Томас Коул

Од Википедија — слободната енциклопедија
Томас Коул
Thomas Cole
Дагеротип на Коул од непознат фотограф, околу 1845, објавена во Архиви на Американскиот уметнички журнал
Роден(а)февруари 1, 1801(1801-02-01)
Болтон ле Мурс, Ланкашир, Англија
Починал(а)февруари 11, 1848(1848-02-11) (возр. 47)
Кетскил, Њујорк, САД
Познат(а) поСликарство, маслено сликарство
Значајни делаТитановиот пехар
Патот на царството
Оксбоу
Патешествие на животот
ПравецШкола на реката Хадсон
Оксбоу (Реката Конектикат во близина на Нортхемптон) (1836)
Патот на Царството (1833 — 1836), оваа анимирана слика ги прикажува сите пет слики во низата како посебни рамки

Томас Коул (1 февруари 1801 — 11 февруари 1848) — американски уметник роден во Англија и основач на уметничкото движење Школа на реката Хадсон.[1][2] Коул нашироко се смета за првиот значаен американски сликар на предели. Познат е по неговите романтични предели и историски слики. Под влијание на европските сликари, но со силен американска чувствителност,[3] бил плоден во текот на неговата кариера и првенствено работел со масло на платно. Неговите слики се типично алегорични и често прикажуваат мали фигури или структури во тажни и предизвикувачки природни предели. Тие го прикажуваат Новиот Свет како природен Еден во контраст со градските предели исполнети со смог на Британија од времето на Индустриската револуција, во која тој пораснал.[4][5] Неговите дела, кои често се сметаат за конзервативни, ги критикуваат тогашните трендови на индустријализмот, урбанизмот и ширењето на западот.[3]

Живот и образование[уреди | уреди извор]

Роден е во Болтон ле Мурс, Ланкашир, во 1801 година,[6] а во 1818 година со своето семејство се иселил во САД, населувајќи се во Стубенвил, Охајо. На 22-годишна возраст, се преселил во Филаделфија, а подоцна, во 1825 година, во Кеткил, Њујорк, каде што живеел со сопругата и децата до неговата смрт во 1848 година.[7]

Коул рано нашол работа како гравер. Главно бил самоук како сликар, потпирајќи се на книги и проучувајќи ја работата на другите уметници. Во 1822 година, започнал да работи како сликар на портрети, а подоцна постепено го пренасочил своето внимание на пределот.[8]

Сликарство[уреди | уреди извор]

Титановиот пехар (1833), Масло на платно; 49 × 41 см. Метрополитен музеј, Њујорк

Во Њујорк, Коул му продал три слики на Џорџ В. Бруен,[9] кој потоа го финансирал летното патување во Хадсоновата Долина каде уметникот создавал пределни слики - Планинска куќа Кетскил, познатите Катерскилски Водопади, урнатините на Форт Патнам и два погледи на Студената пролет.[10] [11] Враќајќи се во Њујорк, тој прикажал пет предели во излогот на книжарницата на Вилијам Колман. Според Њујорк ивнинг пост (New York Evening Post), двете слики „Студена пролет“ биле купени од А. Сетон, кој во 1826 години, сликите и ги дал на заем на годишната изложба на Американската академија за ликовни уметности. Ова го привлече вниманието на Коул на Џон Трамбул, Ашер Б. Дуранд и Вилијам Данлап. Меѓу сликите бил и пределот наречен Поглед на Форт Тикондерога од Гелина. Трамбул бил особено импресиониран од Делата на младиот уметник оставиле особен впечаток на Трамбул кој го побарал, купил една од неговите слики и му воспоставил врски со голем број негови богати пријатели[6] вклучувајќи ги Роберт Гилмор од Балтимор и Даниел Вадсворт од Хартфорд, кои станале важни покровители на уметникот.

