Кароли Лоц

Од Википедија — слободната енциклопедија
Лоц Кароли

Лоц Кароли Антал Пал или Карл Антон Пол Лоц (16 декември 1833 – 13 октомври 1904 година) бил германско - унгарски сликар.

Кариера[уреди | уреди извор]

Коњи во дождовна бура (1862)

Карл Лоц е роден во Бад Хомбург Таунус, Германија, како седмо и најмладо преживеано дете на Вилхелм Кристијан Лоц и Антонија Хофлик (Хофлих). Неговиот татко бил камериер на принцот Густав цу Хесен-Хомбург во времето кога принцот ја претставувал Австрија на Виенскиот конгрес, кој меѓу другите работи се занимавал со правата на суверенитет на Домот на Хесен-Хомбург над Хесен-Дармштат. Ненадејната смрт на младиот барон фон Синклер, вршител на должност, го принудил ВЦ Лоц привремено да ја преземе улогата. Додека бил во Унгарија во 1815 година се запознал со 13-годишнатс Антонија Хоефлих, со кој се оженил три години подоцна. Таа родила 8 деца, од кои Карл бил најмал.

ВЦ Лоц починал во 1837 година и Антонија го преселила семејството во Пешта (сега еден од трите составни делови на Будимпешта, оној на источниот брег на реката Дунав). Карл учел на Пиаристенгимназијата, каде, иако калвинист, му била доделена стипендија за неговиот исклучителен академски настап. Својата уметничка кариера ја започнал како ученик на Хофкапелмајстер Дестуш, потоа учел во академијата на венецијанскиот мајстор Јакаб Марастони (1804–1860). Подоцна бил ученик на историските сликари Хенрик Вебер (1818–1866) во Будимпешта и Карл Рал (1812–1865) во Виена.

Заедно со Рал работел на бројни проекти. Подоцна започнал со сопствени оригинални дела, прво како романтичен пејзажен уметник во сцените на Алфелд (унгарската низинска рамнина), а потоа како креатор на монументални мурали и фрески во стилот на венецијанскиот мајстор Тјеполо.

По различни дела во Будимпешта цртал и работел во Виена. Тој ги поставил плановите за грандиозна палата и ги завршил муралите нарачани од игуменот на опатијата Тихани за неговата опатиска црква на брегот на езерото Балатон. Тој станал познат по своите портрети и актови, за кои позирале и сопругата и неговите ќерки (особено Катарина). Лоц го нашол брачното блаженство само на 58-годишна возраст, кога се оженил со вдовицата Јакобој, поранешна сопруга на неговиот брат Пол Јохан Хајнрих, кој починал во 1828 година. Оттогаш тој ги потпишувал своите дела Кароли Џејкобој-Лотц.

Во 1882 година Лоц бил назначен за професор на различни уметнички академии во Будимпешта, а во 1885 година станал декан на новоформираното одделение за жени сликари. Бил почесен член на Академијата за ликовни уметности во Виена.

Неговата последна важна јавна задача била „Апотеоза на Хабсбуршката династија“, огромна таванска фреска во хабсбуршката соба на новоизградениот Буда замок, кој го насликал во 1903 година, една година пред неговата смрт. Лоц веќе бил сериозно болен кога работел на фреската. „Апотеозата“ ги следел традициите на барокното дворско сликарство и делото било пофалено од современите критичари. Фреската ја преживеала војната неуништена, но била уништена во 1950-тите.

Починал во 1904 година во Будимпешта. Како „Принц на унгарските уметници“ добил државен погреб и бил погребан во меморијален центар. Неговите слики, цртежи и скици биле донирани на државата Унгарија и сега се наоѓаат во Музејот на ликовната уметност во Будимпешта. Неколку унгарски градови имаат улици именувани по него, има унгарски поштенски марки со неговата сличност, а има и биста во Националниот музеј во Будимпешта.

Сликарски работи[уреди | уреди извор]

Галопирачки одметник (околу 1857 г.)

Галерија[уреди | уреди извор]

Цитати[уреди | уреди извор]

Професорот Карл Лоц



"...дури и меѓу повеќе од осумдесет ученици блеснаа неговите подароци, неговиот ентузијазам за Вистината и неговата неуморна трудољубивост."

—(Карл Рал пишува за Карл Лоц и Мориц Тан во писмо до архитектот од Будимпешта Фесл, 28 април 1863 година)

„Иако е роден во Бад Хомбург тој и припаѓа на Унгарија поради неговата мајка родена во Унгарија и живеалиштето на неговото семејство во оваа земја. Великодушно обдарен на секој друг начин, само среќа и пропорционален материјален успех му биле одбиени, тој останува речиси скриен, и покрај неговата ретка генијалност“.

—(Август Џорџ-Мајер, училишен пријател на Карл Ран, на неговиот соученик Карл Лоц, во 1883)

Наводи[уреди | уреди извор]

  • Австриски биографски лексикон: 1815-1950, Bd. 5 (Lfg. 24), стр.332 (де)

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Кароли_Лоц&oldid=5190129“