Пролетни буици
.png)
Пролетни буици — новела напишана од Ернест Хемингвеј, објавена во 1926 година. Делото има поднаслов „Романтичен роман во чест на поминувањето на големата трка“, и Хемингвеј го искористил како измама на светот на писателите. Тоа е првото долго дело на Хемингвеј и е напишано како пародија на Темна смеа на Шервуд Андерсон.
Синопсис[уреди | уреди извор]
Дејството на „Пролетни буици“ се одвива во северен Мичиген и се однесува на двајца мажи кои работат во фабрика за пумпи: ветеранот од Првата светска војна Јоги Џонсон и писателот Скрипс О'Нил. И двајцата се во потрага по совршена жена, иако не се согласуваат околу овој идеал.
Приказната започнува со тоа што О'Нил се враќа дома од библиотека и открива дека неговата сопруга и малата ќерка го оставиле, објаснувајќи дека „Потребно е многу за да се поправат ѕидовите на судбината“. О'Нил, очаен за дружба, се спријателува со британската келнерка Дијана во ресторанот каде што таа работи и веднаш ја замолува да се омажи за него.
Дијана се обидува да го импресионира својот сопружник читајќи книги од списоците на The New York Times Book Review, вклучително и многу заборавени „потбојлерси“ од 1920-тите. Но, О'Нил набрзо ја остава (како што се плашела дека ќе го направи кога првпат го запознала) за друга келнерка, Менди, која го воодушевува со нејзините книжевни (веројатно измислени) анегдоти.
Јоги Џонсон има период во кој се мачи поради фактот што се чини дека воопшто не сака ниту една жена, иако се ближи пролетта, „што ја претвора мечтата на млад човек во љубов“. Конечно, тој се вљубува во една домородна Американка која влегува в ресторан облечена само во мокасини, сопруга на еден од двајцата домородни Американци со кои се спријателува на крајот на приказната, во претпоследното поглавје. Џонсон е излечен од својата импотенција кога, гледајќи ја голата жена, го обзема „ново чувство“ кое побрза да ѝ го припише на Мајката природа.
Издавање[уреди | уреди извор]
Нашироко се верувало дека Хемингвеј ги напишал Пролетни буици во обид да се ослободи од договорот со неговиот издавач Бони и Лајврајт, иако Хемингвеј го негирал тоа. Тие имале право на прво одбивање за неговите следни три книги, од кои едната требало да биде роман, со услов дека договорот ќе биде раскинат ако една од трите биде одбиена.[1] Со одбивањето на Буиците, Бони и Лајврајт го раскинале договорот. Во своите писма, Хемингвеј покажувал страсна наклонетост кон неговата новела. Тој се допишувал со Шервуд Андерсон во периодот мај-јули 1926 година, изјавувајќи дека поттик за пишување на неговото прво долго дело е повеќе мотивиран од неговото одбивање да „извлече удари“ и да ја охрабри работата на Андерсон - како негов врсник - а не едноставно да го раскине договорот со Бони и Лајврајт.[2]
Напишан за десет дена, „Пролетни буици“ бил сатиричен третман на претенциозните писатели. Хемингвеј го доставил ракописот на почетокот на декември 1925 година, а до крајот на месецот бил отфрлен. Во јануари 1926 година, Макс Перкинс од Скрибнерс се согласил да ги објави Пролетните буици како додаток на идното дело на Хемингвеј.[3] Пролетни буици биле објавени од Скрибнерс во мај истата година; првото издание имало тираж од 1250 примероци.[4]
Прием кај критиката[уреди | уреди извор]
Новелата наишла на измешани реакции, која самата остро ги критикува другите писатели. Делото е генерално отфрлено од критичарите и се смета за многу помалку важно од Сонцето пак изгрева, кое било објавено истата година. Хедли Ричардсон, сопругата на Хемингвеј во тоа време, верувала дека неговата карактеризација на Андерсон е „гадна“, додека Џон Дос Пасос ја сметал за смешна, но не сакал да ја види објавена. Френсис Скот Фицџералд, од друга страна, ја сметал новелата за ремек-дело.[5] Малку книжевна критика му е посветена на Пролетни буици, бидејќи се смета за помалку важна од следните дела на Хемингвеј.[4] Американските читатели би препознале дека „Големата раса“ во поднасловот алудира на „Крајот на големата раса “ на Медисон Грант, евгенска историја и аргумент за супериорноста на нордиската крв, влијателна во САД и Германија кога првпат била објавена (1916).
Наводи[уреди | уреди извор]
Извори[уреди | уреди извор]
- Baker, Carlos H. (1981). Ernest Hemingway: Selected Letters 1917-1961. New York: Charles Scribner's Sons. ISBN 0-684-17658-0.
- Berg, A. Scott (1979). Max Perkins: Editor of Genius. New York: Washington Square Press. ISBN 0-671-46847-2.
- Mellow, James R. (1992). Hemingway: A Life Without Consequences. New York: Houghton Mifflin. ISBN 0-395-37777-3.
- Meyers, Jeffrey (1985). Hemingway: A Biography. London: Macmillan. ISBN 0-333-42126-4.
- Oliver, Charles M. (1999). Ernest Hemingway A to Z: The Essential Reference to the Life and Work. New York: Checkmark. ISBN 0-8160-3467-2.
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
- A collection of Ernest Hemingway's short fiction, including The Torrents of Spring at Standard Ebooks
- The Torrents of Spring at Faded Page (Canada)
- Hemingway Archives, John F. Kennedy Library
|