Митишчи
| Митишчи Мытищи | |||
|---|---|---|---|
 Voloshinoy Street in Mytishchi | |||
| |||
Местоположба на Митишчи
 | |||
| Држава | Русија | ||
| Федерален субјект | Московска област | ||
| Основан во | 1460 | ||
| Сегашенски статус од | 1925 | ||
| Управа | |||
| • Leader | Александар Казаков | ||
| Надм. вис. | 150 м | ||
| Население (попис 2010)[1] | |||
| • Вкупно | 173.160 | ||
| • проц. од (2018)[2] | 211.606 (+22,2%) | ||
| • Ранг | 105 во 2010 | ||
| • Urban settlement | Митишчи урбана населба | ||
| Часовен појас | московско време  [3] (UTC+3) | ||
| Поштенски код(ови)[4] | 141000–141002, 141004–141011, 141013–141018, 141020, 141021, 141023–141029, 141037–141043, 141045–141050, 141053, 141056–141059, 141101–141132, 141941–141945, 994003–994005 | ||
| Повикувачки број | +7 495 | ||
| Мреж. место | mytischi-city.ru | ||
.svg)
.png)
Митишчи (Мытищи) е град во Русија во Московска област. Се наоѓа на 19 -km североисточно од Москва, на реката Јауза што се влева во рекаљта Москва) и железничката пруга Москва-Јарослављ. Градот претставува административен и образовен центар на Митишчинскиот дистрикт. Познат е по својот акведукт, изграден од 1779—1804 година, по наредбата на Катарина II, кој претставувал прво средство за снабдување на Кремљ со чиста вода. Према пописот на населението од 2010 година во градот живеело 173.341 житела.
Историја[уреди | уреди извор]
Областа на денешен Митишичи најпрво била населена од ловци и рибари околу 6-8 милениуми п.н.е., т.е. во доцниот период на камено доба. Во 8-9 век просторот го населиле Словенските племиња (Вјатичи и Кривичи). Денеска во Митишчиј и околу него постојат околу десетина вакви населби од периодот од 11 до 13 век. Населбата под сегашното име постои од 1460 година, тесно поврзана со пристаништето на реката Јаузе. Тоа бил важен центар за трговија каде што трговците требало да плаќаат даноци. Населбата и го добила името по корупција (мито, јазик руски мыт)., а од 19 век е преименувана во Голем Митишчи (Большие Мытищи). Годината 1862 низ Големиот Митишчи е изградена железничка пруга.
Статусот на градот оваа населба го добила на 17 август 1925 година.
Население[уреди | уреди извор]
Во средината на 19 века бројот на населението изнесувал 389 жители. Денеска, Митишчи е трет по бројот на жители, после Подољск и Љуберци. Според прелиминарните податоци од пописот, во градот во 2010 година живеело 173.341 житела, 13.441 (8,41%) повеќе од во 2002 година.
{{ДемографијаРУ |1939=60118 |1959=98606 |1970=118653 |1979=140656 |1989=154068 |2002= 159900
Привреда[уреди | уреди извор]
Митишчи е најголем индустријски центар во регионот, каде најразвиено е машинското производство на на оружје, машинско инженерство на (вагони за Метро), но постојат и погони за електромеханика, производство на вештачка смола, линолеум, пластика итд.
Партнерски градови[уреди | уреди извор]
Види уште[уреди | уреди извор]
- Јуриј Безменов, совјетски новинар и контраобавештајац
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Федерална служба за државна статистика (2011). „Всероссийская перепись населения 2010 года. Том 1“. Всероссийская перепись населения 2010 года. Федерална служба за државна статистика. Посетено на June 29, 2012.
- ↑ „26. Численность постоянного населения Российской Федерации по муниципальным образованиям на 1 января 2018 года“. Федерална служба за државна статистика. Посетено на 23 јануари 2019.
- ↑ „Об исчислении времени“. Официальный интернет-портал правовой информации. 3 јуни 2011. Посетено на 19 January 2019.
- ↑ Почта России. Информационно-вычислительный центр ОАСУ РПО. (Russian Post). Поиск объектов почтовой связи (Postal Objects Search) (на руски)
- ↑ Грешка во наводот: Погрешна ознака
<ref>; нема зададено текст за наводите по имеMoscowO_admlist.
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
 |
„Митишчи“ на Ризницата ? |
- Матична страница
- Неофицијално мрежно место Архивирано на 11 јули 2008 г.