Преглед на кодот на Британска антарктичка експедиција (1901—1904)

{{Infobox expedition
| name = Британска антарктичка експедиција 
| image = Discovery_alongside_Barrier.jpg
| alt = Бродот ''Дискавери'' на [[Антарктик]]от покрај [[Росова Ледена Плоча|Големата ледена препрека]], денес позната како Росова Ледена Плоча
| caption = Бродот ''Дискавери'' на [[Антарктик]]от покрај [[Росова Ледена Плоча|Големата ледена препрека]], денес позната како Росова Ледена Плоча
| nation = {{flagcountry|United Kingdom of Great Britain and Ireland|1911}}
| leader = [[Роберт Фалкон Скот|Роберт Скот]]
| departure_date= 1901-1904
| start_location =  
| return_date= 
| ships = ''[[Дискавери (брод)|Дискавери]]''
| num_participants=47 
| survivors=
| goal=За прв пат во историјата на поларното истражување, патувања со санки биле направени на ледникот на Антарктикот
 <br>Достигната географска ширина 82°11′ југ <br>Позицијата на Јужниот магнетен пол е точно одредена за прв пат
| achievements=Откриена [[Земја на Кралот Едвард VII|Земјата на Кралот Едвард VII]]<br>За [[Росов Остров|Росовиот Остров]] е докажано дека е остров<br>[[Трансантарктички Планини|Трансантарктичките Планини]] се мапирани<br>Отворени јужните оази - територии ослободени од снег и мраз<br>Докажано е дека [[Росова Ледена Плоча|Големата ледена препека]] е ледена плоча<br>Откривањето на фосилизирани праисториски растенија ја докажала поврзаноста на Антарктикот со античкиот континент [[Гондвана]]
| route_image =  
| route_image_caption =  
}}

'''Експедицијата на „Дискавери“ од 1901-1904 година''', официјално позната како '''Британска национална антарктичка експедиција''' —  прво официјално британско истражување на регионите на [[Антарктик]]от од [[Британска антарктичка експедиција (1839—1843)|патувањето]] на [[Џејмс Кларк Рос]] шеесет години порано (1839-1843). Организирана во голем обем под заеднички комитет на [[Кралско друштво|Кралското друштво]] и [[Кралско географско друштво|Кралското географско друштво]] (КГД), новата експедиција спровела научно истражување и географско истражување на тогашниот главно недопрен континент. Експедицијата ја започнала кариерата на [[Антарктикот]] на многумина кои ќе станат водечки фигури во т.н. херојското доба на истражување на Антарктикот, вклучувајќи ги [[Роберт Фалкон Скот]] кој ја предводел експедицијата, [[Ернест Шеклтон]], [[Едвард Адријан Вилсон|Едвард Вилсон]], [[Френк Вајлд]], [[Том Крин]] и [[Вилијам Лешли]]

Неговите научни резултати опфатиле широка област во [[биологија]]та, [[зоологија]]та, [[геологија]]та, [[метеорологија]]та и [[Магнетизам|магнетизмот]].  Експедицијата го открила постоењето на единствените антарктички долини без снег, кои ја содржат најдолгата река на [[Антарктикот]]. Понатамошните достигнувања ги вклучувале откритијата на колонијата на царскиот пингвин на [[Крозиеров ’Рт|Крозиеровиот ’Рт]], на [[Земја на Кралот Едвард VII|Земјата на Кралот Едвард VII]] и Поларното плато (преку западната планинска патека) на кое се наоѓа [[Јужен Пол|Јужниот пол]]. Експедицијата се обидела да стигне до [[Јужен Пол|Јужниот Пол]] патувајќи до најдалечната јужна точка пријавена 82°17′S.

Како чекор напред за подоцнежните потфати, Експедицијата ''Дискавери'' била обележје во историјата на британското истражување на [[Антарктикот]].

== Заднина ==
=== Претходници ===
Помеѓу 1839 и 1843 година, капетанот на кралската морнарица [[Џејмс Кларк Рос]], командувајќи ги своите два брода ''[[ХМС Еребус]]'' и ''[[ХМС Терор]]'', завршил [[Британска антарктичка експедиција (1839—1843)|три патувања до континентот Антарктик]]. За тоа време тој открил и истражил нов сектор на Антарктикот кој ќе обезбеди поле за работа за многу подоцнежни британски експедиции. {{Sfn|Coleman}}
[[Податотека:James_Clark_Ross.jpg|врска=//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a3/James Clark Ross.jpg/170px-James Clark Ross.jpg|алт=A man in a heavily embroidered uniform looks right, graping a large sword. A navigational instrument stands on a table, lower right.|лево|мини| Сер [[Џејмс Кларк Рос]], откривач на [[Росово Море|Росовото Море]], [[Росова Ледена Плоча|Росовата Ледена Плоча]] и Мекмердо]]
Рос ја утврдил општата географија на овој регион и именувал многу негови одлики; [[Росово Море|Росовото Море]], Големата ледена пречка (подоцна преименувана во [[Росова Ледена Плоча]]), [[Росов Остров|Росовиот остров]], [[Адеров ’Рт|Адеровиот ’Рт]], [[Викториина Земја|Викториината Земја]], заливот [[Мекмердо (залив)|Мекмердо]], [[Крозиеров ’Рт|Крозиеровиот ’Рт]] и двојните вулкани [[Еребус]] и [[Терор (вулкан)|Терор]]. {{Sfn|Coleman}} Тој се враќал во пречката неколку пати, надевајќи се дека ќе навлезе во неа, но не можел да го стори тоа, постигнувајќи го својот најдалечен југ во малиот довод на гребенот на 78°10′, во февруари [[1842]] година. {{Sfn|Preston}} Рос се сомневал дека земјата лежи на исток од гребенот, но не можел да го потврди ова.

По Рос, немало регистрирани патувања во овој сектор на [[Антарктикот]] во следните педесет години. Потоа, во јануари [[1895]] година, норвешкото патување направило кратко слетување на [[Адеров ’Рт|Адеровиот ’Рт]], најсеверниот врв на [[Викториина Земја|Викториината Земја]]. {{Sfn|Preston}} Четири години подоцна [[Карстен Борхгревинк]], кој учествувал во [[Експедиција на „Јужен Крст“|ова слетување]], ја презел својата експедиција во регионот, со бродот ''[[Јужен Крст (брод)|Јужен Крст]]''. Оваа експедиција била финансирана со донација од 35.000 фунти од британскиот издавачки магнат Сер Џорџ Њунс, под услов потфатот да се нарече „''Британска експедиција на Антарктикот''“. {{Sfn|Preston}} [[Карстен Борхгревинк|Борхгревинк]] слетал на [[Адеров ’Рт|Адеровиот ’Рт]] во февруари [[1899]] година, подигнал мала колиба и таму ја поминал зимата во [[1899]] година. Следното лето тој отпловил на југ, пристигнувајќи на влезот на [[Росова Ледена Плоча|Росовата Ледена Плоча]]. Група од тројца експедитори потоа со санки продолжиле кон југ на површината на гребенот и стигнала до новиот најоддалечен југ на 78°50′. {{Sfn|Huntford, ''The Last Place on Earth''}}