Коул првенствено бил сликар на предели, но сликал и алегориски дела. Најпознати од нив е низата од пет дела, Патот на царството, што го прикажува истиот предел со генерации - од скоро природна состојба до завршување на царството, а потоа пад и пустош - сега во збирката на Њујоршкото историско друштво и четириделната низа Патешествие на животот. Постојат две верзии на последнава, изворната од 1840 година во Институтот за уметност Мансон-Вилијамс-Проктор во Утика, Њујорк и репликите од 1842 година со мали измени во Националната галерија во Вашингтон. Меѓу другите познати дела на Коул се Оксбоу (1836), Засекот на Белите Планини, Даниел Бун во неговата кабина кај Големото Езеро Осаж и Езерото со мртви дрвја (1825) кое се наоѓа во Меморијалниот уметнички музеј на Ален.[12] Тој, исто така, ја насликал Еденската градина (1828), со раскошни детали на Адам и Ева кои живеат меѓу водопади, растенија и елени.[13] Во 2014 година биле откриени фризови што ги насликал Коул на ѕидовите од својот дом.[14]

Коул имал влијание на неговите современици во уметничкото движење подоцна наречено „Школа на реката Хадсон“, особено на Ашер Б. Дуранд и Фредерик Едвин Черч. Черч учел со Коул од 1844 до 1846 година, каде што ја научил техниката на Коул за скицирање од природата и подоцна развивање идеализирана, завршена композиција. Влијанието на Коул е особено забележливо во раните слики на Черч.[15] Коул, времето од 1829 до 1832 и од 1841 до 1842 година, го поминал во странство, главно во Англија и Италија.[6]

Друга дејност[уреди | уреди извор]

Коул е најпознат по неговата работа како американски пределен уметник. Во една статија од 1836 година[16] „Американско пределно сликарство“,[17] тој ја опишал својата сложена врска со американскиот предел во естетски, емоционален и духовен поглед. Тој, исто така, направил илјадници скици на различна тема. Над 2.500 од овие скици може се изложени во Институтот за уметност во Детроит.

Во 1842 година, Коул тргнал на голема турнеја низ Европа во обид да учи во стилот на старите мајстори и да ги наслика нејзините предели. Највпечатлив за Коул беше највисокиот активен вулкан во Европа, планината Етна. Коул бил толку трогнат од убавината на вулканот што направил неколку скици и најмалку шест негови слики.[18] Најпознатото од овие дела е Погледот на планината Етна од Таормина, масло на платно со големина 200 на 300 см. Коул, исто така, направил детална скица Поглед на планината Етна која покажува панорамски поглед на вулканот со урнати ѕидови на древниот грчки театар Таормина, крајно десно.

Коул исто така бил поет и се занимавал со архитектура, вообичаена практика во времето кога професијата не била толку кодифицирана. Коул бил учесник на конкурсот за дизајн одржан во 1838 година за создавање на Државната куќа во Охајо во Колумбус, Охајо. Неговиот влез го освоил третото место, а многумина тврдат дека завршената зграда, составена од првото, второто и третото место, има голема сличност со влезот на Кол.[19]

Личен живот[уреди | уреди извор]

По 1827 година, Коул одржувал студио на фармата наречена Седар Гроув, во градот Кетскил, Њујорк. Во ова студио насликал значаен дел од своите дела. Во 1836 година, се оженил со Марија Бартоу од Кетскил, внука на сопствениците, и станал постојан жител на местото. Томас и Марија имаа пет деца.[б 1] Ќерката на Коул, Емили, била ботаничка уметничка која работела во акварел и сликала порцелан.[20] Сестрата на Коул, Сара Коул, исто така била сликарка на предели.

Дополнително, Коул имал многу пријателства со важни личности во уметничкиот свет, вклучувајќи го и Даниел Вадсворт, со кого бил близок пријател. Доказ за ова пријателство може да се види во писмата што биле откриени во 1980-тите во библиотеката на колеџот Тринити Воткинсон. Во јули 1832 година, Коул емотивно му напишал на Вадсворт: „Поминаа години откако те видов и времето и светот несомнено направи многу промени кај нас двајцата; но сеќавањето на твоето пријателство... [не] никогаш не избледе во мојот ум и на тие задоволства гледам како на „цвеќиња што никогаш нема да растат во друга градина“.[21] Томас Коул починал во Кетскил на 11 февруари 1848 година од плеврит.[22] Четвртиот највисок врв во областа Кетскилс во негова чест го добил иметоТомас Коул.[23] Седар Гроув бил прогласен за национално историско место во 1999 година и сега е отворен за јавноста.[24]

Избрани дела[уреди | уреди извор]

Белешки[уреди | уреди извор]

  1. ↑ They were: Theodore Alexander Cole, born January 1, 1838; Mary Bartow Cole, born September 23, 1839; Emily Cole, born August 27, 1843; Elizabeth Cole, born April 5, 1847 (died in infancy); Thomas Cole Jr., born September 16, 1848. („A Guide to the Thomas Cole Collection“ (PDF). Albany Institute of History and Art. стр. 9. Архивирано од изворникот (PDF) на November 20, 2008. Посетено на January 6, 2009.)

