Спомени од книжарницата
„Спомени на книжарницата“ (изворно на англиски: Bookshop Memories) ― есеј објавен во 1936 година од англискиот автор Џорџ Орвел. Како што наведува насловот, тоа е потсетување на неговото време поминато работејќи како помошник во продавница за половни книги.
Позадина[уреди | уреди извор]
Во октомври 1934 година, тетката на Орвел, Нели Лимузин, го препорачала за таа работа, како хонорарен помошник во Катчето на љубителите на книги во Саут Енд Роуд, Хемпстед. Продавницата ја воделе нејзините пријатели Вестропови, кои исто така му обезбедиле сместување. Ја делел работата со Јон Кимхе, така што попладне работел во продавница, утрата можел слободно да пишува, а навечер да се дружи.
Кимхе се присетил дека Орвел никогаш не седел, туку стоел среде продавницата, како „малку забранувачка фигура“, кој веројатно ја негодувал идејата да им продава нешто на луѓето. Кимхе ја задржа сликата на „многу висока фигура речиси како Де Гол“ со мало момче кое гледа нагоре и купува поштенски марки од него.[1] Питер Ванситарт се сеќава дека ја посетил продавницата како дете со „малку нељубезниот помошник“ кој се обидувал да му продаде копија од Трговецот Хорн во Мадагаскар.[2] Кеј Екевал, која воспоставил врска со Орвел по средбата со него во продавницата, се присети: „Го видов овој нов помошник и мислев дека е голема предност бидејќи можеше да стигне до сите полици што никој друг не можеше без да извлече скала надвор!“[3]
Додека работел во книжарницата, Орвел работел на романот Само нека аспидистра лета (1936) и можел да се потпира на неговите искуства. Многу коментатори истакнале дека книжарницата во романот има мала врска со Катчето на љубителите на книги. [4]
Есејот првпат бил појавен во изданието на Fortnightly во ноември 1936 година.[5]
Резиме[уреди | уреди извор]
Орвел го опишува иритирачкото однесување на клиентите во книжарницата - снобови од првото издание, ориентални студенти, жени со нејасни умови и „тие луѓе кои би биле непријатни насекаде, но имаат посебни можности во книжарница“. Продавницата имала различни предмети, вклучувајќи машини за пишување, поштенски марки за собирачи, хороскопи и новогодишни новости (Орвел бил особено насмевнуван од фактурата за нив во која била вклучена фразата „2 дузи. Младенецот Исус со зајаци“). Сепак, главната споредна страна била библиотеката за позајмување книги, која за Орвел фрлил нова светлина врз читателите: „Во позајмувачката библиотека ги гледате вистинските вкусови на луѓето, а не нивните преправани вкусови“.
Како заклучок, Орвел вели дека не би сакал да биде продавач на книги со полно работно време, главно затоа што тоа е работа што има тежнеење да предизвика невкус за книгите.
Поврзување[уреди | уреди извор]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Jon Kimche in Stephen Wadhams Remembering Orwell Penguin Books 1984
- ↑ Peter Vansittart Paths from a White Horse 1986
- ↑ Kay Ekevall in Stephen Wadhams Remembering Orwell Penguin Books 1984
- ↑ D. J. Taylor Orwell:The Life Chatto & Windus 2003
- ↑ Orwell, Sonia and Angus, Ian (eds.). The Collected Essays, Journalism and Letters of George Orwell Volume 1: An Age Like This (1920-1940) (Penguin)