Експедицијата ''Дискавери'' била планирана за време на напливот на меѓународен интерес во регионите на [[Антарктикот]] на крајот на 19 век и почетокот на 20 век. [[Прва германска антарктичка експедиција|Германска експедиција]] под водство на [[Ерих Дагоберт фон Дригалски|Ерих фон Дригалски]] заминувала приближно во исто време со ''Дискавери'', за да го истражи регионот на континентот јужно од [[Индискиот Океан]]. Шведскиот истражувач Ото Норденшелд водел [[Шведска антарктичка експедиција|експедиција]] во [[Греамова Земја|Греамовата Земја]], а француска експедиција под Жан Батист Шарко одела кон [[Антарктички Полуостров|Антарктичкиот Полуостров]]. Конечно, британскиот научник Вилијам Спирс Брус водел [[Шкотска национална антарктичка експедиција|научна експедиција]] до [[Веделово Море|Веделовото Море]]. {{Sfn|Huntford, ''The Last Place on Earth''}}

=== Кралската морнарица, Маркам и Скот ===
Под влијание на Џон Бароу, вториот секретар на Адмиралитетот, поларното истражување станало приоритет на [[Кралска воена морнарица|Кралската морнарица]] по [[Наполеонови војни|Наполеоновите војни]]. {{Sfn|Crane}} Поморскиот интерес се намалил по исчезнувањето во 1845 година на експедицијата на Џон Френклин, и многуте бесплодни пребарувања што следеле. По проблемите со кои се соочила експедицијата на Северниот Пол од 1874–76 година, предводена од Џорџ Нарес, и самата изјава на Нарес дека Северниот Пол е „''неизводлив''“, Адмиралитетот одлучил дека понатамошните поларни потраги ќе бидат опасни, скапи и залудни. {{Sfn|Jones}}
[[Податотека:Scott_of_the_Antarctic_crop.jpg|врска=//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/62/Scott of the Antarctic crop.jpg/170px-Scott of the Antarctic crop.jpg|алт=Man with receding hairline, looking left, wearing naval uniform with medals, polished buttons and heavy shoulder decorations|мини| Капетан [[Роберт Фалкон Скот]], назначен за водач на експедицијата ''Дискавери'']]
Сепак, секретарот на [[Кралско географско друштво|Кралското географско друштво]] (а подоцна и претседател) Сер Клементс Маркам бил поранешен поморски човек кој служел на една од експедициите за помош на Френклин во [[1851]] година {{Sfn|Preston}} Тој го придружувал Нарес за дел од експедицијата 1874–76, и останал цврст застапник за продолжување на историската улога на морнарицата во поларните истражувања. {{Sfn|Markham}} Можност да се продолжи оваа амбиција се појавила во ноември 1893 година, кога истакнатиот биолог [[Џон Мареј (океанограф)|Сер Џон Мареј]], кој ги посетил водите на [[Антарктикот]] како биолог со ''[[Експедиција на „Челинџер“|Челинџер]]'' во 1870-тите, се обратил до друштвото. Мареј претставил труд со наслов „''Обновувањето на истражувањето на Антарктикот''“ и повикал на целосна експедиција во корист на британската наука. {{Sfn|Jones}} Ова било силно поддржано, и од Маркам и од главното научно тело во земјата, [[Кралско друштво|Кралското друштво]]. Бил формиран заеднички комитет на двете здруженија за да се одлучи за формата во која требало да биде спроведена експедицијата. Визијата на Маркам за целосна поморска опфатеност по стилот на Рос или Френклин била спротивставена од деловите на заедничкиот комитет, но неговата истрајност била таква што експедицијата на крајот била обликувана главно според неговите желби. Неговиот братучед и биограф подоцна напишал дека експедицијата била „''креација на неговиот мозок, производ на неговата упорна енергија''“. {{Sfn|Jones}}

Долго време било практика на Маркам да ги земе предвид ветувачките млади поморски офицери кои подоцна би можеле да бидат погодни за поларни одговорности, доколку се укаже прилика. Тој за прв пат го набљудувал [[Роберт Фалкон Скот]] во 1887 година, додека вториот служел со ''ХМС Ровер'' во [[Свети Кристофер]] и се сетил на него. Тринаесет години подоцна, Скот, сега поручник на ''Маџестик'', барал пат за напредување во кариерата, а случајната средба со Сер Клементс во [[Лондон]] го натерало да се пријави за раководство на експедицијата. Скот долго време бил во мислите на Маркам, иако во никој случај не секогаш и негов прв избор, но другите фаворизирани кандидати или станале премногу стари според него или повеќе не биле достапни. {{Sfn|Crane}} Со одлучната поддршка на Маркам, назначувањето на Скот било обезбедено до [[25 мај]] [[1900]] година, по што брзо следело неговото унапредување во командант. {{Sfn|Preston}}

=== Наука наспроти авантура ===
Командната структура на експедицијата допрва требало да се реши. Маркам од самиот почеток бил решен дека неговиот генерален водач треба да биде поморски офицер, а не научник. {{Sfn|Crane}} Скот, пишувајќи му на Маркам по неговото назначување, повторил дека „''мора да има целосна команда со бродот и пристигнувањата''“ и инсистирал да биде консултиран за сите идни состаноци. {{Sfn|Crane}} Меѓутоа, Заедничкиот комитет, со прифаќање на Маркам, обезбедил назначување на [[Џон Волтер Грегори]], професор по геологија на Универзитетот во Мелбурн и поранешен асистент геолог во [[Британски музеј|Британскиот музеј]], за научен директор на експедицијата. Ставот на Григориј, одобрен од фракцијата на Кралското друштво на Мешовитиот комитет, бил дека организацијата и командата на копнената група треба да бидат во негови раце: „....''На капетанот ќе му биде наложено да даде таква помош како што се влечење мрежи, да стави чамци каде што е потребно на располагање на научниот персонал''.“ {{Sfn|Crane}} Во спорот што следел, Маркам тврдел дека командата на Скот на целата експедиција мора да биде целосна и недвосмислена, а самиот Скот инсистирал на тоа до точка на повлекување од проектот {{Sfn|Jones}} {{Sfn|Crane}} Ставот на Маркам и Скот преовладал, а Грегори поднеселоставка, велејќи дека научната работа не треба да биде „''подредена на поморската авантура''“{{Sfn|Jones}}

Оваа контроверзија ги влошило односите меѓу друштвата, кои се задржале по завршувањето на експедицијата и се одразиле во критиките за обемот и квалитетот на некои од објавените резултати. {{Sfn|Jones}} Маркам тврдел дека неговото инсистирање на поморска команда е првенствено прашање на традиција и стил, наместо да укажува на непочитување на науката. Тој јасно го кажал своето верување дека, само по себе, самото достигнување поголема географска ширина од некој друг е „''недостојно за поддршка''“. {{Sfn|Jones}}

