Арпитанија

Карта на „Арпитанија“, со имиња на места во „Арпитан“. Влошката ги илустрира двата изолирани града Фаето и Селе ди Сан Вито во провинцијата Фоџа, регионот Апулија во јужна Италија, каде што се зборува и француско-провансалски.

„Знамето на Арпитанија“ со мотивот „Сонцето на Алпите“ во комбинација со „ѕвездите на Европа“ (Aliance Culturèla Arpitanna)

Арпитанија (арпитански и италијански: Arpitania) е контроверзен термин кој го означува наводното етничко или културно единство на Западните Алпи, претставено со говорници на француско-провансалски (наречени Арпитан).

„Арпитанија“ приближно одговара на историскиот округ Савој и неговата наследничка држава Војводството Савој:

• Франција (Аин, Рона, Савоа, Горна Савоа, голем дел од департманот Изер, јужен Франш-Комте). Северозападниот истакнат дел (како линија помеѓу Макон и Роан) се гледа како лингвистички преоден помеѓу арпитанскиот, окситанскиот и другите оилски јазици . 

• Италија (Долината Аоста, делови од Пиемонт, Фаето и Селе ди Сан Вито во провинцијата Фоџа, во Апулија)
• Швајцарија (Романдија, со исклучок на северните и западните делови на Јура)

Термините Арпитан и Арпитанија (Arpitanie) се неологизми измислени во 1970-тите од Џозеф Хенриет (роден 1945 година), учител во комунистичко училиште, кој бил под влијание на баскискиот активист Федерико Крутвиг. Во својата Гаралдеа (објавена 1978 година), Крутвиг ги именувал Баскијците „Гаралдитанци“, наводна неолитска раса за која тој тврдел дека постоела пред илјадници години. Барајќи расни или јазични остатоци од „гаралдитанците“, тој се преселил во долината Аоста во 1970 година, конструирајќи баскиски етимологии за локалните имиња на места.

Во Аоста, Крутвиг се спријателил со младиот маоистички активист Џозеф Хенриет. Под влијание на Крутвиг, Хенриет ја прогласил локалната патоа за потомок на неолитскиот „гаралдитански јазик“. Подоцна го заменил поимот гаралдитан со харпитан, спој на патоаските зборови арпа „алп“, арпијан „оној што работи на алп“ и баскиската етимологија баскиска харри-пе „под карпите“ предложена од Крутвиг.

Околу 1980 година, Хариет го отфрлил почетниот h- инспириран од баскија, сега предлагајќи „Арпитанска конфедерација“ (Конфедерација арпитане) што ќе ги обедини Савој и Вале (но не вклучувајќи го Вауд што зборува на патоа). Со неуспехот на неговото политичко движење Арпитан, се повлекол во приватниот живот.

Терминот арпитан од 1990-тите нашол употреба надвор од непосредната сфера на активностите на Хенриет, особено поттикнат од онлајн употребата. Пичард (2009) сугерирал дека неговиот новооткриен успех се должи на радосната рима со окситанскиот и неумешноста на алтернативниот франкопровансал. Алтернативниот термин patois, иако во Швајцарија се гледа со љубов, во Франција има снисходлива или „понижувачка“ конотација. An Aliance Culturèla Arpitana е основана во 2004 година.

Библиографија

• Jozé Harrieta [Joseph Henriet], La lingua arpitana, 1976 година.
• Микаел Бодлоре-Пенлаез, „Савој и Аоста, срцето на народот Арпитан“ во Атлас на нациите без државјанство во Европа: Малцинските луѓе во потрага по признавање, И Лолфа, 2011 година.ISBN 978-1-84771-379-7
• Les Alpes et leurs noms de lieux, 6000 ans d'histoire ? : Les appellations d'origine pré-indo-europeenne., Paul-Louis Rousset, 1988,ISBN 2-901193-02-1
• Les mots de la montagne autour du Mont-Blanc, Hubert Bessat et Claudette Germi, Ed. Ellug, програма Rhône-Alpes, Recherches en Sciences Humaines, 1991 година, ISBN 2-902709-68-4 .

Надворешни врски

• Aliance Culturèla Arpitana
• Бабелски лексилог ( француски )
• Знаме на движењето Харпитања
• Слушајте некои аудио документи Архивирано на 16 јули 2014 г. на арпитански дијалект.