Бостон, МА (студии за влез на канцелариски кули)
- во 1976 година - На Сир Продавница,, Рокавеј, Њу Џерси (елементи за дизајн на стоковна куќа)
- во 1976 година - Продавница Sear, плоштад со поглед на море, Њу Џерси (елементи за дизајн на стоковна куќа)
- во 1976 година - Долу Хемиски индустриски парк, Фриленд, МИ(студија за дизајн на индустриски парк)
- во 1976 година - МД проект Чикаго, ИЛ (студија на атриум за бизнис кула)
Урбанистички планови[уреди | уреди извор]
- во 1976 година - Урбанистичко планирање на Петриња
- во 1977 година - Просторен план на општина Петриња (во соработка со: Ф. Венцлер )
- во 1985 година - Детален урбанистички план на областа Шкалјари, Котор, Црна Гора
Членства во здруженија[уреди | уреди извор]
- Од 1977 г - Заслужен член на Асоцијацијата на архитекти на Хрватска
- Од 1989 г - Раководител на Кабинетот за архитектура и урбанизам на Хрватската академија на науките и уметностите
- 1995-99. - Претседател на Асоцијацијата на хрватски архитектиАрхивирано на 12. srpnja 2007.. јули 2007 година ( Машина за враќање назад )
- во 1996 година - Автор и куратор на првата колективна меѓународна изложба на архитектурата на Република Хрватска на XIX. Триенале во Милано
- Од 1996 г - Асоцијативен член на Американскиот институт на архитекти (Associate AIA)
- Од 1998 г - Претседател на Управниот одбор на Фондацијата на Хрватската академија на науките и уметностите
- Член на основачката група на Хрватската комора на архитекти и инженери во градежништвотоАрхивирано на 6. srpnja 2007.. јули 2007 година (Машина за враќање назад)
- Од 2000 г - Член на Советот за просторно планирање на Република Хрватска
Дела[уреди | уреди извор]
- Употребата на компјутерите во урбаното и просторното планирање: „Урбан“ метајазик, Урбан институт на Република Хрватска, Загреб, 1977 г. (коавтор Дамир Борас )[2]
- Човекот во просторот: антропосоцијална теорија на дизајнот, Училишна книга, Загреб, 1997 година.
- Хрватските природни ресурси и културни добра: заштита и одговорен развој, кн. 1, Природните ресурси на Хрватска, 2016 година. , Хрватска академија на науките и уметностите, Загреб (уред.)
Награди и признанија[уреди | уреди извор]
- во 1979 година - Годишна награда „ Виктор Ковачиќ “ за стоковната куќа „Бошка“ во Бања Лука (со: Љ. Лулиќ и Ј. Носо)
- во 1979 година - Награда 14. Загребски салон за проекти на Националната и универзитетска библиотека во Загреб (со: М. Хржиќ, З. Крзнариќ и Д. Манче)
- во 1982 година - Награда 17. на салонот во Загреб за проектна студија на централното градско подрачје и брегот на реката Сава во Загреб (со: М. Хржиќ, З. Крзнариќ и Д. Манче)
- во 1989 година - Годишната награда „Владимир Назор“ за деловната зграда на ИНА-Трговски во Загреб
- во 1995 година - Годишна награда „Владимир Назор“ за зградата на Националната и универзитетска библиотека во Загреб (со: М. Хржиќ, З. Крзнариќ и Д. Манче)
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Mirela Lilek, HAZU ima novog predsjednika. Akademik Velimir Neidhardt izabran je za novog, 18. po redu, predsjednika Hrvatske akademije znanosti i umjetnosti Архивирано на 17. studenoga 2018.., jutarnji.hr, 15. studenoga 2018., pristupljeno 17. studenoga 2018.
- ↑ Upotreba kompjutera u urbanističkom i prostornom planiranju : meta-jezik "Urban", worldcat.org, pristupljeno 17. studenoga 2018.