== Персонал ==
[[Податотека:Shackleton_nimrod_46.jpg|врска=//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/06/Shackleton nimrod 46.jpg/170px-Shackleton nimrod 46.jpg|алт=Man with hair centre-parted, wearing high white collar with tie, and a dark jacket. His facial expression is serious|лево|мини| [[Ернест Шеклтон]], трет офицер на бродот]]
Маркам се надевал на полноправна кралска поморска експедиција, но бил предупреден од Адмиралитетот дека „''сегашните потреби на поморската служба [ќе] ги спречат да позајмуваат офицери''...“ {{Sfn|Crane}} Сепак, Адмиралитетот се согласил да го ослободи Скот и [[Чарлс Ројдс]], а подоцна им дозволил на [[Мајкл Барн]] и [[Реџиналд Скелтон]] да се приклучат на експедицијата. {{Sfn|Huntford, ''The Last Place on Earth''}} Останатите офицери биле од Британската трговска морнарица, вклучувајќи го [[Алберт Армитаж]], вториот човек во команда, кој имал искуство со експедицијата на Арктикот од Џексон-Хармсворт, 1894–97 година, и [[Ернест Шеклтон]], назначен за трет офицер задолжен за резервите и одговорен за уредување на забавите. {{Sfn|Fisher}} Адмиралитетот, исто така, ослободил околу дваесет ситни офицери и морнари, а остатокот од екипажот бил од трговската служба или од цивилно вработување. {{Sfn|Huntford, ''The Last Place on Earth''}}  Меѓу комплементот на долната палуба имало некои кои станале ветерани на Антарктикот, вклучувајќи ги [[Френк Вајлд]], [[Вилијам Лешли]], [[Том Крин]] (кој се приклучил на експедицијата по напуштањето на морнар во [[Нов Зеланд]]), {{Sfn|Smith}} [[Едгар Еванс]] и [[Ернест Џојс]]. {{Sfn|Savours}} Иако експедицијата не била формален проект на морнарицата, Скот предложил експедицијата да се води на поморски линии и обезбедил доброволен договор на екипажот да работи според Законот за поморска дисциплина. {{Sfn|Fiennes}}

Научниот тим бил неискусен. Д-р [[Џорџ Мареј (натуралист)|Џорџ Мареј]], наследникот на Григори како главен научник, требало да патува само до [[Австралија]] (всушност тој го напуштил бродот во [[Кејптаун|Кејп Таун]]), {{Sfn|Fiennes}} користејќи го патувањето за да ги обучи научниците, но без никаква улога во детална работа на експедицијата. Единствениот научник со претходно искуство на Антарктикот бил [[Луј Бернаки]], кој бил со Борхгревинк како магнетен набљудувач и метеоролог. Геологот Хартли Ферар бил 22-годишен неодамнешен дипломиран на Кембриџ за кој Маркам сметал дека „''можеби да се направи човек''“. Морскиот биолог [[Томас Вере Хоџсон]], од музејот во Плимут, претставувал позрела фигура, како и постариот од двајцата лекари, Реџиналд Кетлиц, кој на 39 години бил најстариот член на експедицијата. Тој, како и Армитаж, бил со експедицијата Џексон-Хармсворт. {{Sfn|Preston}} Помладиот лекар и зоолог бил [[Едвард Адријан Вилсон]], кој се зближил со Скот и ги обезбедил особините на смиреност, трпение и одвоеност што наводно му недостасувале на капетанот. {{Sfn|Huntford, ''The Last Place on Earth''}}

== Организација и цели ==
[[Податотека:Plate_(AM_1972.107-1).jpg|врска=//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/89/Plate (AM 1972.107-1).jpg/220px-Plate (AM 1972.107-1).jpg|мини| Royal Doulton кинеска коскена плоча од експедицијата, означена со „„ОТКРИВАЊЕ“ АНТАРКТИЧНА ЕКСПЕДИЦИЈА 1901“]]

=== Финансии ===
Вкупната цена на експедицијата била проценета на 90.000 фунти (2009 еквивалент околу 7,25 милиони фунти), {{Sfn|Measuring Worth}} {{Sfn|Fiennes}} од кои 45.000 фунти биле понудени од британската влада под услов двете здруженија да соберат соодветна сума. {{Sfn|Crane}} Тие го постигнале ова, главно благодарение на донацијата од 25.000 фунти од богатиот член на [[Кралско географско друштво|Кралското географско друштво]], Левелин В. Лонгстаф. {{Sfn|Crane}} Самото [[Кралско географско друштво]] придонело со 8.000 фунти, нејзиниот најголем поединечен придонес за која било експедиција до сега, {{Sfn|Jones}} и 5.000 фунти дошле од Алфред Хармсворт, подоцна Лорд Нортклиф, кој претходно ја финансирал експедицијата Џексон-Хармсворт на Арктикот, 1894- 97. {{Sfn|Fiennes}} Остатокот бил собран од помали донации. Експедицијата, исто така, имала корист од значително комерцијално спонзорство: Колман обезбедил сенф и брашно, Кедбери дал 1.600&nbsp;кг чоколадо, донираните прашоци за печење и крем од Bird's, Evans, Lescher & Webb го обезбедиле целиот сок од [[лимета]]. Јегер дал 40% попуст на специјална облека, Боврил испорачал екстракт од говедско месо. {{Sfn|Preston}}

=== Брод ===
[[Податотека:Discovery_Dundee_0753m.jpg|врска=//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/00/Discovery Dundee 0753m.jpg/220px-Discovery Dundee 0753m.jpg|алт=Brass bell, with inscription: "SS Discovery, London 1901"|мини| Бродско ѕвоно на СС ''Дискавери'']]
Бродот на експедицијата бил изграден од компанијата Данди Шипбилдерс како специјализиран истражувачки брод дизајниран за работа во водите на Антарктикот и бил еден од последните дрвени едрени бродови со три јарболи изградени во [[Британија]]. {{Sfn|Savours}} Трошоците за изградба изнесувале 34.050 фунти (2009 = 2,7 милиони фунти), плус 10.322 фунти (830.000 фунти) за моторите, {{Sfn|Measuring Worth}} {{Sfn|Savours}} а конечната цена по сите модификации изнесувала 51.000 фунти (4,1 м. фунти). {{Sfn|Savours}} Името имало историски поморски асоцијации, неодамна како еден од бродовите користени во експедицијата Нарес, а одредени одлики на овој постар брод биле вградени во дизајнот на новиот брод. Бродот бил лансиран од Лејди Маркам на [[21 март]] [[1901]] година како ''Дискавери'' (означувањето на Кралски истражувачки брод било стекнато во 1920-тите). {{Sfn|Savours}}

Бидејќи не претставувал брод на Кралската морнарица, Адмиралитетот не му дозволил на ''Дискавери'' да лета со знаме што се носи на бродовите на британската кралска морнарица (бело). Бродот на крајот отпловил според Законот за трговска испорака, носејќи го знамето на [[Кралско географско друштво|Кралското географско друштво]] и синиот знак на Кралскиот клуб за јахти Харвич. {{Sfn|Crane}}

=== Кучиња ===
Скот стапил во контакт со [[Фритјоф Нансен]] во [[Осло]], кому му верувал повеќе отколку на сопствениот комитет во [[Лондон]] и го следел неговиот совет за опремата.<ref>Scott, cited from Huntford p138: "Whilst I have been trying to carry out the equipment on the precepts you [Nansen] taught me in Norway, a committee of 32 scientific men have been quarrelling as to where the expedition is to go!"</ref> Последователно, Армитаж нарачал 25 сибирски кучиња со санки од експерт од Архангелск, Русија. Сепак, според Хантфорд, овој експерт не бил поканет да се приклучи на експедицијата. {{Sfn|Huntford, ''The Last Place on Earth''}}

=== Цели ===
Експедицијата ''Дискавери'', како и оние на Рос и Борхгревинк пред неа, требало да работи во регионот на [[Росово Море|Росовото Море]] на Антарктикот. Други области на континентот биле земени предвид, но принципот бил следен дека „''во одење кон непознатото, тие треба да тргнат од познатото''“. Двете главни цели на експедицијата биле сумирани во „''Упатствата до командантот''“ на заедничкиот комитет како: „''да се утврди, колку што е можно, природата, состојбата и обемот на тој дел од јужните поларни земји што е вклучен во опсегот на вашата експедиција''“, и „''да направите магнетно истражување во јужните региони на југ од четириесеттата паралела и да извршите метеоролошки, океанографски, геолошки, биолошки и физички истражувања и истражувања''“. Упатствата предвидуваке дека „''ниту една од овие цели не треба да ја жртвува на другата''“.

