Телесно казнување
| Дел од низата за |
| Телесно казнување |
|---|
 |
| По место на извршување |
| По начин на спроведување |
| По земја |
| Судски случаи |
| Политики |
Телесно казнување или физичко казнување казна наменета да предизвика физичка болка кај некое лице. Најчесто се практикува на малолетни лица, особено во домовите и училиштата. Вообичаени методи вклучуваат плескање или плескање со лопатка. Историски се користела како казна и за возрасни, особено врз затвореници и поробеници. Друг вообичаен методи е и камшикување.
Казнувањето на криминалот со нанесување болка или повреда, вклучително и камшикување, жигосување, па дури и осакатување, се практикувало во повеќето цивилизации уште од античко време. Сепак, со растот на хуманитарните идеали од просветителството, ваквите казни сè повеќе се сметаа за нехумани . До крајот на 20 век, телесната казна беше отстранета од правните системи на повеќето развиени земји.[1]
Законитоста во 21 век на телесната казна во различни околности се разликува според надлежност. На меѓународно ниво, кон крајот на 20 век и почетокот на 21 век, примената на законот за човекови права се однесува на прашањето за телесното казнување во голем број случаи:
- Телесната казна во домот, казнувањето на деца или тинејџери од родители или други полнолетни старатели, е легално во поголемиот дел од светот. 58 земји, повеќето од нив во Европа и Латинска Америка, го забранија овој вид на казнување од 2018 година.[2]
- Училишната телесна казна, на учениците од наставници или училишни раководители, е забранета во многу земји, вклучувајќи ги Канада, Кенија, Јужна Африка, Нов Зеланд и цела Европа. Легална е , ако и поретко, во некои држави на САД .
- Судската телесна казна, како дел од кривичната казна наложена од суд, одамна исчезна од европските земји.[3] Сепак, заклучно со ноември 2017 година, таа е законска во делови од Африка, Азија, Карибите и домородните заедници на Еквадор и Колумбија. Тесно поврзана е и воспитната телесна казна или дисциплинската телесна казна, наредена од затворските власти или извршена директно од вработените во установата. Телесната казна е дозволена и во некои од армиите во светски рамки.
Постојат други употреби на телесна казна, на пример, како што некогаш се практикувало на чираците од нивните господари. Во многу западни земји, медицинските и организациите за човекови права се спротивставуваат на телесно казнување на деца. Кампањите против телесната казна имаат за цел да донесат правна реформа за забрана за употреба на телесна казна врз малолетни лица во домовите и училишта.
Историја[уреди | уреди извор]
Поврзано[уреди | уреди извор]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ „Corporal punishment“. Encyclopædia Britannica. 9 November 2014.
- ↑ „States which have prohibited all corporal punishment“. www.endcorporalpunishment.org. Global Initiative to End All Corporal Punishment of Children. Архивирано од изворникот на 19 December 2016. Посетено на 7 July 2015.
- ↑ „Архивиран примерок“ (PDF). Архивирано од изворникот (PDF) на 17 January 2018. Посетено на 17 January 2018.
Дополнителна литература[уреди | уреди извор]
- Barathan, Gopal; The Caning of Michael Fay, (1995). A contemporary account of an American teenager ( Michael P. Fay ) caned for vandalism in Singapore.
- Gates, Jay Paul and Marafioti, Nicole; (eds.), Capital and Corporal Punishment in Anglo-Saxon England, (2014). Woodbridge: Boydell & Brewer.
- Moskos, Peter; In Defence of Flogging, (2011). An argument that flogging might be better than jail time.
- Scott, George; A History of Corporal Punishment, (1996).
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
- "Spanking" Архивирано на 4 јануари 2011 г. (Ontario Consultants on Religious Tolerance)
- Center for Effective Discipline (USA)
- World Corporal Punishment Research
- Global Initiative to End All Corporal Punishment of Children
Предлошка:Substantive human rights
|