Фаро
Фаро се однесува на зрна од три вида пченица, кои се продаваат сушени и варени во вода до омекнување. Се јаде обичен или често се користи како состојка во салати, супи и други јадења.
Дефиниција[уреди | уреди извор]
Фаро е етноботанички термин за три вида излупена пченица: спел (Triticum spelta), емер (Triticum dicoccum) и еинкорн (Triticum monococcum). Лупената пченица е пченица што не може да се млати.[1] Во италијанската кујна, трите видови понекогаш се именуваат како фаро гранде, фаро медио и фаро пиколо.[2]
Емер е најчестата сорта на фаро што се одгледува во Италија, особено во одредени планински региони на Тоскана и Абруцо. Исто така, се смета дека е поквалитетно за готвење од другите две зрна и затоа понекогаш се нарекува „вистинско“ фаро.[3] Спелот многу почесто се одгледува во Германија, Австрија и Швајцарија.
Збунетоста околу терминологијата на овие три сорти пченица е генерирана од тешката историја во таксономијата на пченицата и од разговорните и регионалните употреби на терминот фаро. На пример, емерот одгледуван во регионот Гарфањана во Тоскана ќе биде колоквијално познат како фаро.[2] Исто така, некои англиски говорници претпоставуваат дека фаро се однесува на пареното или вареното жито претставено како салата и слични јадења, а не на самите три зрна. Фаро понекогаш неточно се нарекува „спелт“ на англиски, занемарувајќи дека терминот се однесува на сите три зрна - емер, еинкорн и спел.[4][5]
Етимологија[уреди | уреди извор]
Италијанскиот збор фаро потекнува од претпоставениот латински збор farrum, од стандардниот латински far, farris n .: еден вид пченица (како во farina). Претходна, пак, потекнува од индоевропскиот корен *bʰar-es- : (напишано), од кој се појавил и англискиот збор јачмен, албански бар: трева, старословенски брашьно (brašĭno): брашно и грчки Φήρον (phḗron): растително божество.
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Szabó, A. T., and K. Hammer. "Notes on the Taxonomy of Farro: Triticum monococcum, T. dicoccum, and T. spelta". Padulosi, S., K. Hammer and J. Heller, eds. 1996. Hulled Wheats. Promoting the conservation and use of underutilized and neglected crops. 4. Proceedings of the First International Workshop on Hulled Wheats, 21–22 July 1995, Castelvecchio Pascoli, Tuscany, Italy. International Plant Genetic Resources Institute, Rome. 2–3. Print.
- ↑ 2,0 2,1 Markus Buerli (2006). „Farro in Italy“ (PDF). The Global Facilitation Unit for Underutilized Species. Посетено на December 23, 2017.
- ↑ Hamlin, Suzanne (June 11, 1997). „Farro, Italy's Rustic Staple: The Little Grain That Could“. New York Times. Посетено на November 22, 2012.
- ↑ Schlegel, Rolf H. J. (2010). „Farro“. Dictionary of Plant Breeding (2. изд.). Boca Raton: CRC. стр. 149. Print.
- ↑ Julavits, Heidi (November 30, 2008). „Grain Exchange“. The New York Times.