Упатствата во врска со географската цел станале поконкретни: „''Главните точки од географски интерес се [...] да се истражи ледената пречка на Сер Џејмс Рос до нејзиниот источен крај; да се открие земјата за која Рос веруваше дека ја опкружува пречката кон исток, или да се увери дека не постои [.'' ''..  ] Ако одлучите да презимувате во мразот...вашите напори во однос на географските истражувања треба да бидат насочени кон [...] напредување кон западните планини, напредување на југ и истражување на вулканскиот регион''“.

== Експедиција ==

=== Први години ===

==== Надворешно патување ====
[[Податотека:Discovery_Expedition_field_of_work.png|врска=//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/72/Discovery Expedition field of work.png/370px-Discovery Expedition field of work.png|алт=The routes of the expedition's main journeys are shown by differentiated lines emanating from the base at Hut Point.|мини]]
''Дискавери'' го напуштил [[Остров Вајт|островот Вајт]] {{Sfn|Skelton|2004}} на [[6 август]] [[1901]] година и пристигнал во [[Нов Зеланд]] преку [[Кејптаун]] на [[29 ноември]] по заобиколен пат под 40°С за магнетно истражување. {{Sfn|Savours}} Островот ната во пристаништето Лителтон бил користен како карантинска станица за кучињата на експедицијата.<ref>{{Наведена мрежна страница|url=http://www.nzhistory.net.nz/media/interactive/quail-island-dog-kennels|title=Quail Island, Lyttelton used by Antarctic expeditions|date=19 September 2014|publisher=[[Ministry for Culture and Heritage]]|accessdate=24 November 2015|archive-date=2016-06-16|archive-url=https://web.archive.org/web/20160616214826/http://www.nzhistory.net.nz/media/interactive/quail-island-dog-kennels|url-status=dead}}</ref> По три недели финална подготовка, биле подготвени за патување кон југ. На [[21 декември]], додека бродот го напуштал Лителтон со извици од голема толпа, младиот способен морепловец, Чарлс Бонер, паднал до смрт од врвот на главниот јарбол, на кој се искачил за да го возврати аплаузот на толпата. Тој бил погребан во Чалмерс, два дена подоцна. {{Sfn|Smith}}

''Дискавери'' потоа отпловил на југ, пристигнувајќи во [[Адеров ’Рт|Адеровиот ’Рт]] на [[9 јануари]] [[1902]] година. По краткото слетување и испитувањето на остатоците од логорот на Борхгревинк, {{Sfn|Crane}} бродот продолжил кон југ по брегот на [[Викториина Земја|Викторија]]. Кај заливот Мекмердо, ''Дискавери'' свртел кон исток, допирајќи го повторно копното на [[Крозиеров ’Рт|Крозиеровиот ’Рт]], каде што била поставена однапред договорена точка за пораки, така што бродовите за помош ќе можат да ја лоцираат експедицијата. {{Sfn|Crane}} Потоа ја следела пречката до нејзиниот источен крај каде што, на 30 јануари, земјата предвидена од Рос била потврдена и именувана како [[Земја на Кралот Едвард VII]]. {{Sfn|Preston}} {{Sfn|Fiennes}}

На [[4 февруари]], Скот слетал на [[Росова Ледена Плоча|Росовата Ледена Плоча]] и отпакувал балон за набљудување што го набавил за воздушни истражувања. Скот брзо се искачил на над 600&nbsp;стапки (180&nbsp;м) во цврсто врзан балон. Шеклтон следел со втор лет. Сè што можел да види било бескрајната пречка. {{Sfn|Preston}} Вилсон приватно мислел дека летовите се „''совршено лудило''“.<ref>{{Harvnb|Wilson}} (diary entry, 4 February 1902).</ref>

==== Winter Quarters Bay ====
[[Податотека:Campamento_de_la_expedición_Discovery.jpg|врска=//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/8f/Campamento de la expedición Discovery.jpg/260px-Campamento de la expedición Discovery.jpg|лево|мини| Општ поглед на колибите]]
''Откривањето'' потоа продолжило кон запад во потрага по постојани простории. На [[8 февруари]] се закотвиле на место во близина на неговата јужна граница, кое потоа било крстенокако [[Залив на Зимски квартови]]. Вилсон напишал: „''Сите ја сфативме нашата екстремна добра среќа што бевме доведени до таков зимски кварт како овој, безбеден за бродот, со совршено засолниште од секаков притисок на мразот''“.<ref>{{Harvnb|Wilson}} (diary entry, 8 February 1902).</ref> Стокер Лешли, сепак, сметал дека изгледа „местото е поинакво“. {{Sfn|Preston}} Работата започнала на брегот со подигање на колибите на експедицијата на карпестиот полуостров означен како Хат Поинт. Скот одлучил експедицијата да продолжи да живее и да работи на бродот и дозволил ''Дискавери'' да биде замрзнат во морскиот мраз, оставајќи ја главната колиба да се користи како магацин и засолниште. {{Sfn|Preston}}

Од целата група, никој не бил вешт скијач, а само Бернаки и Армитаж имале искуство со санки и кучиња. Резултатите од раните напори на мажите да ги совладаат овие техники не биле охрабрувачки и тежнееле да ја зајакнат предноста на Скот за влечење луѓе. {{Sfn|Scott}} Опасностите од непознатите услови биле потврдени кога, на 11 март, една група која се враќала од обид за патување до [[Крозиеров ’Рт|Крозиеровиот ’Рт]] се заглавила на ледена падина за време на снежна бура. Во нивните обиди да најдат побезбедно тло, еден од групата, способниот морепловец Џорџ Винс, се лизнал преку работ на карпата и починал. Неговото тело никогаш не било пронајдено; крст со едноставен натпис, подигнат во негово сеќавање, сè уште стои на врвот на гребенот Хат Поинт. {{Sfn|Preston}} {{Sfn|Fiennes}}

Во текот на зимските месеци мај-август, научниците биле зафатени во нивните лаборатории, додека на други места опремата била подготвена за работата на следната сезона. За релаксација имало аматерски театарски и едукативни активности во форма на предавања. Весникот, ''South Polar Times'', бил уреден од Шеклтон. Надворешните активности не престанале целосно; се играло фудбал на мразот, а распоредот на магнетни и метеоролошки набљудувања бил задржан. {{Sfn|Crane}} Како што завршувала зимата, продолжиле пробните трки со санки, за тестирање на опремата и оброците пред планираното патување на југ што требало да го преземат Скот, Вилсон и Шеклтон. Во меѓувреме, една група под водство на Ројдс отпатувала во [[Крозиеров ’Рт|Крозиеровиот ’Рт]] за да остави порака на тамошното место и открила колонија на царски пингвини. {{Sfn|Fiennes}} Друга група, под Армитаж, извршила извидување во планините на запад, враќајќи се во октомври со првите симптоми на [[скорбут]] на експедицијата. Армитаж подоцна го обвинил избувнувањето на „''сентименталниот приговор''“ на Скот за колење животни за свежо месо. {{Sfn|Preston}} Исхраната на целата експедиција била брзо ревидирана. {{Sfn|Crane}}

