NGC 4300
| NGC 4300 | |
|---|---|
 | |
| Соѕвездие | Девица |
| Епоха | Ј2000.0 |
| Положба | |
| Положбен агол | 42° |
| Податоци од набљудување | |
| Вид на тело | спирална галаксија |
| Морфолошки вид | Sa |
| Привиден сјај (видлив) |
12,9 |
| Привиден сјај (во честот. појас.) |
13,8 |
| Површински сјај | 12,6 m/лм2 |
| Физички податоци | |
| Привидни димензии | 1,5' x 0,6' |
| Историја | |
| Откривач | Вилијам Хершел |
| Откриена | 17 април 1786 |
| Други ознаки | UGC 7413, MCG 1-32-21, CGCG 42-44, VCC 492 |
NGC 4300 — спирална галаксија во соѕвездието Девица, заведена во Новиот општ каталог на длабоконебесни тела.
Објектот бил предмет и на други истражувања, па освен како NGC 4300 се споменува и како UGC 7413, MCG 1-32-21, CGCG 42-44, VCC 492.
Откривање
[уреди | уреди извор]Објектот е откриен на 17 април 1786 година од страна на Вилијам Хершел, со помош на рефлекторски телескоп, чијашто леќа имала пречник од 18,7 см.
Податоци
[уреди | уреди извор]Податоци од набљудување
[уреди | уреди извор]Според морфолошката класификација на галаксиите, NGC 4300 е од видот Sa.[1] Видливиот сјај со голо око изнесува 12,9 m, а оној во рамките на интервалот од минималната до максималната честота 13,8 m, додека површинскиот сјај изнесува 12,6 m/лм2.[2] NGC 4300 има привидни димензии од 1,5' х 0,6'.[2]
Астрономски податоци
[уреди | уреди извор]Објектот е од епохата Ј2000.0. Положбениот агол на објектот е во износ од 42°.[2]
Други поделби
[уреди | уреди извор]Проучување на NGC 4300 е вршено од повеќе истражувачи, па поради тоа е вклучен и во други познати збирки според различн критериуми на поделба. Така, во Каталогот на најважните галаксии (PGC), објектот се среќава со ознаката 39972. Во рамките на атласот на длабокото небо, Уранометрија 2000.00, објектот припаѓа на групата означена со бројот 238; додека во Каталогот на основни ѕвезди (GSC) е групиран под бројот 288. Објектот е забележан и во фотографското истражување спроведено од Паломарската опсерваторија во 1958 година, каде што се споменува во групата под број 1560.
Поврзано
[уреди | уреди извор]
Наводи
[уреди | уреди извор]Користена литература
[уреди | уреди извор]- Sulentic, Jack W., and William G. Tifft, "The Revised New General Catalogue of Nonstellar Astronomical Objects (RNGC)", Tucson, Arizona: University of Arizona Press, 1973. (4016,0).