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ „Thomas Cole“. National Gallery of Art. Архивирано од изворникот на August 9, 2020. Посетено на August 17, 2020.
  2. ↑ Genocchio, Benjamin (June 18, 2006). „In an Untamed Wilderness, Finding the Serene“. The New York Times. Архивирано од изворникот на January 15, 2018. Посетено на August 18, 2020.
  3. ↑ 3,0 3,1 Cotter, Holland (March 15, 2018). „Thomas Cole, American Moralist“. The New York Times. Архивирано од изворникот на May 24, 2020. Посетено на August 17, 2020.
  4. ↑ Kornhauser, Elizabeth (January 8, 2018). „Re-examining Thomas Cole“. The Magazine Antiques. Архивирано од изворникот на May 8, 2018. Посетено на May 8, 2018.
  5. ↑ Parry III, Ellwood C. (Summer 1985). „Thomas Cole's "The Hunter's Return"“. The American Art Journal. 17 (3): 2–17. doi:10.2307/1594431. JSTOR 1594431. Архивирано од изворникот на December 5, 2020. Посетено на August 24, 2020.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 Chisholm 1911.
  7. ↑ Tour brochure, Thomas Cole House, Catskill NY.Truettner, William H.; Wallach, Alan (1994). Thomas Cole Landscape into History. New Haven and London: Yale University Press. стр. 8.
  8. ↑ Truettner, William H. (1994). Thomas Cole: Landscape into History. New Haven and London: Yale University Press. стр. 25–26.
  9. ↑ Noble, Louis Legrand (1856). The life and works of Thomas Cole. New York: Sheldon, Blakeman. стр. 56.
  10. ↑ Effmann, Elise (November 2004). „Thomas Cole's View of Fort Putnam“ (PDF). The Magazine Antiques: 154–159. Архивирано од изворникот (PDF) на 2014-01-07. Посетено на September 9, 2013.
  11. ↑ „COLE T25FP“. Hamilton Auction Galleries. Архивирано од изворникот на Nov 27, 2020.
  12. ↑ Brophy, Alfred L. (2009). „Property and Progress: Antebellum Landscape Art and Property Law“ (PDF). McGeorge Law Review. 40: 605–59. Посетено на March 26, 2014.
  13. ↑ Exhibit at the Amon Carter Museum in Fort Worth, Texas
  14. ↑ Schweber, Nate (July 1, 2015). „Unknown Thomas Cole Paintings Found at His Home“. The New York Times. Посетено на July 3, 2015.
  15. ↑ Howat, John K. (2005). Frederic Church. New Haven: Yale University Press. стр. 9–12. ISBN 978-0300109887.
  16. ↑ „American Scenery--Thomas Cole vs NASA“.
  17. ↑ Cole, Thomas (January 1836). „American Scenery“. The American Monthly Magazine. 1 (1): 1–12.
  18. ↑ "Studies on Thomas Cole" Baltimore Museum of Art, Annual II. pp. 123. Baltimore, Maryland 1967.
  19. ↑ Weidman, Jeffrey; Library, Oberlin College (2000). Artists in Ohio, 1787–1900: A Biographical Dictionary (англиски). Kent State University Press. стр. 174. ISBN 978-0-87338-616-6.
  20. ↑ „The Art of Emily Cole“. Thomas Cole National Historic Site. February 19, 2019. Посетено на April 15, 2020.
  21. ↑ Cole, T., & Wadsworth, D. (1983). The correspondence of Thomas Cole and Daniel Wadsworth: Letters in the Watkinson Library, Trinity College, Hartford, and in the New York State Library, Albany, New York. Hartford, Conn.: Connecticut Historical Society.
  22. ↑ „Biography of Thomas Cole“. Thomas Cole National Historic Site. March 18, 2016.
  23. ↑ „Cedar Grove History“. Thomascole.org. Архивирано од изворникот на January 6, 2014. Посетено на March 26, 2014.
  24. ↑ „History of Cedar Grove“. The Thomas Cole National Historic Site. Архивирано од изворникот на October 18, 2007. Посетено на October 30, 2007.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Надворешни видеоснимки
Cole's Expulsion from the Garden of Eden, Smarthistory
Cole's The Oxbow, Smarthistory
Нормативна контрола
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Томас_Коул&oldid=5128118“