==== Јужно патување ====
[[Податотека:E_H_Shackleton,_Captain_Scott,_and_Dr_Wilson_on_their_return_from_the_attempt_to_reach_the_South_Pole,_National_Antarctic_Expedition._RMG_F6220.tiff|врска=//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e2/E H Shackleton, Captain Scott, and Dr Wilson on their return from the attempt to reach the South Pole, National Antarctic Expedition. RMG F6220.tiff/lossy-page1-220px-E H Shackleton, Captain Scott, and Dr Wilson on their return from the attempt to reach the South Pole, National Antarctic Expedition. RMG F6220.tiff.jpg|мини| Шеклтон, Скот и Вилсон на 3 февруари 1903 година, при нивното враќање од обидот да стигнат до Јужниот Пол]]
[[Податотека:Mcmurdo_sound_southern_cross_usns.jpg|врска=//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b8/Mcmurdo sound southern cross usns.jpg/220px-Mcmurdo sound southern cross usns.jpg|алт=In left foreground are the upper works of a modern ship. To the right, on a low headland fringed with sea ice, is a square hut with a pitched roof. In the distance is a range of icy mountains|мини| Современа фотографија од старото сидро на ''Дискавери'' во [[Залив на Зимски квартови|Заливот на Зимски квартови]], покрај колибата Хат Поинт во десната позадина]]
Скот, Вилсон и Шеклтон заминале на [[2 ноември]] [[1902]] година со кучиња и придружни групи. Нивната цел била „''да стигнеме на југ во права линија на мразот на пречката колку што можеме, да стигнеме до Полот ако е можно или да најдеме нова земја''“.<ref>{{Harvnb|Wilson}} (diary entry, 12 June 1902).</ref> Првата значајна пресвртница била донесена на [[11 ноември]], кога една од поддржувачите го постигнала рекордот на Борхгревинк најдалеку на југ од 78°50′.<ref>{{Harvnb|Wilson}} (diary entry, 11 November 1902).</ref> Сепак, недостатокот на вештина со кучињата набрзо станал очигледен, а напредокот останал бавен. Откако се вратиле страните за поддршка, на [[15 ноември]], групата на Скот почнала да ги пренесува своите товари (пренесувајќи половина товар напред, потоа враќајќи се за другата половина), со што патувала три милји за секоја милја напредување кон југ. Направени биле грешки со храната на кучињата, {{Sfn|Crane}} и како што кучињата станувале се послаби, Вилсон бил принуден да ги убие најслабите како храна за другите. Мажите, исто така, се мачеле, погодени од снежно слепило, смрзнатини и симптоми на рана скорбут, но продолжиле кон југ во линија со планините на запад. [[Божиќ]] се славел со двојни оброци и божиќен пудинг кој Шеклтон го чувал за таа прилика, скриен со чорапите. {{Sfn|Preston}} На [[30 декември]] [[1902]] година, без да ја напуштат пречката, стигнале до својот најјужен просторе на 82°17′S.  Проблемите се намножиле на патувањето назад, бидејќи преостанатите кучиња умреле, а Шеклтон колабирал од [[скорбут]]. {{Sfn|Crane}} Записот во дневникот на Вилсон за [[14 јануари]] [[1903]] година признава дека „''сите имаме благи, иако дефинитивни симптоми на скорбут''“. {{Sfn|Wilson}} Скот и Вилсон се мачеле понатаму, а Шеклтон, кој не можел да влече, одел заедно и повремено бил носен на санка. Групата на крајот стигнала до бродот на [[3 февруари]] [[1903]] година откако поминала 1,540 километри со дневно патување нешто повеќе од 16 километри.  {{Sfn|Preston}}

=== Пристигнување на бродот за помош ===
За време на отсуството на јужната група, пристигнал бродот за помош ''Морнинг'', кој донел свежи залихи. Организаторите на експедицијата претпоставувале дека ''Дискавери'' ќе биде ослободен од мразот на почетокот на [[1903]] година, овозможувајќи му на Скот да изврши понатамошно истражување и истражување преку море пред да започне зимата. Постоела намера ''Дискавери'' да се врати во [[Нов Зеланд]] во март или април, потоа назад во Британија преку [[Тихи Океан|Тихиот Океан]], продолжувајќи го своето магнетно истражување по пат. {{Sfn|Crane}} ''Морнинг'' требало да обезбеди каква било помош што може да ја побара Скот во овој период. {{Sfn|Crane}}

Овој план бил фрустриран, бидејќи ''Дискавери'' останал цврсто врзан за мраз. Маркам приватно го очекувал ова, а капетанот на ''Морнинг'', [[Вилијам Колбек]], носел тајно писмо до Скот со кое одобрил уште една година во мразот. {{Sfn|Crane}} Ова станало неизбежно, бродот за помош обезбедил можност за некои од групата да се вратат дома. Меѓу нив, против неговата волја, биле и закрепнуваниот Шеклтон, за кој Скот одлучил дека „''не треба да ризикува со дополнителни тешкотии во неговата сегашна здравствена состојба''“. {{Sfn|Preston}} Приказните за раздорот на Скот-Шеклтон датираат од оваа точка, или од наводното паѓање за време на патувањето кон југот што предизвикало лута размена на зборови. {{Sfn|Fiennes}} Некои од овие детали биле обезбедени од Армитаж, чии односи со Скот се распаднале и кој, откако Скот, Вилсон и Шеклтон биле сите мртви, избрал да открие детали кои имаат тенденција да го прикажуваат Скот во слабо светло. {{Sfn|Preston}} Други докази покажуваат дека Скот и Шеклтон останале во генерално добри односи некое време; {{Sfn|Preston}} Шеклтон ја запознал експедицијата при нејзиното враќање дома во [[1904]] година, а подоцна му напишал многу срдечно писмо на Скот. {{Sfn|Crane}}

