Прејди на содржината

Филипско-неаполско-тасоска епархија

Од Википедија — слободната енциклопедија
Филипско-неаполско-тасоска епархија

Ιερά Μητρόπολη Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου
Епархија
Катедралата „Св. Павле“ во Кавала
Место
ЗемјаЕгејска Македонија, Грција
МитрополитСтефан
СедиштеКавала
Информации
Основана1924
Катедрала
Матична цркваЦариградска патријаршија
(под управа на Грчката православна црква)
Мрежно место
im-philippon.gr

Филипско-неаполско-тасоска епархија (грчки: Ιερά Μητρόπολη Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου) — епархија на Цариградската патријаршија, управувана од Грчката православна црква, со седиште во градот Кавала, Егејска Македонија.

Филипска епархия

[уреди | уреди извор]

Филипи е антички град кој го примил посланието на христијанската вера во 50 г. од Апостол Павле при неговото прво патување (Дела 16, 12-40). Павле го посетил градот уште двапати, третиот пат меѓу 57 и 58 г. (Дела 20, 1-6). Христијанската заедница во Филипи уживала почит кај својот основач, кој им го испратил Епафродит (Филипјаните 4, 10-20), традиционално сметан за првиот епископ на градот. Неколку жители на Филипи умреле маченичка смрт, што се гледа од писмото на Поликарп Смирнски до филипјаните и како што е раскажано во Vetus Martyrologium Romanum[1]. Истиот мартиролог за 26 јули го спомнува св. Ераст, вториот епископ на градот, кој бил „оставен како епископ од блажениот Апостол Павле и таму овенчан со мачеништво“ („illic a beato Paulo Apostolo relictus Episcopus, ibidem martyrio coronatus est“).[2] Игнатиј Богоносец во писмото до христијанската заедница во Филипи од првите децении на II век го поздравува светиот епископ Виталиј.

Филипската епархија првично била потчинета на Солунската архиепископија. Подоцна е воздигната во митрополија, што се гледа во Notitia Episcopatuum, изготвен од византискиот цар Лав VI Мудриот (886-912), каде таа е ставена на 39-то место меѓу митрополиите на Цариградската патријаршија со 6 потчинети епископии: Полистил, Велиција, Христупол, Смолен, Кесаропол и Алектриопол.[3]

Епископи
Име Грчки Години
Епафродит Ἐπαφρόδιτος светец, I век
Ераст Ἔραστος светец, I век
Виталиј Βιτάλιος почетокот на II век
Порфириј Πορφύριος учесник на Сердичкиот собор, 343 – 344 г.
Флавиј Φλάβιος спомнат во 367 г.
Флавијан Φλαβιανός учесник на Третиот вселенски собор во Ефес во 431 г., потпишан „Φλαβιανοῦ Φιλίππων, ἐπέχοντος καὶ τὸν τόπον ῾Ρούφου τοῦ εὐλαβεστάτου ἐπισκόπου τῆς Θεσσαλονι­κέων“[4]
Созонт Σώζων пред 449 – по 451 г.
Аверкиј Αβέρκιος спомнат во 518 г.
Деметриј Δημήτριος пред 533 – по 536 г.
Андреј Ανδρέας спомнат во 692 г.
Никандар Νίκανδρος спомнат во 717 г.
Бонифациј Βονιφάτιος починал во 761 г.
Николај Νικόλαος спомнат во 879 г.
Василиј Βασίλειος
Методиј Μεθόδιος
Авксентиј Αυξέντιος спомнат во 975 г.
Евтимиј Ευθύμιος спомнат во 997 г.
Јован Ιωάννης спомнат во 1028 г.
Инокентиј Ιννοκέντιος спомнат во 1053 г.
Михаил Μιχαήλ спомнат во ~1334-1347 г.[5]

Тасоска епархија

[уреди | уреди извор]

Според Мишел Ле Кјен тасоскиот епископ Онорат е спомнат како учесник на Четвртиот вселенски собор во Халкидон во 451 г.[6] Во V-VI век е спомнат Александар.[7] Георгиј Мисаилидис бил тасоски митрополит од 1924 до 1932 г.

Тасоски
Име Грчки Години
Онорат Ονώρατος 451
Александар Αλέξανδρος V – VI век
Георгиј Γεώργιος 1924 – 1932

Филипско-неаполско-тасоска епархија

[уреди | уреди извор]

Епархијата е основана во 1924 г. под името Кавалско-местенска (Καβάλας καὶ Νέστου). Во 1930 г. е преименувана во Филипско-неаполска (Φιλίππων καὶ Νεαπόλεως), а во 1953 г. преземањето на Тасос од Маронската епархија го добила сегашното име.

Филипско-неаполско-тасоски митрополити
Име Грчки Години
Хрисостом Χρυσόστομος 1924 – 1962
Александар Αλέξανδρος Κοντώνης 1965 – 1974
Прокопиј Προκόπιος Τσακουμάκας 1974 – 2017
Стефан Στέφανος Τόλιος 2017 –

Манастири

[уреди | уреди извор]
Име Место
Св. Сила Кавала машки
Успение на пресв. Богородица Тасос машки
Св. Пантелејмон Тасос женски
Св. Преображение Газилер женски
Св. Архангел Михаил[8] Тасос женски
  1. Полн наслов: Vetus Martyrologium Romanum: „Philippis, in Macedonia, natalis sanctorum Martyrum Rufi et Zosimi, qui ex illorum numero discipulorum fuerunt, per quos primitiva Ecclesia in Judaeis et Graecis fundata est; de quorum etiam felici agone scribit sanctus Polycarpus in epistola ad Philippenses
  2. „Vetus Martyrologium Romanum. A.D. MDCCCCLVI“ (PDF). Посетено на 14 октомври 2015.
  3. Heinrich Gelzer, Ungedruckte und ungenügend veröffentlichte Texte der Notitiae episcopatuum, во: Abhandlungen der philosophisch-historische classe der bayerische Akademie der Wissenschaften, 1901, стр. 558, nnº 595-601.
  4. „Ῥοῦφος, ἐπίσκοπος Θεσσαλονίκης“. Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης. Архивирано од изворникот на 2016-10-09. Посетено на 7 октомври 2016.
  5. Καλέκα, Μανουήλ (1865). Τα ευρισκόμενα πάντα. Παρίσι: Jacques-Paul Migne. стр. 1216.
  6. Lequien, Michel (MDCCXL). Oriens christianus in quatuor Patriarchatus digestus, Tomus II. Parisiis, ex Typographia Regia. стр. 87–88. Проверете ги датумските вредности во: |year= (help)
  7. Bulletin de corresponda0nce hellénique. Supplément, 8 (1983), p. 212.
  8. Метох на светогорскиот манастир Филотеј.

Надворешни врски

[уреди | уреди извор]