Железничка линија Солун-Битола

Координати: 40°38′40″N 22°55′46″E / 40.6444° СГШ; 22.9294° ИГД / 40.6444; 22.9294
Од Википедија — слободната енциклопедија
Железничка линија Солун-Битола
Битолската станица за време на Првата светска војна
Преглед
СостојбаВо функција до Долно Клештино
СопственикOSE
МестоГрција,
Република Македонија
Последни станициСолун 40°38′40″N 22°55′46″E / 40.6444° СГШ; 22.9294° ИГД / 40.6444; 22.9294
Битола 41°01′11″N 21°20′34″E / 41.0197° СГШ; 21.3429° ИГД / 41.0197; 21.3429
Опслужување
Превозник/циTrainOSE
Историја
Пуштенајуни 1894 (јуни 1894)
Технички
Пругидвојна пруга Солун–Плати,
преостанатиот дел единична пруга [1]
Колосек1.435 мм
ЕлектрификацијаСамо делницата Солун–Плати[1]
План на трасата
Легенда
Продолжение наназад
Непознат дел од трасата „ABZl+l“ Непознат дел од трасата „KBHFeq“
0,0 Солун
Непознат дел од трасата „CONTgq“ Непознат дел од трасата „ABZgr“
Постојка на пруга
10,9 Текелиево
Непознат дел од трасата „CONTgq“ Непознат дел од трасата „ABZg+r“
Постојка на пруга
28,8 Крџалиево
Станица на пруга
36,3 Плати
Вкрстување за и од лево Непознат дел од трасата „CONTfq“
Непознат дел од трасата „LSTR“
Постојка на пруга
38,6 Љановер
Постојка на пруга
44,1 Гида
Постојка на пруга
49,6 Лутрос
Постојка на пруга
52,0 Пожари
Постојка на пруга
54,8 Шеразмен
Постојка на пруга
57,4 Колура
Постојка на пруга
62,5 Меч
Станица на пруга
67,6 Бер
Непознат дел од трасата „LSTR“
Постојка на пруга
79,1 Негуш
Постојка на пруга
86,8 Пископија
Постојка на пруга
90,1 Каменик
Постојка на пруга
95,8 Вртикоп
Станица на пруга
111,7 Воден
Непознат дел од трасата „eHST“
119,1 Владово
Постојка на пруга
136,8 Острово
Постојка на пруга
152,2 Пателе
Станица на пруга
159,2 Суровичево
Непознат дел од трасата „ABZgl“ Непознат дел од трасата „CONTfq“
Постојка на пруга
164,8 Долно Врбени
Постојка на пруга
178,5 Баница
Постојка на пруга
Росен
Вкрстување за и од лево Непознат дел од трасата „KBHFeq“
Лерин
Непознат дел од трасата „KHSTxe“
187,5 Лажени
Непознат дел од трасата „exHST“
200,4 Нов Кавказ
Непознат дел од трасата „exSTR+GRZq“
Непознат дел од трасата „exHST“
Кременица
Непознат дел од трасата „KBHFxa“
219 Битола
Продолжение нанапред

Железничка линија Солун-Битола – железничка пруга долга 219 км која го поврзува пристанишниот град Солун во Грација со Битола, преку Бер, Воден, Суровичево и Лерин. Линијата била отворена во јуни 1894 година под името Société du Chemin de Fer ottoman Salonique-Monastir („Отоманско железничко друштво Солун-Битола“), кога подрачјето било дел од Османлиското Царство.[2] Делницата од границата до Битола од 2013 до 2019 година не била во функција. Во 2019 година е обновена делницата Битола-Кременица, но и по нејзиното реновирање не е воспоставен меѓународен возен сообраќај преку неа.[3]

Историја[уреди | уреди извор]

Идејата за трансмакедонска железничка линија постоела уште од 1850-тите години. Во јануари 1859 година бил потпишан Меморандум за изградба на пругата Солун-Битола.[4] Кримска војнаКримската војна го нарушила плановите, а по нејзиното завршување приоритет им бил даден на пругите Солун-Митровица и Солун-Деде Агач (Тракија).[5] На 28 октомври 1890 година отоманската Висока порта ѝ дала концесија на Дојче банк за изградба на пруга како огранок од „Ориенталните железници“ (Chemins de fer Orientaux) со можност за понатамошно продолжување до албанско пристаниште.[6][7]

Била формирана отоманска компанија „Отоманска железничка компанија Солун-Битола“ (Société du Chemin de Fer ottoman Salonique-Monastir) чие седиште било во Цариград. Градежните работи започнале во мај 1891 и биле завршени во јуни 1894 година. До крајот на мај 1893 година, трасата била изведена до Воден, а дел до гратчето Тошин била предадена за експлоатација. Остатокот бил потежок дел заради својата ридеста и планинска конфигурација. Најголем предизвик била висинската разлика меѓу станиците Воден (31 метар надморска висина) и Бладова (481 метар надморска висина) на далечина од само 12 км воздушна линија. Исто така се граделе 13 тунели и неколку вијадукти.[5] По завршувањето, линијата им била дадена на експлоатација на „Ориентални железници“ кои веќе работеле и со линиите до Солун до Митровица и Врање.

По завршувањето на Балкански војниБалканските војни во 1913 година, линијата ѝ припаднала на Грција освен последните 17 км до Битола кои завршувале во СХСКралството на Србите, Хрватите и Словенците. Грчката влада го купила грчкиот дел на 17 октомври 1925[8] и тој станал дел од Грчките железници.

Галерија[уреди | уреди извор]

  • Железничка станица Кременица, 1916-1917
    Железничка станица Кременица, 1916-1917
  • Железничка станица во Вртикоп, 1894
    Железничка станица во Вртикоп, 1894
  • Железничката станица во Владово
    Железничката станица во Владово
  • Железничка станица во Суровичево
    Железничка станица во Суровичево
  • Железничка станица во Лерин
    Железничка станица во Лерин

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ 1,0 1,1 „OSE - 2017 Network Statement Annexes“. стр. 5. Архивирано од изворникот на 2020-06-11. Посетено на 2021-03-21.
  2. ↑ „Bitola Station“. Архивирано од изворникот на 2018-01-15. Посетено на 2021-03-21.
  3. ↑ „Новата пруга од Битола кон Грција зараснува во треви, возови уште нема“. Независен весник. 18 септември 2020. Посетено на 21 март 2021.
  4. ↑ Gounaris, Basil C. (1989). „Railway Construction and Labour Availability in Macedonia in the Late 19th Century“. Byzantine and Modern Greek Studies. 13: 143ff.
  5. ↑ 5,0 5,1 Стерјовски, Александар (2020). Градби Битола. Битола: Конзулат на Република Србија во Република Македонија. стр. 469–470. ISBN 978-608-65122-8-6. |access-date= бара |url= (help)
  6. ↑ Georges Young: Corps de droit Ottoman,Oxford Clarendon Press, 1906. See page 118: Chapter C
  7. ↑ Hertner, Peter (2006). „The Balkan Railways, International Capital and Banking from the End of the 19th Century until the Outbreak of the First World War“. Bulgarian National Bank: 23ff. Наводот journal бара |journal= (help)
  8. ↑ Le Journal des finances, 15 janvier 1926 (на француски)
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Железничка_линија_Солун-Битола&oldid=5115177“