=== Втора година ===
Откако поминала зимата во [[1903]] година, Скот се подготвувал за второто главно патување на експедицијата: искачување на западните планини и истражување на внатрешноста на [[Викториина Земја|Викториината Земја]]. Извидничката група на Армитаж од претходната година била пионер на рута до надморска височина {{Convert|8900|ft|m|}} пред да се врати, но Скот сакал да маршира на запад од оваа точка, ако е можно до локацијата на [[Јужен магнетен пол|Јужниот магнетен пол]]. По спориот почеток поради неисправни санки, групата составена од Скот, Лешли и Едгар Еванс тргнала од ''Дискавери'' на [[26 октомври]] [[1903]] година {{Sfn|Preston}}
[[Податотека:EmperorPenguin_2005_2592.JPG|врска=//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f6/EmperorPenguin 2005 2592.JPG/220px-EmperorPenguin 2005 2592.JPG|алт=In the foreground, facing left, a bird with black head and white body, standing erect with wings spread. In the background a companion bird faces right|мини| Царски пингвини.  Колонијата во [[Крозиеров ’Рт|Крозиеровиот ’Рт]] била откриена од страна на групата предводена од Чарлс Ројдс, во октомври 1902 година.]]
[[Податотека:EmperorPinguinsCapeCrozierEdwardWilson.jpg|врска=//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/37/EmperorPinguinsCapeCrozierEdwardWilson.jpg/220px-EmperorPinguinsCapeCrozierEdwardWilson.jpg|мини| Цртеж на два царски пингвини со пилиња од Вилсон (сеп. 1903 г.)]]
Искачувајќи се на ледникот Ферар, кој го нарекле по геологот на групата, тие достигнале висина од {{Convert|7000|ft|m|}} пред да бидат задржани во кампот една недела од снежни виулици. Ова ги спречило да стигнат до врвот на ледникот до [[13 ноември]]. {{Sfn|Fiennes}} Потоа тие марширале надвор од најоддалечената точка на Армитаж, ја откриле [[Поларна Висорамнина|Поларната Висорамнина]] и станале првата група што патувала по неа. По враќањето на геолошките и придружните страни, Скот, Еванс и Лешли продолжиле на запад низ беспрекорната рамнина уште осум дена, покривајќи растојание од околу 150 милји за да стигнат до својата најзападна точка на 30 ноември. {{Sfn|Preston}} {{Sfn|Crane}} Откако ги загубиле своите навигациски маси во невреме за време на искачувањето на ледникот, тие не знаеле точно каде се наоѓаат и немале некои знаменитости што ќе им помогнат да ја поправат позицијата. Повратното патување до ледникот Ферар било преземено во услови кои ги ограничувале на не повеќе од една милја на час, при што залихите биле при крај и зависни од правилото на Скот за навигација. {{Sfn|Preston}} На спуштањето на ледникот Скот и Еванс преживеале потенцијално фатален пад во процеп, пред откривањето на област без снег или сува долина, редок феномен на Антарктикот. Лашли ја опишал сувата долина како „''прекрасно место за одгледување компир''“. {{Sfn|Preston}} {{Sfn|Crane}} Групата стигнала до ''Дискавери'' на [[24 декември]], по кружно патување од седумстотини милји поминато за 59 дена. Нивниот дневен просек од над 14 милји на ова патување со влечење луѓе претставувало значително подобар резултат од оној постигнат со кучињата на јужното патување од претходната сезона, факт што дополнително ги зајакнало предрасудите на Скот кон кучињата. {{Sfn|Preston}} Поларниот историчар Дејвид Крејн го нарекува западното патување „''едно од најголемите патувања на поларната историја''“. {{Sfn|Crane}}

Неколку други патувања биле завршени за време на отсуството на Скот. Ројдс и Бернаки патувале 31&nbsp;денови на пречката во правец југоисток, набљудувајќи го нејзиниот рамномерно рамен карактер и правејќи дополнителни магнетни отчитувања. Друга страна го истражувала ледникот Кетлиц на југозапад, а Вилсон отпатувал во [[Крозиеров ’Рт|Крозиеровиот ’Рт]] за да ја набљудува колонијата на царските пингвини одблиску. {{Sfn|Preston}}

=== Втора релјефна експедиција ===
Скот се надевал дека при неговото враќање ќе ја најде ''Дискавери'' ослободена од мразот, но таа останала цврсто држена. Работата била започната со пили за мраз, но по 12&nbsp;дневна работа само две кратки паралелни резови од {{Convert|450|ft|m|}} биле врежани. {{Sfn|Crane}} На [[5 јануари]] [[1904]] година, хуманитарниот брод ''Монинг'' се вратил, овој пат со втор брод, ''[[Тера Нова (брод)|Тера Нова]]''. Колбек носел цврсти упатства од Адмиралитетот дека, доколку ''Дискавери'' не може да биде ослободен до одреден датум, тој треба да биде напуштен и неговиот додаток да биде донесен дома на двата брода за помош. Овој ултиматум произлегол од зависноста на Маркам од Министерството за финансии за покривање на трошоците за оваа втора експедиција за помош, бидејќи касата на експедицијата била празна. Адмиралитетот би ја платил сметката само по свои услови. {{Sfn|Fiennes}} Крајниот рок договорен меѓу тројцата капетани бил [[25 февруари]], по кое започнала трка со времето за помошните бродови да стигнат до ''Дискавери'', кој сè уште се одржувал во Хат Поинт. Како мерка на претпазливост, Скот започнал да ги пренесува своите научни примероци на другите бродови. За разбивање на мразот се користеле експлозиви, но се продолжило и со сечење на мразот преку пила, но иако бродовите за помош можеле да се приближат поблиску, до крајот на јануари ''Дискавери'' останал врзан со мраз, околу две милји (приближно 3&nbsp;км) од спасувачите. На [[10 февруари]] Скот прифатил дека ќе мора да го напушти, но на [[14 февруари]] најголемиот дел од мразот одеднаш се распаднал и ''Морнинг'' и ''Тера Нова'' конечно можеле да пловат покрај ''Дискавери''. {{Sfn|Smith}} Последното експлозивно полнење го отстранило преостанатиот мраз на [[16 февруари]], а следниот ден, по последното стравување кога привремено се приземјила на гребенот, ''Дискавери'' го започнала патувањето за враќање во [[Нов Зеланд]]. {{Sfn|Crane}}

== Враќање и резултати ==
[[Податотека:Bull_Pass_-_Antarctica.jpg|врска=//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/9a/Bull Pass - Antarctica.jpg/220px-Bull Pass - Antarctica.jpg|алт=In the foreground is a landscape of dull brown mounds and undulations, behind which are snow-covered mountain peaks.|лево|мини| Сувите долини во западните планини на [[Викториина Земја|Викториината Земја]], откриени за време на западното патување на експедицијата.]]
По враќањето во [[Британија]], приемот на експедицијата првично бил пригушен. Маркам бил присутен за да се сретне со бродот во [[Портсмут]] кога ''Дискавери'' се закотвил таму на [[10 септември]] [[1904]] година, но ниту еден достоинствен претставник не ја поздравил групата кога пристигнала во [[Лондон]] неколку дена подоцна. {{Sfn|Preston}} Сепак, постоел значителен јавен ентузијазам за експедицијата, а потоа следело официјално признание. Скот брзо бил унапреден во капетан и поканет во [[Балморал|замокот Балморал]] да се сретне со кралот [[Едвард VII]], кој го одликувал како командант на Кралскиот викторијански ред. Тој, исто така, добил кластер медали и награди од странство, вклучувајќи ја и француската Легија на честа. {{Sfn|Crane}} Поларни медали и унапредувањата добиле други офицери и членови на екипажот. {{Sfn|Preston}}

Главните географски резултати на експедицијата биле откривањето на [[Земја на Кралот Едвард VII|Земјата на Кралот Едвард VII]]; искачувањето на западните планини и откривањето на Поларното плато; првото патување со санки на платото; пристигнување на најјужната точна на 82°17′S. Островската природа на [[Росов Остров|Росовиот Остров]] била исто така воспоставена, {{Sfn|Preston}} Трансантарктичките Планини биле нацртани до 83°С,<ref>{{Harvnb|Wilson}} (diary entry, 30 December 1902).</ref> и биле пресметани позициите и височините на повеќе од 200 поединечни планини. {{Sfn|Preston}} Многу други обележја и знаменитости исто така биле идентификувани и именувани, а имало и обемна работа за истражување на крајбрежјето.

