Одоардо Фокерини
Одоардо Фокерини (понекогаш познат како Едвард Фокерини; 6 јуни 1907 - 27 декември 1944 година) бил италијански римокатолички новинар.[1] Тој им издавал лажни документи на Евреите за време на Втората светска војна со цел тие да избегаат од нацистичкиот режим, но бил уапсен и испратен во концентрационен логор каде што подоцна умрел. Јад Вашем подоцна го признал како праведен меѓу народите во 1969 година за неговите напори.[2][3]
Беатификацијата на Фокерини била одржана на 15 јуни 2013 година во Модена под водство на папата Франциск, со кардиналот Анџело Амато кој претседавал со прославата во негово име.
Биографија[уреди | уреди извор]
Одоардо Фокерини бил роден на 6 јуни 1907 година во Модена како трет син на Тобија Фокерини и Марија Бертакини; неговиот татко се оженил со Тереза Мериги во 1909 година, откако мајката на Фокерини починала. Имал тројца браќа. Фокерини ја запознал Марија Маркези (1909–1989) додека бил на одмор во Тренто, и се вериле во 1925 година Тие се венчале на 9 јули 1930 година и имале седум деца заедно помеѓу 1931 и 1943 година. Децата по редослед на раѓање биле: Олга (р.1 931), Мадалена, Атилио (р. 1946), Родолфо, Џана, Карла и Паола (р. јули 1943 година). Двојката требала да добие осмо дете (Сандро или Сандра во зависност од полот), но тоа не се случило бидејќи Фокерини бил уапсен.
На 1 јануари 1934 година Фокерини се вработил во Католичка осигурителна компанија од Верона, осигурителна корпорација, и работел како агент за филијалата во Модена. Во 1933 година ја напуштил својата работа за да стане новинар и станал управен директор на Иднината на Италија. Пријател и новинар беше еврејско-италијанецот Џакомо Лампронти. Во 1936 година станал епархиски претседател на Католичката акција. Папата Пиј XI во 1937 година го пофалил Фокерини за неговата работа и му доделил Орден Свети Силвестер.
Во 1942 година, неговиот активизам за спасување на животите на Евреите за време на Втората светска војна и холокаустот првпат се манифестирал кога првиот што го спасил дошол од Полска во воз за Џенова. На 8 септември 1943 година стапил во контакт со луѓе кои му дале празни легитимации со лажни податоци и однеле група Евреи на граница. Тој им ја издал оваа лажна документација за да го избегнат нацистичкиот прогон во неутрална Швајцарија и со својот пријател свештеник Данте Сала во една прилика обезбедил документи за неговиот пријател Лампронти и неговите врски. Тој бил пријател и со Терезио Оливели.
Нацистите ја откриле оваа тајна операција и го уапсиле во болницата Карпи на 11 март 1944 година додека го организирал бегството на Енрико Донати. На 13 март 1944 година бил одведен во Сан Џовани во затворот Монте во Болоња и таму останал до 5 јули кога бил преместен во Фосоли.
Оттаму Фокерини бил испратен во работен логор во Болцано и таму останал до 4 август кога бил депортиран во германската држава; тој бил испратен во Флосенбург на 7 септември. Фокерини и испратил вкупно 166 писма на сопругата додека бил во затвор. Нацистите потоа го испратиле во концентрационен логор во Херсбрук каде што подоцна починал на 27 декември 1944 година поради нетретирана инфекција на ногата, додека потврдата за неговата смрт дошла подоцна на 4 јуни 1945 година.
Неговите последни зборови биле објавени како: „Изјавувам дека умирам во најчистата римокатоличка вера и целосно подложен на волјата Божја. Тој спасил вкупно 105 еврејски животи.
Постхумно признание[уреди | уреди извор]
Во 1969 година тој добил постхумно признание од Јад Вашем за неговите херојски напори за време на војната во спасувањето на животите на безброј Евреи и му ја додели титулата Праведник меѓу народите.
Во 2007 година, тогашниот претседател на Италијанската Република Џорџо Наполитано му доделил златен медал за граѓански заслуги за неговите херојски дејствија за време на Втората светска војна.
Беатификација[уреди | уреди извор]
Каузата за беатификација започна во времето на папата Јован Павле II на 12 февруари 1996 година, откако тој бил прогласен за Божји слуга откако Конгрегацијата за причините на светците го издал официјалниот „nihil obstat“ за каузата и дозволил таа да започне на епархиско ниво; Епископот Басано Стафиери го надгледувал неговото отворање на 30 март 1996 година и неговото завршување на 26 мај 1998 година. CCS го потврдил овој процес на 28 мај 1999 година во Рим.
Постулацијата ја изготвил, а потоа ја доставил Позицијата до CCS во 2003 година и дозволил одборот на теолози да ја одобри причината на 16 октомври 2007 година и CCS да го стори тоа исто така на 3 април 2012 година. Папата Бенедикт XVI - на 10 мај 2012 година - потврдил дека Фокерини умрел „in odium fidei“ (во омраза кон верата) и на тој начин ја одобрил неговата беатификација. Кардиналот Анџело Амато претседавал со беатификацијата во Модена на 15 јуни 2013 година во име на папата Франциско. На беатификацијата присуствува и пријателот на Фокерини, Лампронти.
Сегашниот постулатор за оваа кауза е францисканскиот свештеник Џованџузепе Калифано.
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ „Blessed Odoardo Focherini“. Santi e Beati. Посетено на 16 October 2016.
- ↑ „Blessed Odoardo Focherini“. Saints SQPN. 26 December 2013. Посетено на 3 December 2014.
- ↑ „English“. Odoardo Focherini. Посетено на 16 October 2016.
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
|