Имало и откритија од големо научно значење. Тие ги вклучувале сувите долини без снег во западните планини, колонијата на царските пингвини во [[Крозиеров ’Рт|Крозиеровиот ’Рт]], научни докази дека [[Росова Ледена Плоча|Росовата Ледена Плоча]] претставува пловечка ледена плоча {{Sfn|Crane}} и фосил од лист откриен од Ферар кој помогнал да се воспостави врската на [[Антарктикот]] со супер-континентот [[Гондвана]]. {{Sfn|Crane}} Илјадници геолошки и биолошки примероци биле собрани и идентификувани нови морски видови. Местоположбата на [[Јужен магнетен пол|Јужниот магнетен пол]] била пресметана со разумна точност. Од медицинска страна, Вилсон ги открил антискорбутските ефекти на свежото месо од фоки, што ја решило смртоносната закана од [[скорбут]] за оваа и последователните експедиции.<ref>"We thus discarded all tinned meats, and every symptom of scurvy rapidly disappeared... [I]n my own case marked scurvy symptoms were dismissed and the disease completely cured without recourse to lime juice. The main thing undoubtedly was, that fresh meat alone was eaten" cited from Wilson EA (1905) The medical aspect of the Discovery's voyage to the Antarctic. ''British Medical Journal'' 8 July 1905, pp. 77–80</ref>

Општото одобрување на научните резултати од главниот хидрограф на морнарицата (и поранешен противник на Скот) Сер Вилијам Вартон биле охрабрувачки. {{Sfn|Crane}} Меѓутоа, кога биле објавени метеоролошките податоци, нивната точност била оспорена во научното установа, вклучително и од претседателот на Физичкото друштво во Лондон, д-р Чарлс Кри. {{Sfn|Huntford, ''The Last Place on Earth''}} Скот ја бранел работата на неговиот тим, притоа приватно признавајќи дека документите на Ројдс на ова поле биле „''страшно залутани''“. {{Sfn|Crane}}

Експедицијата успеала да се бори против почетниот скорбут преку исхрана со свежо месо од фоки, а Скот го препорачал за идните поларни експедиции.<ref>"[…] there lies the most invaluable safeguard for the welfare of future Antarctic expeditions; it seems evident that the whole circle of the Antarctic seas is abundantly provided with animal life. It is not conceivable, therefore, that any party wintering in the Antarctic Regions will have great difficulty in providing themselves with fresh food; and, as we have proved, where such conditions exist there need be no fear of the dreaded word 'scurvy.'" RF Scott ''The Voyage of the Discovery'' Vol I, Smith Elder & Co, London 1905, p. 556</ref> Ова било и покрај тоа што лекарската професија не знаела за причините за болеста. Во тоа време било познато дека исхраната со свежо месо може да обезбеди лек, но не и дека недостатокот на свежо месо или друга свежа храна што го содржи сè уште неоткриениот [[витамин Ц]] е причина. {{Sfn|Preston}} Така, свежото месо од [[фока]] било земено на јужното патување „''во случај да се најдеме нападнати од скорбут''“,<ref>{{Harvnb|Wilson}} (diary entry, 15 October 1902).</ref> На неговата [[Експедиција на „Нимрод“]] од 1907-09 година, [[Шеклтон]], исто така, ја избегнал болеста преку внимателна исхрана, вклучувајќи дополнително место од [[пингвин]] и [[фока]]. {{Sfn|Riffenburgh}} Сепак, поручникот [[Едгар Еванс]] за малку ќе умрел <ref>Karen May 2012, ''Could Captain Scott have been saved? Revisiting Scott's last expedition'', Polar Record, pp. 1–19</ref> од скорбут за време на [[Британска антарктичка експедиција (1910-1913)|експедицијата на „Тера Нова“]] во 1910–1913, а скорбутот бил особено разорен за патувањето на Шеклтон во Росово Море во текот на 1915–1916 година. Болеста останала опасност додека конечно не се утврдиле нејзините причини, околу 25&nbsp;години по експедицијата ''Дискавери''.  {{Sfn|Huntford, ''The Last Place on Earth''}}

== Последици ==
[[Податотека:George_Vince's_Cross.jpg|врска=//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/04/George Vince's Cross.jpg/220px-George Vince's Cross.jpg|мини| Спомен-крстот на Винс, подигнат на гребенот Хат Поинт]]
Скот добил дозвола од морнарицата да ја напише официјалната пресметка за експедицијата, ''Патувањето на откритието''; ова било објавено во 1905 година и добро се продавало. {{Sfn|Crane}} Сепак, извештајот на Скот во книгата на Шеклтон за време на патувањето кон југот довел до несогласување меѓу двајцата мажи, особено околу верзијата на Скот за степенот до кој неговиот придружник бил носен на санката. Импликацијата била дека дефектот на Шеклтон го предизвикал релативно неимпресивното јужно постигнување. {{Sfn|Huntford, ''Shackleton''}}

Скот на крајот ја продолжил својата поморска кариера, прво како помошник на директорот за поморско разузнавање, а потоа, во август 1906 година, како капетан на знамето на задниот адмирал Џорџ Егертон на ''HMS Victorious''. {{Sfn|Crane}} Тој дотогаш станал национален херој, и покрај неговата одбивност кон центарот на вниманието, {{Sfn|Preston}} и експедицијата била претставена на јавноста како триумф. Оваа еуфорија не била погодна за објективна анализа или за промислено оценување на силните и слабите страни на експедицијата. Особено, глорификацијата од страна на Скот за влечењето луѓе како нешто суштински поблагородно од другите техники за патување во мраз довело до општа недоверба во методите што вклучуваат скијање и кучиња, начин на размислување што бил пренесен во подоцнежните експедиции. {{Sfn|Jones}} Ова го мистифицирало искусниот [[Фритјоф Нансен]], во следните експедиции да не ги предлага овие методи за патување низ Антарктикот. {{Sfn|Jones}}

Експедицијата ''Дискавери'' ја започнала кариерата на Антарктикот на неколкумина кои станале чесни или водачи на експедиции во следните петнаесет години. Освен Скот и Шеклтон, Френк Вајлд и Ернест Џојс од долната палуба постојано се враќале на мразот, очигледно не можејќи да се вратат во нормалниот живот. {{Sfn|Riffenburgh}} Вилијам Лашли и Едгар Еванс, придружниците на Скот на западното патување во 1903 година, се усогласиле со идните планови на нивниот водач и станале негови редовни партнери за санкање. Том Крин ги следел и Скот и Шеклтон на подоцнежните експедиции. Поручникот „Теди“ Еванс, првиот офицер на хуманитарниот брод ''Монинг'', почнал да планира да води своја експедиција, пред да се здружи со Скот во [[1910]] година. {{Sfn|Crane}}

Набргу откако ги продолжил своите поморски должности, Скот му ја открил на [[Кралско географско друштво|Кралското географско друштво]] својата намера да се врати на [[Антарктикот]], но информацијата во таа фаза не била објавена во јавноста. {{Sfn|Riffenburgh}} Скот бил спречен од [[Шеклтон]], кој на почетокот на 1907 година ги објавил своите планови да води експедиција со двојни цели да стигне до географските и магнетните јужни полови. Под принуда, Шеклтон се согласи да не работил од заливот Мекмердо, за кој Скот тврдел дека спаѓа во неговата сфера на работа. {{Sfn|Riffenburgh}} Во случај, не можејќи да најде безбедно слетување на друго место, [[Шеклтон]] бил принуден да го прекрши ова ветување. {{Sfn|Riffenburgh}} Неговата [[Експедиција на „Нимрод“]]<nowiki/>била многу успешна, нејзиниот јужен марш завршил на 88°23′, помалку од 100 географски милји од Јужниот пол, додека нејзината северна група стигнала до локацијата на [[Јужен магнетен пол|Јужниот магнетен пол]]. {{Sfn|Riffenburgh}} Меѓутоа, прекршувањето на неговата заложба од страна на Шеклтон предизвикало значителен прекин во односите меѓу двајцата мажи, при што Скот го отфрлил својот поранешен придружник како лажго и никаквец. {{Sfn|Huntford, ''Shackleton''}}

Плановите на Скот постепено се оствариле - голема научна и географска експедиција со освојување на Јужниот пол како нејзина главна цел. Скот сакал да го избегне аматеризмот што бил поврзан со научната работа на Експедицијата ''Дискавери''. Тој го назначил [[Едвард Адријан Вилсон]] за свој главен научник, а Вилсон избрал искусен тим. {{Sfn|Preston}} Експедицијата тргнала во јуни 1910 година со ''Тера Нова'', еден од бродовите за помош на ''Дискавери''. Нејзината програма била комплицирана со истовременото пристигнување на Антарктикот на норвешката експедиција на [[Роалд Амундсен]].  Групата на Амундсен стигнала до Јужниот пол на [[14 декември]] [[1911]] година и безбедно се вратила. Скот и четворицата придружници, вклучувајќи го и Вилсон, пристигнале на Полот на [[17 јануари]] [[1912]] година; сите пет луѓе загинале на враќање. {{Sfn|Preston}}

== Наводи ==
{{наводи}}

== Извори ==
* {{Наведена книга|title=The Royal Navy in Polar Exploration, from Frobisher to Ross|last=Coleman|first=E. C.|publisher=Tempus Publishing|year=2006|isbn=0-7524-3660-0|location=Stroud (Gloucestershire)|ref={{sfnRef|Coleman}}}}
* {{Наведена книга|title=Scott of the Antarctic: A Life of Courage, and Tragedy in the Extreme South|last=Crane|first=David|publisher=[[HarperCollins]]|year=2005|isbn=978-0-00-715068-7|location=London|oclc=60793758|ref={{sfnRef|Crane}}|author-link=David Crane (historian)}}
* {{Наведена книга|url=https://archive.org/details/captainscott0000fien|title=Captain Scott|last=Fiennes|first=Ranulph|publisher=Hodder & Stoughton Ltd|year=2003|isbn=0-340-82697-5|location=London|ref={{sfnRef|Fiennes}}|author-link=Ranulph Fiennes|url-access=registration}}
* {{Наведена книга|title=Shackleton|last=Fisher|first=Marjorie and James|publisher=James Barrie Books|year=1957|location=London|ref={{sfnRef|Fisher}}}}
* {{Наведена книга|title=The Last Place on Earth|last=Huntford|first=Roland|publisher=Pan Books|year=1985|isbn=0-330-28816-4|location=London|oclc=12976972|ref={{sfnRef|Huntford, ''The Last Place on Earth''}}|author-link=Roland Huntford}}
* {{Наведена книга|title=Shackleton|last=Huntford|first=Roland|publisher=Hodder & Stoughton|year=1985|isbn=0-340-25007-0|location=London|oclc=13108800|ref={{sfnRef|Huntford, ''Shackleton''}}}}
* {{Наведена книга|url=https://archive.org/details/lastgreatquestca0000jone|title=The Last Great Quest: Captain Scott's Antarctic Sacrifice|last=Jones|first=Max|publisher=Oxford University Press|year=2003|isbn=0-19-280483-9|location=Oxford (UK)|oclc=59303598|ref={{sfnRef|Jones}}|url-access=registration}}
* {{Наведена книга|title=The Life of Sir Clements R. Markham KCB FRS|last=Markham|first=Albert H.|publisher=John Murray|year=1917|location=London|oclc=3096468|ref={{sfnRef|Markham}}}}
* {{Наведена книга|title=A First Rate Tragedy: Captain Scott's Antarctic Expeditions|last=Preston|first=Diana|publisher=Constable|year=1999|isbn=0-09-479530-4|edition=paperback|location=London|oclc=59395617|ref={{sfnRef|Preston}}}}
* {{Наведена книга|title=Nimrod: Ernest Shackleton and the Extraordinary Story of the 1907–09 British Antarctic Expedition|last=Riffenburgh|first=Beau|publisher=Bloomsbury Publishing|year=2005|isbn=0-7475-7253-4|edition=paperback|location=London|oclc=56659120|ref={{sfnRef|Riffenburgh}}|author-link=Beau Riffenburgh}}
* {{Наведена книга|title=The Voyages of the Discovery: Illustrated History|last=Savours|first=Ann|publisher=Chatham Publishing|year=2001|isbn=1-86176-149-X|location=London|ref={{sfnRef|Savours}}}}
* {{Наведена книга|title=Voyage of the Discovery (2 vols)|last=Scott|first=Robert Falcon|publisher=Smith, Elder & Co|year=1905|location=London|ref={{sfnRef|Scott}}|author-link=Robert Falcon Scott}}
* {{Наведена книга|title=The Antarctic Journals of Reginald Skelton: 'Another Little Job for the Tinker'|publisher=Reardon|year=2004|isbn=1-873877-68-4|editor-last=Skelton|editor-first=Judy|location=Cheltenham}}
* {{Наведена книга|title=An Unsung Hero: Tom Crean, Antarctic Survivor|last=Smith|first=Michael|publisher=Headline Book Publishing|year=2000|isbn=1-903464-09-9|location=London|ref={{sfnRef|Smith}}}}
* {{Наведена книга|title=Diary of the Discovery Expedition|last=Wilson|first=Edward|publisher=Blandford Press|year=1966|isbn=0-7137-0431-4|editor-last=Savours|editor-first=Ann|location=London|ref={{sfnRef|Wilson}}}}

'''Онлајн извори'''
* {{Наведена мрежна страница|url=http://www.measuringworth.com/ppoweruk/|title=Purchasing Power of British Pounds from 1264 to Present|publisher=MeasuringWorth|accessdate=2011-10-12|ref={{sfnRef|Measuring Worth}}}}

== Дополнителна литература ==
* Лендис, М: ''Антарктик: Истражување на екстремите: 400 години авантура''.  Чикаго преглед прес 2003 година{{ISBN|1-55652-480-3}}
* Сивер, Џорџ: ''Едвард Вилсон од Антарктикот'' Џон Мареј 1933 година
* Skelton, JV & Wilson, DW: ''Discovery Illustrated: Слики од првата експедиција на Капетан Скот на Антарктикот'' Reardon Publishing 2001 година{{ISBN|1-873877-48-X}}

== Надворешни врски ==
* {{Ризница-ред|Discovery Expedition|''Discovery'' Expedition}}
* [https://web.archive.org/web/20080216011619/http://www.coolantarctica.com/Antarctica%20fact%20file/History/Robert%20Falcon%20Scott.htm Expedition information at CoolAntarctica.com] Additional images and brief account of expedition
* [http://www.spri.cam.ac.uk/ Scott Polar Research Institute] Provides extensive Antarctic information, with comprehensive list of expeditions.
* [http://www.solarnavigator.net/history/scott_of_the_antarctic_explorer_captain_robert_falcon.htm A biography of Scott]

{{Антарктички експедиции (1819—1922)}}

[[Категорија:Обединетото Кралство на Антарктикот]]
[[Категорија:Херојска доба на истражување на Антарктикот]]
[[Категорија:Антарктички експедиции]]
[[Категорија:Росова Зависност]]
[[Категорија:Роберт Фалкон Скот]]